คือแม่เราสนิทกับป้าคนหนึ่งป้าคนนั้นเขาก็ดีกับแม่กับเรากับพี่เรา เราซาบซึ้งบุญคุณของป้าคนนี้ทุกอย่างเลยนะ ป้าเขาชอบโดนสามีทำร้ายเพราะเขาชอบกินเหล้าแต่สามีก็รักเขามากมันลึกซึ้งกว่านั้นเราไม่สามารถรู้ได้จริงๆ วันหนึ่งเขาคุยกับแม่เราผ่านทางโทรศัพท์ว่าเออโดนสารมีตบตี แม่เรามองว่าเออต้องช่วยเหลือกันแบบให้มานอนบ้านก่อน(บ้านเรากับป้าเขาไม่ไกลกันมากนัก) แล้วบ้านเราเป็นชั้นเดียวมีพ่อเราอยู่ด้วยถ้าพ่อเราไม่อยู่เราแบบ okเลยนะแต่เราว่ามันไม่เหมาะสมเท่าไหร่ แล้วอีกอย่างช่วงนี้มันมีโควิดระบายติดกันง่ายแล้วก่อนหน้านี้ป้าเขาบอกแม่เราว่าไปคุยกับคนติดโควิดเราก็แบบกลัวเพราะเศรษฐกิจไม่ดีถ้ามาก็กลัวติด เตียงก็ไม่มี เราค่อนข้างจะกังวลถ้าเขามาจริงๆแล้วเราก็ทะเลาะกับแม่แบบจะโกนประมาณว่าเออจะไปทำไม มันดึกแล้วด้วย โควิดอีกเขาพึ่งไปเจอคนติดมาไม่ใช่หรอ แม่บอกเขาล้อเล่นแต่ตอนนั้นด้วยความโมโหแล้วก็ไม่ฟังอะไรด้วยทั้งเครียดเรื่องต่างๆมันผสมกันไปหมด เราเป็นคนปากหมาอยู่แล้วเราก็พูดออกมาประมาณว่าเออถ้าติดขึ้นมาจะทำไง หนูยังไม่อยากตายนะ เตียงก็ไม่มีนู้นนี่ พ่อเราก็ห้ามไม่ให้ออกไปกลัวติดโควิด(ที่กลัวมากเพราะมันติดกันง่ายจริงๆ)ตอนแรกเขาก็เหมือนไม่ไปแต่ป้าเขาดันมานั่งอยู่หน้าบ้านเราได้ยินทุกอย่าง พ่อเราเปิดประตูออกไปพอดี เขาก็ร้องไห้เรื่องสามีด้วย(เราไม่รู้ว่าร้องไห้เพราะคำพูดเราด้วยรึเปล่า) แม่เราก็ว่าเรา เราก็รู้สึกผิดมาก แต่ก็ทำไรไม่ได้ได้แต่คิดๆว่าเราควรทำไงดีหรือเราคิดมากหรืออะไร พอตอนเที่ยงคืนกว่าแม่เราจะโทรหาป้าเขาแต่ผ้าเขา blog แม่ไปเลยเราไม่รู้ว่าเราจะทำยังไงดีแต่เรารู้สึกผิดจริงๆควรไปขอโทษแต่มันก็ติดโควิดเพราะข้างๆบ่านป้าเขาก็ติดโควิดด้วย เราควรทำไงดีค่ะ🥺😭