ตั้งแต่ พี่ชายผมบวชพระก่อนเข้าพรรษา ผมก็ไปอยู่วัดไปเป็นเด็กวัดผมก็ล้างจาน กวาดวัดตัดหญ้าทำหลายๆอย่างทำด้วยใจครับ พระใช้ไปซื้อของทุกวันๆผมก็เดินไป ผมก็กินนอนอยู่วัดได้เกือบเดือนครับ เรื่องที่ผมจะมาพูดในวันนี้คือ พระเจ้าอาวาสในวัดนี้ผมไม่อยากจะพูดเลยแต่วันนี้สุดจะทนจริงๆกับคำพูดท่าน ทุกวันผมไม่เคยเห็นแกทำวัตรเย็นเลย เอาแต่นอนแล้วก็สั่งมีแต่พระลูกวัดกับพระใหม่ทำ อีกอย่างบิณฑบาตก็ไม่เคยออกไปขี้เกียจ เป็นเสือนอนกินไม่พอ กินไม่เคยล้าง พระลูกวัดก็พูดไม่ได้เพราะว่าแกเป็นเจ้าอาวาส วันนี้แกพึ่งจะมาบิณฑบาตกับพระใหม่ พี่ชายผม กับพระอีกรูป พระใหม่2รูป สะพายย่ามเรียบร้อย ผมก็ถือย่ามให้ท่าน แต่เจ้าอาวาสองค์นี้ อุ้มแต่บาตมา ของก็ให้ผมถือให้ ทุกวันที่ผมถือย่ามจะหนักมากแต่ก็ต้องอดทนครับ พอถึงวัดก่อนจะฉันข้าว ผมก็หยิบกับข้าวออกจากย่ามทีละถุงๆ แล้วแกก็พูดว่าทำไมไม่เทเลย ถวายพระ จะหยิบทีละชิ้นๆทำไม แล้วแกก็พูดว่าต่อไปไม่ต้องมาวัดเลยนะ ไม่ต้องมาถือย่ามให้กูหรอก กูมีปัญญาถือ แล้วผมก็เดินออกจากวัดเลยครับ ผมทนไม่ได้ผมก็เก็บข้าวของก็เดินกลับบ้านตอนนั้นเลย พระใหม่ พี่ชายผมก็โทรมาบอกว่า ทีหลังไม่ต้องไหว้เลยนะคำพูดแรงเกินเป็นหลวงพี่ก็ทนไม่ได้เหมือนกัน ผมก็โอเคผมไม่ไปช่วยงานก็ได้เพราะบ้านผมก็มี ที่ผมไปอยู่ผมตั้งใจจะช่วยถือย่ามให้ทุกวันๆล้างจานกวาดวัด น้ำใจแทบไม่มี เพราะแบบนี้เองเด็กวัดแทบไม่มีสักคน ถ้าผมพูดบอกคนแถวหมู่บ้านคงไม่มีใครนับถือแน่ๆ เป็นตั้งเจ้าอาวาสพูดจาแบบนี้คนแบบนี้แย่มากครับ ถ้าไม่มีชาวบ้านก็คงไม่มีข้าวฉันหรอกนะจะบอกให้ แล้วผ้าป่าทุกๆปีเข้าแต่กระเป๋า ทำไมผมจะไม่รู้ คนอื่นเขาก็พูดกันผ้าป่าปี1ก็หลายแสน แต่โบสถ์สร้างไม่เคยเสร็จ ปล่อยค้างงคาหลายปีวันนี้ผมขอระบายมั้ง