เคยมีเพื่อนเป็นชนเผ่าอยู่เชียงราย เวลาอยู่กันเป็นกลุ่ม พวกนางจะใช้ภาษาอาข่าคุยกัน แล้วมีพิรุธ ทำหน้าเลิ่กลั่กแบบหน้าไม่หันมามองผม แต่มองด้วยหางตาบ้าง คือดูออกว่ากำลังนินทาอยู่  ตอนหลังผมเลยถามหนึ่งในเพื่อนในกลุ่มว่าทำไมพวกเธอถึงชอบใช้ภาษาถิ่นคุยกัน มีความลับหรือตั้งใจนินทาอะไรเรารึเปล่า เพราะดูสีหน้าและกิริยาท่าทางในตอนนั้นออก  นางเลยตอบแบบเขินๆว่า เพื่อนในกลุ่มชอบพูดถึงเธอในแง่ลบ(หมายถึงผม) ผมเลยบอกว่าถ้าอยากนินทาให้นินทาลับหลังก็ได้  แต่นี่พูดต่อหน้าเลยถึงผมฟังไม่ออกก็รู้ว่ากำลังนินทาอยู่ ถือว่าไม่มีมารยาท


มารยาทสังคมอย่างหนึ่ง เผื่อใครไม่รู้

เมื่ออยู่ร่วมกับคนอื่นหรือต้องสนทนากับคนในกลุ่มที่ฟังภาษาถิ่นไม่ออก ควรใช้ภาษากลางในการสนทนา

ในวงสนทนา หากมีภาษาที่แตกต่างกันของหลายคู่สนทนา ควรจะใช้ภาษากลางที่ทุกคนสามารถเข้าใจร่วมกัน
ผมกับหัวหน้าที่เป็นคนไทย เมื่อร่วมวงสนทนากับฝรั่ง แม้ผมจะพูดกับหัวหน้าที่ปกติจะใช้ภาษาไทย
ผมกับเขาก็ต้องพูดกันเป็นภาษาอังกฤษด้วย ถือว่านี่คือมารยาท

แต่สำหรับบ้านๆ แบบแม่ยายคุณ เรื่องนี้คงเกินความเข้าใจ
วิธีที่จะให้เกิดความสงบ คุณกลับต้องมาศึกษาภาษาถิ่นเสียเอง ต้องพยายามเข้าใจ
แล้วใช้ภาษาถิ่นนี้แหละในชีวิตประจำวันของคุณที่นั่น

บางทีถ้าไม่คิดในแง่ร้ายเกินไป
ก้ออยากจะให้คิดว่า ผู้สูงอายุอาจจะสบายใจมากกว่าที่จะพูดภาษาท้องถิ่นตัวเองอย่างที่ตัวเองถนัดค่ะ

ผู้ใหญ่เค้าคงไม่คิดว่า เค้าจะต้องพยายามเพื่อเราสักเท่าไหร่
ในเมื่อเค้าก้อไม่ได้รู้จักเราดีขนาดนั้น

ก็ให้เวลาทั้งเขาและเราได้ปรับตัวเข้าหากันก็ดีนะคะ

ถ้ารักคนนี้จริง บางทีก็อาจจะต้องงดคิดเล็กคิดน้อยหรือให้แฟนคุณเป็นตัวกลางพูดกับพ่อแม่เค้าไปเลยก็ได้ค่ะ ว่าเราไม่สบายใจเรื่องอะไร เพราะนั่นก็ลูกสาวเค้าทั้งคนค่ะ
และถ้าระยะยาวเราต้องไม่สบายใจเรื่องนี้ไปตลอดก็น่าจะมีปัญหาในอนาคตเหมือนกัน

แต่จริงๆแค่เราคิดน้อยลงนิดหนึ่ง มันก็คงจะโอเคนะคะ เพราะคงไม่ได้เจอกันตลอดหรอกเนอะ ใช่มั้ย?

สติ ทำให้ทุกเรื่องกลายเป็นเรื่องเล็กค่ะ
อคติ ทำทุกเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่ค่ะ