เจอแฟนในพันทิพย์ เมื่อ 3 ปีที่แล้ว เริ่มคุยแบบกันเอง แล้วก็คบกัน (ผม 29 เธอ 25) อยู่ด้วยกันมาตลอด จนช่วงหลังคบกันมา 3 ปี เรามีความสุขกันดี แม้จะไม่หวือหวาอะไร แต่ก็เริ่มมีหลายๆอย่างที่ไม่เป็นตามคาด พฤติกรรมต่างๆที่ผมยังไม่ยอมปรับ เช่นเปลี่ยนงานที่ดูมีอนาคตมากขึ้น หารายได้เสริม และการวางแผนอนาคตร่วมกันกับเขา หน้าที่การงานผมก็ยังแช่อยู่ที่เดิม แม้มีแววว่าจะ Up แต่มาติดโควิดก็ชะลอ และผมมีนิสัยไม่ค่อยโรแมนติก ประสบการณ์ความรักไม่มาก การเอาใจใส่ไม่ค่อยแสดงออก ทุกครั้งที่เรามีอะไรคาใจก็จะพูดคุยกันตลอด และคลายความเข้าใจกันได้ทุกครั้ง แต่หลายๆครั้งเธอก็จะเกรินๆ ตลอดว่ารู้สึกเบื่อ และเคยคุยกับผมไว้ว่าถ้าวันไหนหมดรักแล้วก็ให้บอกนะ หรือถ้าเขาหมดรัก หมด Passion ในตัวผมแล้วเขาก็จะบอกเราเช่นกันเพื่อจะได้ไม่เสียเวลาทั้ง 2 ฝ่าย เธอเคยบอกจะแยกกันอยู่หรือเลิกกันหลายครั้งแล้ว แต่ผมก็ปรับความเข้าใจและร้องให้ตลอด ทำให้ยังคงอยู่ แต่ช่วงนี้ เธอ WFH ยาวเลยกลับ ตจว . พอกลับไปอยู่บ้านเธอบอกเธอไตร่ตรองแล้วว่าเธอไม่คิดถึงผมเลย จึงทำให้เธอมั่นใจมากขึ้นที่จะตัดสินใจบอกเลิกผม เพื่อเปิดโอกาสให้แก่กันและกันได้เจอคนใหม่ที่อาจจะใช่กว่า เบื้องต้นผมพอจะรู้ว่าผมไม่ใช่ผู้ชายที่เธอคาดหมาย แต่เราอยู่กันมา 3 ปี บอกตามตรงผมไม่อยากให้มันเกิดขึ้น แต่เป็นที่ผมเองที่พยายามไม่มากพอ แต่ก็เคารพการตัดสินใจของเธอครับ แม้มันจะเศร้ามากก็ตาม ต่อแต่นี้ไปก็จะพยายามเป็นเพื่อน เป็นพี่ชายที่ดี ยังพูดคุยกันได้ตามปกติ ตามที่เธอขอใว้ จากกันด้วยดีครับ ให้โอกาสทั้ง 2 ฝ่ายได้ลองไปใช้ชีวิต และเลือกทำให้สิ่งที่ตัวเองต้องการ ถ้าหากบุญวาสนาลิขิตอย่างไรแล้ว ผมเชื่อว่ามันก็จะเป็นไปตามครรลองนั้น อยากบอกว่าผมรักเธอมากนะครับ ถ้าบุญพาให้กลับมารักกันผมพร้อมรับเสมอ แต่ถ้าคนบนฟ้าให้เราได้เป็นแค่เพื่อนกัน ก็ยินดีครับ
บันทึกความทรงจำ 07/25/2021 

แค่อยากระบายครับ การอยู่ห้องด้วยกันนอนด้วยกันทุกคืน แล้ววันหนึ่งต้องแยกย้ายกันอยู่ ชีวิตต่อไปคงวังเวงน่าดู แต่ก็ต้องทำใจให้ชิน ยิ่งเจอโควิดเข้าไป หลายๆอย่างก็ไม่เหมือนเดิม

ขอกำลังใจสักนิดยังดีครับ