ตัวเราเองกลับบ้านต่างจังหวัดเพราะช่วงโควิดแฟนเราอยู่กรุงเทพ 2-3เดือนที่เรามาอยู่ต่างโอเคไม่ได้มีอะไรแแต่พอเข้าเดือนที่4 แฟนเราเริ่มทำตัวแปลกๆเราเลยเราเลยเริ่มรู้สึกไม่ค่อยดีเลยว่าช่วงนี้เป็นอะไรรึเปล่าทำไมถึงหงุดหงิดใส่เราจังเราไปทำอะไรให้โกรธและทำไมไม่ค่อยตอบไลน์ไม่โทรกลับเลย แฟนเราก็หงุดหงิดใส่เราและก็บอกว่าคนเราต้องมีความเป็นส่วนตัวกันบ้าง เราก็อึ้งๆว่าปกติก็ไม่เห็นเป็นอะไรเลย คบกัยมา12ปีแล้วนะ และแฟนเราก็เลยบอกว่าเอ่อ อยากรู้มากใช่มั๊ยไหนๆเธอก็ถามมาแล้วงั้นขอตรงๆเลยแล้วกันตอนนี้กำลังคุยกับผู้หญิงอีกคนอยู่ ฉันชอบผู้หญิงคนนี้มากทั้งหุ่นดีผิวขาวสวยฐานะก็ดีฉันอยากคบเธอจะให้ฉันคบใช่มั๊ยแต่ฉันจะไม่เลิกกับเธอหรอกนะเพราะไม่รู้จะเอาเหตุผลไหนไปบอกพ่อกับแม่ฉัน เธอก็ยังเป็นแฟนฉันอยู่แค่ในนามเท่านั้นนะแต่ฉันจะไปคบกับผู้หญิงคนนี้  เราได้ฟังแล้วตัวเราก็อึ้งเจ็บปวดและช็อคกับสิ่งที่ได้ฟังออกมาจากปากผู้ชายที่เราคบมา12ปี  เราก็ตัดสายทิ้งทนฟังต่อไม่ได้และหลังจากวันนั้น ผู้ชายคนนั้นไม่เคยโทรกลับมาหาเราอีกเลย จนกระทั่งเมื่อกี้ไลน์มาบอกให้เราอย่าลืมสมัคร ม.40ให้เขาด้วย เราเลยพิมถามไปว่าเธอไม่รู้สึกผิดบ้างหรอที่ทำแบบนี้  เขาตอบกลับมาว่าทำไมผู้ชายส่วนใหญ่ก็เป็นแบบนี้หละเจอผู้หญิงที่หุ่นดีผิวขาวสวยฐานะดีขนาดนี้ใครจะไม่เอา  เราอ่านเราก็น้ำตาไหลและเราก็เลยบอกเลิกกับเขาไป เขาพิมกลับมาว่า จะมาบอกเลิกทำไมไร้สาระ เธอก็อยู่ของเธอ ฉันก็อยู่ของฉัน อย่าทำตัวเหมือนเด็กๆ

 12ปีของเราที่รักเดียวใจเดียวมาตลอดสุดท้ายโดนแบบนี้มันเจ็บจนไม่รู้จะอธิบายยังไง