สวัสดีค่ะ เราชื่อเมอร์(นามแฝง) เราอายุ18ปี มีน้องชาย 1คน ห่างกัน7ปี

เข้าเรื่องเลยละกัน

เราพึ่งตกงาน กลับมาอยู่ตจว.ได้ 3 เดือน เราไม่ขอเงินพ่อกับแม่เรา ถ้าเราไม่เดือนร้อนจริงๆ ตอนนี้เราอยู่บ้าน ไม่มีความสุขเลย ร้องไห้ทุกวัน เหตุผลคือ พ่อด่าเรา ว่าเราไม่เอาไหน ไม่เหมือนลูกคนอื่น พ่อบอกเราว่า เราไม่น่าเกิดมาเลย (คำนี้มันเจ็บมากเลย) ส่วนแม่เรา ก็ดีนะ แต่ก็ด่า ไล่เราให้ออกจากบ้านบ้าง ยายเราก็ไล่ออกจากบ้าน ไม่อยากให้เกิดมาบ้าง ตาเราก็คล้ายๆยาย
เรารับคำด่า ได้ทุกแบบยกเว้นคำว่า "ไม่น่าเกิดมาเลย" "ไม่ใช่ลูกกู"
มันจะไม่เจ็บเลย ถ้าไม่ออกจากปากคนที่เราเรียกเขาว่า "พ่อ" "ยาย" "ตา" "แม่"
เเล้ววันนี้ล่าสุด ยายเอากับที่เราเเกะแล้วกิน (ปกติกับข้าวจะกินได้หลายมื้อ) เอาที่เรากินได้แค่2 คำ ไป"ทิ้ง" นั้นคือข้าวมื้อเเรกของวัน และมื้อสุดท้ายของวัน  
เราอยากรู้ว่า เขา"เกลียด"เรามากใช่ไหม?
เขา"ไม่รัก" เราแล้วใช่ไหม?
เราเป็น"ภาระ"ของเขาใช่ไหม?
เราอยู่ในห้องตั้งแต่เที่ยง เขากินข้าวกัน เขาไม่ถามหาเราเลยด้วยซ้ำ
เราควรอยู่ต่อ หรือ หาที่ไปดีคะ?


หรือ เราควรหายไปจากโลกนี้ดีคะ?