ยุคโควิดระลอกล่าสุดนี้ เจ็บหนักมากๆ ทำให้ต้องตัดสินใจที่จะหยุดเรียนลาออกเลย หรือเรียนต่อไป ด้วยการเงิน ต่างๆที่แค่ไหวแต่ไม่ได้เหลือ อีกปีครึ่งจะจบรับปริญญา เราอยากเรียนมากๆแต่คนส่งแทบขาดใจแล้วเรารับรู้สถานะทางบ้านทุกอย่างแต่แค่ช่วยอะไรไม่ได้ ถ้าไม่เรียนต่อคงเบาตรงนี้ไป ตอนนี้ที่บ้านฐานะไม่ดี ไม่มีทุนซัพพอร์ท แต่เรียกได้ว่าดิ้นรนกันสายตัวแทบขาดเพื่อที่จะได้มาเรียนในแต่ละเทอม และนำสิ่งที่เรียนไปสู่งานที่ต้องการจะทำจริงๆ เหมือนจะเกินตัว(ถ้าคนนอกมองมา) เราวางแผนตลอด แต่เจอโควิดรอบนี้เข้าไปสิ้นเลย เหมือนโดนเตะปลั๊ก สายงานที่กำลังเรียนอยู่ตอนนี้เห็นได้ชัดว่าทำกันไม่ได้ถ้าประเทศยังคงสภาพนี้อยู่ ซึ่งรอหายขาดรอฟื้นตัวไม่รู้อีกนานแค่ไหน ไม่ค่อยมีหวัง

ตอนนี้ต้องตัดสินใจแล้วว่าจะเรียนต่อดี หรือลาออกเลย
(ไม่มีตัวเลือกดรอป เพราะถ้าดรอปคงหมดเเพชชั่นมากมาย อาจไม่อยากกลับไปเรียนต่อแล้ว)

ถ้าเลือกลาออกเลย = ทำอะไร (ซึ่งคิดแล้ว ตอนนี้ไม่ออนไลน์ก็ หาเอาดาบหน้า แล้วก็วนมาที่เดิม คือ ทำอะไร? )

ไม่อยากตัดสินใจพลาดค่ะ ขอความคิดเห็นหรือ ขอผู้รู้ผู้ตื่น ผู้เบิกเนตรทีค่ะ อยากได้คำตอบแบบอ่านแล้วกระจ่าง ((ไม่ใช่คำตอบประมาณ คนที่ลำบากกว่านี้ เหนื่อยกว่านี้ ไม่มีหนทางกว่านี้ บลาๆๆ อันนี้ทราบดีค่ะ)) แต่อยากให้ช่วยดึงให้มีสติขึ้นมาหน่อยค่ะ ช่วงนี้ดิ่งมาก พยายามดึงตัวเองขึ้นมาทุกวัน กลัวค่ะ กลัวตัวเองจะมีความคิดที่จะไม่เอาอะไรแล้วในสักวัน

///ไม่ขอพูดว่าเหนื่อยนะคะ ตอนนี้เห็นคนที่บ้าน เห็นคนทำงานหนักๆกว่าเยอะเลย เหนื่อยไม่ลงค่ะ เป็นกำลังใจให้ทุกคนและตัวเองนะคะ

////เป็นคนยอมรับความจริงมากๆค่ะ มีท้อ มีเสียใจบ้างตามอารมณ์ แต่สักพักก็รู้สึกตัวเองค่ะ แต่อย่างที่บอกกลัวความคิดตัวเองจะไม่สู้ไม่เอาอะไรอีกต่อไป

ปล.ขออภัยหากพิมพ์วกวน แต่สิ่งที่ต้องการจะสื่อก็ประมาณนี้แหละค่ะ