ตอนนี้เราอยู่ม.5 ค่ะเริ่มคิดเรื่องอนาคต เราชอบวาดรูป ชอบการพากย์เสียงมากๆรู้ว่าตัวเองอยากทำงานด้านนี้สักครั้ง แม่อยากให้เรารับราชการอาชีพอะไรก็ได้ที่รับราชการ แอบเชียร์ให้เป็นครูหน่อยๆ นี่ก็ไม่ติดอะไรเรื่องรับราชการ แต่ไม่อยากเป็นครู แม่เราเป็นครูเลยรู้จักอาชีพนี้มาตั้งแต่เด็ก มันไม่ใช่แนวเราจริงๆ เนื่องจากสิ่งที่เราชอบมันก็ไม่มั่นคงเท่าไหร่แม่ก็ห่วงเลยคิดว่าหาอาชีพหลักที่มั่นคงส่วนอันนี้เป็นอาชีพเสริม ทีนี้เรามีความคิดอยากทำงานไกลๆค่ะอาจไม่ถึงกับตปท.แต่อาจจะแค่ตจว.หรือกทม.ที่ไม่ใช่บ้าน อยากเปิดโลกกว้างค่ะเบื่อชีวิตที่มันจำเจ ไม่อยากใช้ชีวิตในที่ที่เดียวไปตลอด แม่กับป้าคือค้านหัวชนฝาเลย แล้วอ้างว่าไปแล้วจะอยู่ยังไง แม่ป่วยใครดูแล ดูสิอยู่กทม.ก็โรคเยอะ จะเป็นข้าราชการไม่ทำงานอยู่บ้านก็เท่ากับเพิ่มค่าใช้จ่าย ทำไมคะเดี๋ยวนี้โลกมันไม่เหมือนเดิมแล้วนะ ทำไมต้องมองว่าต้องรับราชการเท่านั้นถึงรอด เข้าใจว่ามั่นคงแต่เดี๋ยวนี้มันเป็นได้หลายอย่าง การทำงานไกลก็ไม่น่าใช่ปัญหาขนาดนั้นอยู่ยังไง?ดรามั่นใจค่ะว่าเราอยู่รอด แม่ป่วยทำไง? ถึงตอนนั้นเรามีอาชีพมั่นคงเราจ้างคนดูแลแม่ได้ เรามีน้องสาวพี่น้องหรือไม่เราก็กลับมาดูแลท่านเองได้ การเดินทางมันไม่ใช่ปัญหาใหญ่เหมือนสมัยก่อนเลย

*เราเป็นคนเรียนปานกลางค่ะ อาชีพหลักที่อยากเป็นตอนนี้คือยังหาไม่เจอ แค่อยากรู้ว่าการทำงานไกลมันแย่หรอ อาชีพอื่นที่ไม่ใช่รับราชการก็ไม่แย่ไหม ทำไมแม่หับป้าถึงห่วงเกินไปจัง