เราสงสัยค่ะวาทำไมคนถึงเข้าหาเยอะยังเอ๋อไม่หายถามเพื่อนๆ เค้าก็ตอบมาแต่ว่าเราทำตัวน่ารักนิสัยน่าเข้าหา คือเราไม่ชินค่ะตั้งแต่เด็กจนโตเราเป็นคนที่โดนเพื่อนด่า ต่อว่า บูลลี่ เพื่อนไม่คบหามาตั้งแต่ชั้นอนุบาลเลยค่ะ แต่พอได้ย้ายโรงเรียนตอนประถมก็ยังโดนอยู่เพื่อนร่วมชั้นบอกเราไม่น่าคบค่ะ เราก็เป็นคนไม่สนโลกเท่าไหร่ ไม่เข้าสังคม ชอบอยู่คนเดียว เพราะเป็นทั้งโรคซึมเศร้า เสพติดความเจ็บปวด เอาจริงๆเราเป็นคนห้าวๆแบบห้าวมากเลยค่ะ แมนๆ เป็นคนตลกค่ะ เฟรนลี่ ใจเย็นมากๆๆ แต่ไม่มีใครอยากเป็นเพื่อนกับเราเลย พอขึ้นมัธยมมายังอยุ่โรงเรียนเดิมอยู่ แต่มีแต่คนมาขอเป็นเพื่อน ขอนั่งด้วย ชวนไปนั้นลากไปนี่ ซื้อนั้นซื้อนี่มาให้ มีแต่คนชวนคุย ชวนไปเที่ยววันหยุด มีคนฝากของจากคนนั้นคนนี้มาให้ทุกๆวันเลยค่ะ เราไม่เข้าใจว่าทำไมทุกคนถึงเข้าหาเราเยอะจังทั้งที่ก่อนหน้านี้ไม่มีใครแม้แต่อยากจะยุ่งเกี่ยวกับเราเลย เราไม่ชินมากๆ ทุกคนก็ต่างติดตามเราเต็มไปหมดเราแข่งบาสจากแต่ก่อนไม่มีใครแม้แต่อยากให้เราแข่งด้วยตอนนี้ลงสนามทีไรมีแต่คนมายืนรอเราเชียร์เราแข่ง เราไปซ้อมเต้นก็จะมีคนวิ่งไปดูเราซ้อมตลอด เเล้วยังมีจดหมายรักชอบอะไรก็ไม่รู้มาทุกวัน รุ่นพี่บางคนจู่ๆก็มาเอ็นดูเราเอย เต๊าะเราเอย สอบเสร็จก็จะมีคนวิ่งเอาของมาให้ วันวาเลนไทน์ก็มีแต่คนเอานู้นหอบนี่มาให้วันเกิดก็มีแต่คนให้ของขวัญ
เราไม่ชินเลย ควรปรับตัวยังไง เพราะบางทีคนก็หมันไส้ เราไม่ได้อยากให้มันเป็นแบบนี้เลย เรารู้สึกว่าเราอยากกลับไปตอนที่ไม่ใครรู้จักเราเลยดีกว่า เราไม่ชอบเลยค่ะ ต้องทำยังไงดีคะ อึดอัดมากๆ