สวัสดีค่ะ ตามหัวข้อเลย ตอนนี้เจ้าของกระทู้เรียนอยู่ปี2 คณะสายสุขภาพคณะหนึ่ง ความรู้สึกตอนนี้รู้สึกเหนื่อยและท้อ มันเหมือนยิ่งเรียนยิ่งไม่ใช่ทางเลย พอเริ่มเรียนวิชาชีพยิ่งไปกันใหญ่ มันรู้สึกไม่อยากทำ รู้สึกฝืน แต่ต้องทำมันให้ผ่านๆไปในแต่ละวัน บางวันคือรู้สึกไม่อยากให้เช้าเพราะไม่อยากตื่นไปเรียน ไม่อยากคุยกับใคร อยากอยู่กับตัวเองแต่มันทำไม่ได้เพราะเราอยู่หอในรวมกับเพื่อนๆ บางทีเราเหนื่อยมากอยากทำอะไรตามใจตัวเองบ้างเราก็ทำไม่ได้เพราะมีเพื่อนชวนเราทำนั้นทำนี้ตลอด เลยเป็นการไม่ได้อยู่กับตัวเองเลย บางครั้งเราอยากอยู่เงียบๆคนเดียวแต่มีเพื่อนคอยถามตลอดว่าเป็นอะไร คือเราแค่อยากอยู่คนเดียวในมุมของเราไม่อยากให้ใครถามเลย มันเหนื่อยตอบ มันเหนื่อยพูด  เราแค่อยากอยู่คนเดียวแล้วมันจะดีขึ้น เราเลยโอเค๊!! ลองไม่อยู่คนเดียวก็ได้เลยออกไปเฮฮากับเพื่อน ออกกำลังกายบ้าง สรุปสนุกนะแต่พออยู่กับตัวเองยิ่งดิ่งไปกันใหญ่ทีนี้ เราพยายามหาอะไรทำให้ตัวเองไม่เศร้า ฟังเพลง ตีแบด ไม่ดีขึ้นเลย การเรียนเราก็แย่ลงสุดๆ แต่เราไม่ได้อยากลาออกนะ เราแค่อยากได้วิธีฮีลใจตัวเองกับคณะนี้อ่ะ เราจะทำยังให้ให้ตัวเองชอบมัน รักมันเพราะตอนนี้เราเรียนไปแบบไร้จุดหมาย ไม่มีความใจรัก มีแค่ความรู้สึกอยากให้ผ่านๆไปในแต่ละวัน เราอยากมีความสุขและเรียนให้เก่งขึ้นค่ะ เรายังอยากต่อสู้กับมัน แต่มันเริ่มไม่ไหวแล้วเรารู้สึกเครียดและดิ่งอยู่เรื่อยๆ กลัวตัวเองเป็นซึมเศร้าด้วย จะร้อง
 
#มีเพื่อนคอยถามพาทำนั่นทำนี้ก็ดีนะคะดีมากๆเลยมันอบอุ่นนะ แต่เราค่อนข้างมีโลกส่วนตัวนิดนึงอ่ะค่ะ มันเลยแอบเหนื่อย
ใครพอมีแนวทางฮีลใจช่วยแชร์ทีนะคะ ถือว่าบอกบุญคนทางตัน