สวัดดีครับผมอาย16ปีนีเข้า17ผมมีน้อยชาย1คนมีพี่สาว2คนและมีหลานมาอยู่ด้วย2คนพ่อของผมไปทำงานนานๆที่จะกลับ
ขอเข้าเรื่องเลยนะครับตอนผมอายุสัก12-13แม่ผมพูดดีมากไม่เคยพูดกูให้เห็นจนผมเริ่มจะ14แม่ก็เริ่มหนักข้อขึ้นทุกวันจนอยู่ๆวันนึงผมก็ไม่ได้ทำไรผิดแล้วเขากลับมาเขาก็เริ่มด่าแบบไม่บันยะบันยังแบบเห็นอะไรไม่เข้าตาก็ด่าแต่พอผ่านไปสัก2 ชม เขาก้เริ่มอารมเย็นขึ้นแต่ผมและพี่น้องก็ทนมาได้แต่จะมาแบบหนักแบบหนักจริงๆคือช่วงผมอายุ15-16คือต้อนเชัากํอารมดีแต่พอแม่เข้านอนพอตื่นมาแม่ก็เริ่มบ่น แบบเห็นอะไรไม่เขาตาเช่นห้องนอนผม(ผมไม่เคยเก็บห้องนอนนะคือผมทำกิจวัตรประจำวันเสร็จผมก็ชอบเข้าห้อง)แม่มักจะเปิดเข้ามาแล้วก็ด่าว่าทำไมไม่เก็บห้อง เป็นไรไม่เก็บห้องต้องให้กูเก็บไอ่พวกบาปหน้ากูไม่ใช่ขี้ค่านะ ผมก็แบบไม่ได้ใช้แม่มาเก็บห้องนอนผมนะแต่พูดไม่ได้ถ้าพูดเหมือนเติมไฟให้เขาอะ ผมก็ตัวเราะกับน้องในห้อง แต่แม่ผมก็คิดว่าผมหัวเราะย่อะใสีเขาเขาเริ่มเอาไม่แหวนเสื้อมาตีผมจนหักไป2ไม้ผมก็นิ่งเฉยไม่พูดอะไรเขาก็ยังไม่พอเอาไม่กวาดมาตีผมผมก็เริ่มไม่ไหวจะเข้าไปหักไม้กวาดเพาะผมเจ็บแม่เข้าก็เริ่มทุบตีผมตอนนั้นผมยอมรับเลยว่าโกรธมาก ผมเลยพูดว่า ผมโตแล้วนะจะมายุ่งทำไม แม่ผมก็พูดว่าถ้าโตแล้วคือทำงานได้เงินและรับผิดชอบชีวิตตัวเองได้แล้วแบบนี้โตไม่จริงและตีผมต่อผมจะต่อยแม่แล้วด้วยมันไม่ใช่ครั้งแรกและมันไม่ได้พูดระบายมันก็เก็บกดแต่ผมก็ไม่ได้ต่อยแม่นะผมห้ามไว้แล้วหนีออกจากบ้านแต่ผมก็กลับบ้านนะเห็นหน้าผมเขาก็ด่าผม "นรก เปรตมาเกิด ต่อมห้กูฆ่าตายหรือตายกูก็ไม่ปาบเพาะกูคือแม่"ผมก็คิดว่าแม่คนนั้นทำตัวไม่สมกับเป็นแม่เลยจนผมคิดว่าไม่อยากอยู่แล้ว พี่สาวก็เคยทะเลาะกับแม่แต่มันหนักกว่านี้แต่ผมไม่อยากเล่าการทะเลาะกันครั้งนั้นผมจำได้หมดทุกอย่างเพราะเป็นการทะเลาะที่พี่ผมได้ออกจากบ้านและไม่เข้าบ้านจนถึงทุกวันนี้ แต่พ่อก็เข้าข้างแต่แม่แม่พูดอะไรก็เชื่อ ผมควรทำไงดีครับ
แม่เป็นแบบนี้ต้องทำไง?
ขอเข้าเรื่องเลยนะครับตอนผมอายุสัก12-13แม่ผมพูดดีมากไม่เคยพูดกูให้เห็นจนผมเริ่มจะ14แม่ก็เริ่มหนักข้อขึ้นทุกวันจนอยู่ๆวันนึงผมก็ไม่ได้ทำไรผิดแล้วเขากลับมาเขาก็เริ่มด่าแบบไม่บันยะบันยังแบบเห็นอะไรไม่เข้าตาก็ด่าแต่พอผ่านไปสัก2 ชม เขาก้เริ่มอารมเย็นขึ้นแต่ผมและพี่น้องก็ทนมาได้แต่จะมาแบบหนักแบบหนักจริงๆคือช่วงผมอายุ15-16คือต้อนเชัากํอารมดีแต่พอแม่เข้านอนพอตื่นมาแม่ก็เริ่มบ่น แบบเห็นอะไรไม่เขาตาเช่นห้องนอนผม(ผมไม่เคยเก็บห้องนอนนะคือผมทำกิจวัตรประจำวันเสร็จผมก็ชอบเข้าห้อง)แม่มักจะเปิดเข้ามาแล้วก็ด่าว่าทำไมไม่เก็บห้อง เป็นไรไม่เก็บห้องต้องให้กูเก็บไอ่พวกบาปหน้ากูไม่ใช่ขี้ค่านะ ผมก็แบบไม่ได้ใช้แม่มาเก็บห้องนอนผมนะแต่พูดไม่ได้ถ้าพูดเหมือนเติมไฟให้เขาอะ ผมก็ตัวเราะกับน้องในห้อง แต่แม่ผมก็คิดว่าผมหัวเราะย่อะใสีเขาเขาเริ่มเอาไม่แหวนเสื้อมาตีผมจนหักไป2ไม้ผมก็นิ่งเฉยไม่พูดอะไรเขาก็ยังไม่พอเอาไม่กวาดมาตีผมผมก็เริ่มไม่ไหวจะเข้าไปหักไม้กวาดเพาะผมเจ็บแม่เข้าก็เริ่มทุบตีผมตอนนั้นผมยอมรับเลยว่าโกรธมาก ผมเลยพูดว่า ผมโตแล้วนะจะมายุ่งทำไม แม่ผมก็พูดว่าถ้าโตแล้วคือทำงานได้เงินและรับผิดชอบชีวิตตัวเองได้แล้วแบบนี้โตไม่จริงและตีผมต่อผมจะต่อยแม่แล้วด้วยมันไม่ใช่ครั้งแรกและมันไม่ได้พูดระบายมันก็เก็บกดแต่ผมก็ไม่ได้ต่อยแม่นะผมห้ามไว้แล้วหนีออกจากบ้านแต่ผมก็กลับบ้านนะเห็นหน้าผมเขาก็ด่าผม "นรก เปรตมาเกิด ต่อมห้กูฆ่าตายหรือตายกูก็ไม่ปาบเพาะกูคือแม่"ผมก็คิดว่าแม่คนนั้นทำตัวไม่สมกับเป็นแม่เลยจนผมคิดว่าไม่อยากอยู่แล้ว พี่สาวก็เคยทะเลาะกับแม่แต่มันหนักกว่านี้แต่ผมไม่อยากเล่าการทะเลาะกันครั้งนั้นผมจำได้หมดทุกอย่างเพราะเป็นการทะเลาะที่พี่ผมได้ออกจากบ้านและไม่เข้าบ้านจนถึงทุกวันนี้ แต่พ่อก็เข้าข้างแต่แม่แม่พูดอะไรก็เชื่อ ผมควรทำไงดีครับ