ตอนม.4เราคบกับผชคนนนึง ชื่อปาย(นามสมมุติ) เเล้วเรากับพี่ปายก็เป็นคู่ที่ดังมากในโรงเรียน ตอนคบกันเค้าดีกับเรามากๆใส่ใจทุกๆอย่าง เราชอบอะไรไม่ชอบอะไรเค้ารู้หมด จนเราคบกันได้สักพักเราก็บอกเเม่ว่าเราคบกับพี่ปายอยู่(เเม่เรามักจะห่วงเรามากไม่อยากให้มีเเฟนเลย)เเต่เราก็บอกเเม่ว่าพี่ปายเค้าเป็นคนดีนะให้ลอวดูๆก่อนก็ได้ เเล้วเราก็ได้คบกัน ที่บอกพี่ปายก็น่ารักมากๆ ตอนเราไปบ้านเค้าเค้าดูเเลเราดีทุกอย่าง พอคบกันได้ประมาณ1ปี เราเริ่มไปช่วยงานที่บ้านพี่ปาย(บ้านพี่ปายทำธุรกิจร้านจัดดอกไม้)เราก็ไม่ช่วยเป็นประจำ เราคิดว่าที่บ้านพี่ปายเค้าชอบเราเพราะเค้าคิดว่า เราเป็นคนเรียบร้อย ไม่ค่อยเที่ยว ไม่ใส่ขาสั้น เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมา พี่ปใส่ใจเราก็จริง เเต่เค้ามักจะห้ามใฟ้เราใส่ขาสั้น ห้ามเราไปเที่ยว จนเรากับพี่ปาบคบกันได้2ปี เราเริ่มรู้สึกไม่เป็นตัวเองเลย เราอยากเจาะสะดือเเต่เค้าห้ามเเละทะเลาะกันหลายครั้ง เราอยู่เจาะหูเพิ่มเค้าก็ห้าม จนเราเริ่มตั้วคำถามว่าทำไมเราถึงทำอะไรเเบบที่อยากทำไม่ได้ เวลาไปบ้านเค้าเราจะต้องช่วยงานเค้าทุกอย่าง ทั้งๆที่จริงๆเเล้วบ้านเราก็ทำงานเเล้วเราก็ช่วยที่บ้านได้ เเล้วมีช่วงนึงพี่ชายของพี่ปายพาเเฟน ชื่อ พี่น้ำ (นามสมมุติ) มาที่บ้านครอบครัวพี่ปาย พี่น้ำเค้าก็ช่วยที่บ้านพี่ปายทำงานเหมินกับเรา จนวันนึงเเม่พี่ปายมาพูดกับเราว่าจริงๆเค้าไม่ค่อยชอบพี่น้ำเพราะพี่น้ำชอบเเต่ตัวโป๊ ไปทำจมูก เเม่ไม่ค่อยเห็นด้วย เเต่เรื่องอื่นพี่น้ำเค้าก็ดีนะ ทำให้เรารู้สึกว่า เเล้วเวลาเราไม่อยู่เเม่พี่ปายเค้าพูดกับพี่น้ำเเบบนั้นบ้างหรือเปล่า เเล้วพอเราจะเข้ามหาวิทยาลัย เราเลือกที่จะเรียนคณะ ศิลปกรรมศาสตร์ เรียนการเเสดง ซึ่งมันเป็นสิ่งที่เราชอบมากๆ เเต่พอเเม่พี่ปายถามเรา เเล้วเราตอบว่าเราเรียนการเเสดงค่ะ เค้าดันพูดเหมือนกับไม่เห็นด้วย ทำให้เรารู้สึกอึดอัดมากๆ ที่เราไม่สามารถเป็นตัวของตัวเองได้เลยสักอย่าง เเต่เค้าก็ห้ามเราไม่ได้ เพราะเเม่เราไม่ได้ว่าอะไรกับเรื่องที่เราอยากเรียนต่ออะไร เเล้วมีอีกเหตุการณ์นึงที่ทำให้เรารู้สึกว่า เรารักพี่ปายมากๆนะๆเเต่ถ้าเราเเต่งงานกับพี่ปายจริงเราจะอยู่ได้หรอ ตอนนั้นเราก็นั้นจัดดอกไม้กันอยู่เเล้วเเม่พี่ปายพูดมาว่าเนี้ยเเม่ชอบมากๆกับการที่ทำธุรกิจครอบครัว เดียวพี่ชายพี่ปายเรียนจบเเม่ก็จะให้มาช่วยเเม่ที่ร้านพี่น้ำก็มาทำด้วยกันเลย พอเรากลับบ้าน เราก็คิดมาตลอดเลยว่าเราจะต้องใช้ชีวิตเเบบนั้นจริงๆหรอ เเล้วเเม่พี่ผายไม่ถามพี่น้ำหน่อยหรอว่าเค้าก็อยากทำงานที่เค้ารักหรือเปล่า เเล้วถ้าเราต้องใช่ทั้งชีวิตอยู่วนๆเเบบไม่มีชีวิตส่วนตัวเร่จะไหวมั้ย บวกกับพี่ปายก็ไม่ค่อยเข้าใจอะไรเราเลย ทำไรก็ขัดใจเราไปหมด เราเริ่มตัดคำถามเเล้วตอบมันเราถึงได้รู้ว่าความรักอย่างเดียวทำให้เราอยู่ด้วยกันตลอดไปไม่ได้ เเต่มันต้องมีความเข้าใจด้วย บางทีเราจะปรึกษาเเต่ไม่ปายดันไม่เข้าใจ เราก็เป็นวัยรุ่นคนนึงที่ต้องการใช้ชีวิตวัยรุ่นให้คุ้ม จนพี่ปายเรียนมหาวิทยาลัย เเละเราก็กำลังเรียนม.6เรากับพี่ปายเริ่มทะเลาะกันหรักขึ้นเนื่องจากเราก็ไม่ค่อยเข้าใจอะไรพี่ปายเลย เราเริ่มใช้คำพูดที่เเรงเเทงใจดำเช่นมีเหตุการณ์นึง พี่ปาบโทรมาเเล้วเราไม่ได้ยินเสียงมันขาดๆหายๆ เเล้วเราเลยโวยวายว่าไม่มีปัญญาทำให้โทรได้ดีๆกว่านี้หรอ ทั้งๆที่เราก็รู้ดีว่าเป็นเพราะสัญญาณ เเต่เราก็ไม่ขอโทษอีกทั้งพี่ปายเองก็ต้องเป็นคนมาง้อเราก่อน เรางี่เง่ามากๆ เราเริ่มทำสิ่งที่เราอยากทำ เราเจาะสะดือคิดอะไรเราก็อยากทำสิ่งนั้น เพราะตั้งเเต่ขึ้นม.6เราก็ไม่ค่อยได้ไปบ้านพี่ปายเลย จนเราขึ้นมหาลัย เรามีชีวิตอิสระเราได้ทำตามใจตัว ไม่ต้องบอกพี่ปายอยู่ตลอดๆ ไม่ต้องคิดว่าเเม่พี่ปายจะยังรักเราเอ็นดูเราอยู่หรือเปล่า เวลาว่างพี่ปายก็จะเเอบมาหาเราที่หอ (คือ้รากับพี่ปายเรียนกันคนละจังหวัดนะคะ)เพราะเเม่ของพี่ปายจะบังคับให้พี่ปายกลับบ้านในเวลาที่ไม่มีเรียนหรือช่วงวันหยุด ซึ่งพี่ปายจะเเอบมาหาเราอยู่เสมอ ถึงจะไม่ได้มาบ่อยก็ตาม เเต่ยังคงเหมือนเดิม เวลาพี่ปายมาเเล้วเห็นว่า้ราเริ่มไม่ค่อยเรียบร้อย เค้าจะค่อยดุเราเเละบวกกับเราที่โตขึ้นเเละคิดว่าตัวเราควรมีอิสระในการทำสิ่งต่างๆเราก็ไม่ยอมเเล้วทะเลาะกัน เป็นเเบบนั้นอยู่เรื่อยๆ จนเรารู้สึกว่าพอเหอะ ะี่เค้าก็ร้องไห้ เราก็ร้องไห้ ในเมื่อทุกข์มันมากกว่าสุขก็พอให้เราได้เป็นพี่น้องกันดีกว่ามองหน้ากันไม่ติด พอเราพูดเเบบนี้พี่เค้าก็รีบมาง้อเราที่หอเลยในวันหยุด เเต่ความรู้สึกเรามันไม่เหมือนเดิมเเล้ว เรารู้สึกว่า เราเป็นนกในกรง ที่ทุกคนมองว่าเราโชคดีที่มีพี่ปายอยู่ข้างๆเเต่เราไม่อยากเป็นนกในกรงเราอยากมีชีวิตอิสระ เเล้ววันที่พี่ปายมาเราทำเป็นว่าคุยกับคนอื่นไม่ค่อยสนใจพี่ปายเลยเเต่จริงเราไม่ได้คุยกับมครหรอก จากนั้นพี่ปายก็ยอมเลิก  
(เราเป็นคนที่เวลาโสดจะไม่เคยโสดเกิน2เดือนเลย) เเล้วเราก็อยู่ในช่วงรับน้องจากนั้นประมาณเดือนกว่าๆเราได้คุยๆกับรุ่นพี่คนนึง คุยกันสักพักเราก็เริ่มคบกัน ทำให้ทุกคนมองว่าเรานอกใจพี่ปายเเล้วเลิกกับพี่ปายมาคบกับรุ่นพี่คนนี้เเม้กระเเม่คนที่บ้านเรายังคิดว่าเรานอกใจพี่ปายเลย เพราะสำหรับคนรอบข้างเราเค้ามองว่าพี่ปายดีมากๆ เพราะเราเล่าเเต่ด้านดีให้ทุกคนเห็นเเต่งสิ่งดีในตัวพี่ปายเค้าเลยคิดว่าจะมีเหตุผลไหนที่จะทำให้เราเลิกกับพี่ปายถ้าไม่ใช่เหตุผลนี้  พี่ปายเสียใจมากๆตอนเลิกกับเรา เราก็เสียใจนะ เเต่เรารู้สึกว่าถ้าเรายังคบเเล้วไม่มีความสุขเราต้องทนอึดอัด เราจะระเบิดตอนไหนก็ไม่รู้ เเต่มันก็ยังเป็นความรู้สึกผิดต่อพี่ปาย เพราะถึงเค้าจะชอบบงการ เเต่เค้าก็ดูเเลเราดูทุกอย่าง เค้าคอยเป็นห่วงเรา ด้วยความที่คบกันมาหลายปี เราเลยรู้สึกว่าหรือจริงๆเราเป็นคนผิด ฝากคนที่มาอ่านช่วยตัดสินหน่อยว่าเราทำถูกเเล้วใช่หรือไม่