ตามหัวข้อเลย เราถูกพี่ชายตัวเองเเท้ๆทำร้ายร่างกายเเละจิตใจเป็นอย่างมากอยากจะออกจากตรงนี้เต็มที่เเล้วเเต่ด้วยความที่เรายังเรียนอยู่ เรากำลังขึ้นปี 1 ค่ะ ตอนนี้ตามสถานะการโควิดระบาดทำไห้เราไม่ได้ไปอยู่หอ เเละช่วงปิดเทอมจบม.6เราโดนทำร้ายมา 1 ครั้ง  ตอนมัธยมต้นก็เคยโดนเอาตะกร้าฟาดหัวจนตะกร้าทะลุเหตุเพราะเราไม่พูดกับเขา เเต่เรื่องมันนานมาเเล้วเราไม่ได้สนใจอะไร เราพูดเลยว่าเราเป็นมองโลกในเเง่ดีมากไม่ค่อยคิดอะไร พี่ชายเราอยู่กรุงเทพ ส่วนเราอยู่กับเเม่ต่างจังหวัด เเล้วเมื่อ 1 ปีมานี้เขากับมาอยู่ที่บ้านต่างจังหวัดเพราะว่าเลิกกับเเฟนกับมาก็เเม่เปิดร้านซ่อมโทรศัพท์ไห้เเต่อยู่ได้ไม่นานก็ปิดตัวลงเหตุเพราะเขาติดยา เราไม่เคยเชื่อเลยว่าเขาติดยาเราคิดว่าเขาเป็นคนดีมาตลอดเขาเป็นพี่ชายที่เรารักเเละสงสารมากมีไรเราเเบ่งไห้กิน ขอยืมตังเราก็ไห้ยืมบ้างทีก็ไม่คืนเราไม่เคยทวงสักครั้ง บางทีมาขอ 20 50 บาทเรามีเราก็ไห้ ช่วงปิดเทอมจบม.6 เราอยู่บ้านเราไม่เคยมีปัญหากัน วันหนึ่งตอนมืดๆ เขาจะมาทำกับข้าวกินที่บ้านเขาเอาใบมะกรูดไปหันกับสมุดโน๊ตของเเม่ เราเลยบอกว่าเอาของเเม่มารองหันทำไมเขียงก็มีเดียวโดนเเม่ด่าหรอก เเล้วเขาก็พูดว่า ก็กูถามเเล้วไม่ตอบ เราเลยบอกว่าอยู่ในห้องมันไม่ได้ยินเสียงข้างนอกเเล้วเราก็เข้าห้องไปเท่านั้นเเหละเขาก็พังประตูห้องเข้ามาตบบ้องหูเรา หูเราอื้อมากแต่ไม่ได้ตอบโต้อะไรเพราะว่ารู้ว่าสู้ไม่ได้ ตอนนั้นเเม่กับมาพอดีเราเลยไปหาเเม่เราเดินออกไป เราเลยพูดว่าสมควรเเล้วที่จะอยู่คนเดียว หลังจากนั้นก็เดินเข้าบ้านพร้อมเเม่เเล้วเขาก็ด่าเราอีกเเม่ถามมีอะไรกันเราเลยเเม่ว่ามันตบหน้าหนูก่อน หลังจากนั้นมันก็เอากะทะปาใส่หน้าเราเเล้วก็กระป๋องปลากระป๋องก็ปาใส่เราโดนตรงอกพอดี ปาเเรงมากจนเขียวซ้ำเเล้วก็เข้ามากระชากหัวเราเเทงเข่าโดนตรงจมูกเลือดกำเดาไหล ถ้าเเม่ไม่กันเราไว้เราคงจะโดนหนักกว่านี้ หลังจากนั้นหูอื้ออยู่หลายวันส่วนตาคลั่งเลือดหน้าจะเป็นเพราะเเรงกระเเทกจสกการโดนตบ เราก็เจ็บอยู่หลายวันเเม่บอกว่าอาจจะเป็นเพราะอยากยาเลยอารมณ์ไม่ดี จากนั้นไม่นานเขาก็มาดีกับเรามาพูดเล่นกับเราเหมือนไม่เคยทะเลาะกันเราก็หายโกรธเพราะไม่ได้คิดอะไร เเละเเล้วเขาก็ถูกส่งตัวไปบำบัดอยู่หนึ่งเดือน หลังกับมาก็ดีกันอยู่หลายเดือนคุยเล่นคุยกันได้เเต่ก็กับมาติดเหมือนเดิม พอผ่านไปสักพักวันหนึ่งเขาทะเลาะกับเเม่เเล้วก็มาลงที่เรา เราเอาจานข้าวที่เขากินอยู่ประจำมากินข้าวมันผิดที่เราคงหยิบของเขามาเเล้วเขาก็พูดว่าเราสารพัดว่าสกปรกเราเลยพูดไปว่าที่เงินเราเอาไปใช้ทำไมไม่พูดว่าสกปรกบ้างล่ะเท่านั้นเเหละก็ตามสเเตปเดิมคือการตบหน้าเเต่ครั้งนี้เราสู้เขากระชากหัวเราโขกกับพื้นเเต่เด้วเเรงผู้หญิงมันสู้ไม่ได้อยู่เเล้ว เขาเตะเราตรงซี่โครง ลากเรากับพื้นสู้ไม่ได้เเต่ต้องสู้ เราหยิบไม้กวาดได้เรากับลังจะตีด้วยด้ามไม้กวาดเเต่ถูกเขาเเย่งไปก่อนเขาเอาทางปลายไม้กวาดฟาดกลางหัวเราตอนนั้นเราล้มอยู่กับพื้นไม่มีทางลุกเลยเขาเอาหม้อลูกใหญ่ๆมาฟาดหน้าเราเเต่เราเอาเเขนบังไว้เลยไม่โดน หลังจากนั้นเขาก็ด่าเราเเละพูดว่าไปไกลๆตีนกูเลยนะอี  เราเลยโทรไปหาลุงไห้ลุงเเจ้งตำรวจไห้ทีเเต่เขาไม่เเจ้งเขามาดูเรา เเล้วพูดกับพี่ชายเราว่าอยู่กันดีๆไม่ได้หรอทำไมต้ไฟ้บ้านลุกเป็นไฟ เเล้วมันก็พูดว่านั้นดิ เราด่าเขาไปด้วยว่า เเต่เขาด่าเราเยอะกว่านั้นอีก ด่าสารพัดเลย ไม่มีความเห็นจากเเม่เเม่เราเฉยตลอดเรารู้สึกเหมือนเราอยู่ตัวคนเดียวตลอดเวลา เรารู้สึกโดดเดี่ยวมากเวลาเราเจอปัญหาต่างๆไม่มีใครช่วยเราได้เลย ถามว่าทำไมไม่เเจ้งตำรวจเเจ้งไปก็ได้ลงบันทึกประจำวันไม่มีประโยชน์ เรื่องมันเงียบมาทุกครั้ง มาวันนี้เราโดนขู่อีกเเล้วว่าไม่เข็ดหรออยากโดนอีกหรอเพียงเเค่เราถามหมาเราว่ามองอะไร เราไม่เคยไปยุ่งกะเขาเลยเราอยู่ของเราเฉยๆ  พ่อเราก็ไม่บอกไม่ฟ้อง เราโดนกระทำทุกอย่างเเต่เราเลือกที่จะเงียบไม่บอกใคร ถ้าบอกไปเขาจะหาว่าเราขี้ฟ้องเเล้วก็ต้องโดนอีก เรารอวันที่เราออกไปจากที่นี่เเย่เเล้ว ถามว่าทำไมไม่ไปตอนนี้ ถ้าเราไปใครจะช่วยเเม่ทำงาน อนาคตเราจะเป็นเเบบไหนเเม่จะอยู่ยังไงเขาอยู่ก็ไม่ช่วยทำอะไรนอนทั้งวัน ถามว่าเเค้นไหมมากบางทีอยากเขาปืนไปยิงไห้ตายเเต่ทำไม่ได้เพราะตัวเราเจะต้องหมดอนาคตเพียงเเค่คนๆเดียว  เราเเค่อยากระบายอย่าว่าเราเลยนะ ถ้ามีครั้งต่อไปเราควรทำยังไง