สวัสดีค่ะ ก่อนอื่นเราเพิ่งเขียนกระทู้ครั้งแรก ถ้ามีอะไรผิดพลาดยังไงก็ขอโทษด้วยค่ะ

    เรื่องมันมีอยู่ว่า เรากับแฟนเรารู้จักกันมาประมาณ2ปีกว่า แต่ที่มาเริ่มคบกันเป็นแฟนเพิ่งคบกันได้ปีกว่าค่ะ การที่เรากับเขาคบกันก็ไม่ได้คบกันแบบถูกต้องนะค่ะ เพราะแรกๆที่เราคุยกันคือเขามีแฟนอยู่แล้ว แต่ผู้หญิงเราเมื่อรู้สึกดีไปแล้วถึงจะรู้ว่าผิดก็ยังทำถูกมั้ยค่ะ (เหมือนอารมณ์ชั่ววูบ) เพราะตอนนั้นเราเองก็โสด ก็มีคนคุยบ้างปกติ จะคุยกับเขาเพิ่มอีกสักคนจะเป็นอะไรไป ซึ่งตอนนั้นเราก็ไม่ได้จริงจังอะไรกับเขามากมาย คุยกับคนอื่นด้วย2-3คน มันเหมือนไว้คุยแก้เหงานะค่ะ ซึ่งเขาก็รู้ว่าเราก็มีคนคุย เพราะเราเป็นคนตรงๆ ในเมื่อเธอมีแฟนอยู่แล้วยังมาคุยกับฉันได้ ทำไมฉันจะต้องไปจริงจังอะไรกับคุณ ถูกมั้ยค่ะ?  จนวันนึงเขาก็เลิกกับแฟนเขา แต่ก็ไม่ใช่ว่าเราจะคบกับเขาเลยนะค่ะ เราก็คุยกันมาเรื่อยๆจนรู้สึกดีมากขึ้นทั้งคู่ซึ่งก็ผ่านมา2-3เดือนที่เขาเลิกกับแฟนของเขา  ซึ่งตอนนั้นเรายอมรับว่าเราก็รักเขาไปแล้วนะค่ะมันไม่ใช่แค่รู้สึกดีแล้ว แต่ตอนนั้นเราคุยกับเขาและก็มีรุ่นพี่เราอีกคน คือเขาทั้ง2คนดีนะค่ะ แต่ก็มีความต่างกัน คนนึงยังเด็ก (เขาเด็กกว่าเราค่ะ) อนาคตหน้าที่การงานยังไม่มั่นคง อีกคนโตกว่าเรากำลังเรียนป.โท อนาคตหน้าที่การงานมั่นคง ซึ่งวันที่เขาขอเราเป็นแฟน(คนที่เด็กกว่า) เราก็ต้องตัดสินใจใช่มั้ยค่ะว่าจะเลือกใคร ซึ่งเราเลือกเขาค่ะ และเราก็เลิกคุยกับรุ่นพี่ทันทีบอกกับพี่เขาว่าเรามีแฟนแล้ว พี่เขาก็โอเคค่ะ ก็คือเราก็กลายเป็นพี่น้องกัน ไม่มีอะไร  ปัญหามันเริ่มหลังจากที่เราตกลงคบกับแฟนค่ะ คือการที่เรากับเขาคบกันมันเหมือนเป็นความลับอ้ะค่ะ ไม่ตั้งคบในเฟส ไม่เคยพูดถึงกัน เพื่อนก็มีแค่เพื่อนสนิทของเขาหรือเราเท่านั้นที่รู้ ซึ่งเราโอเคค่ะ อันนี้เรายอมรับได้นะเพราะบางทีการประกาศให้โลกรู้ว่าฉันมีผัวแล้วนะ ฉันมีเมียแล้วนะ คนอาจจะเข้ามาร่วมยินดีแต่เวลาเลิกกันเนี่ยสิคนเขาคงสมน้ำหน้าเรากันยกใหญ่ อ่อ! เราลืมบอกนิสัยของแฟนเรา คือแฟนเราเขาอายุน้อยกว่าเรา5ปีค่ะ เขาเป็นคนที่มีความคิดโตเกินวัย แต่ก็แค่ความคิดนอกนั้นก็ยังเด็ก เขาจะไม่แสดงออกว่าเขารู้สึกอะไร คิดอะไร ออกแนวทำเฉยๆ คือไม่พูดว่ารักเราทั้งที่ก็รัก ไม่บอกว่าหึงเราเวลาเราไปเที่ยวกับเพื่อน(อันนี้รู้จากการที่เขาไปคุยกับเพื่อนเรา) บลาๆๆ และที่สำคัญคือเขาเป็นคนที่มั่นใจในความคิดของตัวเองสูง คิดว่าสิ่งที่ตัวเองคิด ทำดีที่สุดและเวลาเขาไปไหนกับเพื่อนจะไม่เคยบอกเรา  ซึ่งเราก็คบกันมามันก็ทะเลาะกันบ้างอะไรบ้างเป็นเรื่องปกติ แต่ทุกครั้งที่ทะเลาะกัน แฟนเราจะไม่เคยง้อเรา คือประมาณไม่ว่าเขาจะผิดก็ตามก็แค่พูด อืม! ขอโทษ แล้วก็จบ ซึ่งเขาใจอารมณ์ผู้หญิงมั้ยค่ะว่าจะรู้สึกยังไงจนสุดท้ายเราก็หายโกรธกลับไปดีกับเขาเอง คือถ้าเราโกรธเขา เขาก็ไม่ได้สนใจค่ะ จนสุดท้ายเราก็หายและไปดีกับเขาเอง จนบางครั้งเราก็รู้สึกน้อยใจ เสียใจนะที่เขาไม่แคร์เราเลย แต่ก็เพราะด้วยความที่เรารักเขาเราเลยพยายามไม่คิดอะไรมาก จนก็มีอยู่ช่วงนึงที่เราต้องห่างกันเพราะเราไปต่างจังหวัด มันก็ทำให้เราทะเลาะกันบ่อยขึ้น และประเด็นคือเรากับแฟนด้วยความที่อายุห่างกัน การคบเพื่อนอะไรก็ต่างกัน แฟนเราเป็นคนที่ติดเพื่อนมาก เคยบอกกับเราว่าถ้าระหว่างเพื่อนกับแฟนยังไงเพื่อนก็เลือกเพื่อน ซึ่งเราก็จุกเลย คือฉันไม่มีความสำคัญเลยหรอที่มาพูดแบบนี้ เราทำดีกับเขาทุกอย่าง หวังดีกับเขา เวลาเขาแย่ก็คอยช่วยเหลืออยู่ข้างๆเขา แต่สิ่งที่เราได้รับจากเขาคืออะไร?

  ปล. เราจะมาบอกนิสัยเรานะค่ะ เราเป็นคนที่รักแฟนมาก รักเดียวใจเดียวถ้าคบใครเป็นแฟนก็จะไม่คุยกับคนอื่นแต่ถ้าโสดก็ค่อยว่ากัน เราเป็นคนตรงๆค่ะ คิดอะไรก็จะพูดไปตรงๆ คนเลยชอบหาว่าขี้บ่น ขี้จู้จี้ เราเป็นคนที่เก็บเรื่องราวเก่งมาก คือถ้าใครทำให้เราเจ็บ เสียใจเราก็จะจำและมันเหมือนเป็นการสะสมไปเรื่อยๆที่จะรอวันระเบิด