คือเราอ่ะมีคนที่แค้นตั้ง4 คนมันเคยแกล้งเราตอนเด็กตอนประถมตอนนั้นเร่โง่ซื่อ แบบว่าเขาแกล้งเค้าใช้ก้ยอมไม่เคยเถียงซักคำ แบบพอโตขึ้นเราเปลี่ยนไปในใจเราแค้นมันแบบฝังหุ่น แต่ปากบอกว่าแค้นแต่การกระทำกลับย้อนแย้ง คือเดินเข้าโรงเรียนกะพวกมันพอรถครูมามันไม่ดูรถเรากลับดึงมันแบบกระชากตกใจเลยแทนที่จริงๆเราไม่ต้องสนเดินหนีก้ได้ ตอนไปงานเลี้ยงกินกันตอนโง่ๆยังไม่ตื่น ก็เอ่อพอเสร้จกลับไปสวดมนข้ามคืนปีใหม่ที่วัดกับเป็นห่วงเขาอยากแผ่เมตตาหรือให้อะไรคุ้มครองมันเวลากลับดึกๆ เราว่าเราใจดีมากเกินไปแล้วนะเราไม่เคยทำอะไรหรือแกล้งอะไรกลับให้พวกมันเดือดร้อนเลย เราเป้นคนนิสัยขี้ใจอ่อนตั้งแต่เด็กแล้ว
ตอนเด็กๆขอแม่ให้ซื้อขนมให้ญาติด้วยลูกพี่ลูกน้อง
แบบแม่ก้พูดอะไรสักอย่างนี่แกละว่าให้ญาติไปขอแม่อะไรประมานนี้เราก้สงสารในใจเหมือนจะร้อง555
แต่ตอนนี้เข้มแข็งและไม่ได้โง่ซื่อเหมือนตะก่อน เราเคยคิดนะว่าคงเป็นกรรมอะเราอาจจะเคยทำกับพวกมันมั้งชาติก่อน ตอนนี้เราอยากปลงแล้ว ไม่อยากคิดอะไร ไม่อยากอาฆาต ไม่อยากมีพันธะเวรกรรมต่อกันแล้วถือว่าขดใช้ไปแล้วชาติหน้าก้ย่าได้เจอกันอีก คืออยากปลงมากๆต้องทำยังไง