จากหัวข้อเลยครับ คือผมเจอกับผู้หญิงคนนึงซึ่งเป็นรุ่นน้องที่มหาลัยเดียวกัน และได้คบหาดูใจกัน ซึ่งระยะเวลาที่คบหากันตอนนี้ได้สามเดือนแล้วคับ ตลอดสามเดือนที่ผ่านมาผมแทบจะเป็นคนออกค่าใช้จ่ายให้เค้าทุกอย่าง ไม่ว่าจะกิน ซื้อของ ค่าสิ่งจำเป็นต่าง ๆ ยกเว้นแค่ค่าเทอมกับค่าหอที่ผมยังไม่ต้องจ่ายให้ และผมก็ได้เงินจากแม่เป็นรายอาทิตซึ่งเป็นจำนวนที่ได้คำนวณมาแล้วว่าต้องใช้จ่ายอะไรภายในหนึ่งอาทิต สำหรับใช้กินคนเดียว แต่ทุกวันนี้เหมือนแม่ต้องเลี้ยงลูกสองคน แต่ให้ตังเท่าเดิม ซึ่งแน่นอนคับว่ามันไม่ทางที่จะพอเลี้ยงคนสองคนได้ในหนึ่งอาทิต และผมก็เคยพูดกับเค้าว่าทำไมไม่ขอตังแม่ของเค้าบ้างเพราะผมก็ไม่ได้มีรายได้ และเงินได้มารายอาทิตมันก็ไม่พอกิน เค้าก็ตอบตลอดมาว่าแม่ไม่ค่อยมีตัง และตั้งแต่รู้จักกับน้องเค้ามา แม่เค้าแทบไม่โอนตังมาให้ใ้ช้เลยครับ นานๆทีจะโอนให้ 200  ไม่เคยเกินนี้เลยครับ ซึ่งจริง ๆ ที่บ้านน้องเค้าก็ไม่ได้ลำบากยากจนขนาดนั้น เปิดร้านขายกับข้าว และที่ผมต้องการมาปรึกษานี่ก็เพราะว่า น้องเค้าดีมากครับ อยู่ด้วยแล้วมีความสุข เข้าใจผมทุกอย่างงานการงานบ้าน ไม่เกียจคร้านแต่ติดอยู่ตรงเรื่องนี้เรื่องเดียวซึ่งเป็นปัญหาใหญ่ด้วยครับ 
ปล.ถ้าเป็นการพาไปเลี้ยงข้าวมื้อเด็ดๆ พาไปเที่ยว พาไปคาเฟ่กินของอร่อย ๆ อย่างนี้ผมเต็มใจพาไปเลี้ยงได้ครับ แต่ถ้ามาเลี้ยงเหมือนเป็นลูกแบบนี้ผมไม่ไหวอ่ะคับ ทุกวันนี้ค่าใช้จ่ายในชีวิตของเค้าผมแทบจะเป็นคนจ่าย ตอนกลับบ้านค่ารถกลับบ้านผมยังต้องจ่ายให้ และวันก่อนที่ผมจะโพสต์ปรึกษานั้น มันเกิดเรื่องที่ให้ผมรู้สึกว่ามันไม่ควรไปต่อ คือเค้าเป็นนักศึกษากู้ กยศ. ค่าเทอมและค่าใช้จ่าย แต่กยศ.นี้กว่าจะโอนเข้าให้ใช้ก็อาจจะเทอมสองตลอด และตลอดเทอมที่ไม่มีกยศ.เข้าแม่เค้าก็ไม่โอนตังให้เลย ผมเป็นคนใช้จ่ายให้หมด  และผมก็ลองพูดแซวเล่นว่าเดี๋ยวกยศ.ได้แล้วต้องเอามาคืนเค้าบ้างแล้วมั้ง ซึ่งผมก็ไม่ได้อยากได้ตังของเค้าหรอกครับ ผมแค่อยากให้เค้าใ้ชตังของเค้าเองบ้าง ผมจะได้มีเงินเหลือเก็บบ้าง ทุกววันนี้ไม่มีเงินเหลือเก็บแล้วครับ แต่เค้าก็ตอบมาว่า กยศ.เวลาเงินเข้าทีเข้าครั้งล่ะเยอะๆ ก็อยากเก็บไว้ ดัดฟันนู้นนี้ คือเค้าคิดจะใ้ช้แต่เงินผมอย่างเดียวเลยเหรอคับ ผมควรรู้สึกยังไง ควรทำยังไงต่อไปครับ ตอนนี้ยังดี ๆ กันอยู่ครับ 
ปล.ฐานะทางบ้านผมก็ไม่ได้มั่งมีมากมาย พอกินพอใช้หาไปใช้ไป