สวัสดีค่ะ ตามชื่อกระทู้เลยค่ะ เราไม่รู้ว่าเริ่มมีอาการแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่
คือเวลาที่เราเจอผู้ชายหน้าตาดี เราจะตกใจมาก ใจสั่นรัวๆ รู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเอง
ลักษณะอาการภายนอกคือ ตัวชา ยืนนิ่ง เวลาที่มีคนหล่อมายืนตรงหน้า เราเหมือนไม่หายใจเลยค่ะ แต่พอเขาเดินออกไป เรารู้สึกเหนื่อย หายใจเร็ว
ขานี่แทบยืนไม่อยู่
ถ้าเป็นปกติแบบที่เราไม่ต้องทำงานก็อาจจะพอเลี่ยงได้ แต่ตอนนี้เราทำงานขายของ ซึ่งจำเป็นมากที่จะต้องคุยกับลูกค้า โดยตลอดเวลาที่มีผช.หน้าตาดีมาซื้อของ เราแทบจะไม่เคยมองตาพวกเขาเลยค่ะ เรามักจะรีบถาม รีบขายให้จบไป เหมือนใบ้-ชั่วคราว แต่ถึงเราจะเป็นแบบนี้เรามีผู้ชายที่เราแอบมองนะคะ ซึ่งแน่นอนค่ะ ถ้าเราเจอผู้ชายคนนี้ในระยะใกล้กว่า 2 เมตร อาการทุกอย่างที่พูดไป สามารถทวีคูณได้อีก 2เท่า จนตอนนี้เรากลัวที่จะเจอเขาแล้วค่ะ เราไม่ใช่แค่อยากรักษาอาการนี้นะคะ แต่เราไม่อยากกลัวใครอีกทั้งนั้น มันไม่ได้เกิดจากการที่เราสั่งให้ตัวเองกลัว แต่ทุกครั้งมันเป็นแบบอัตโนมัติ
มีใครในที่นี้พอจะมีวิธีรักษาหรืออย่างน้อยแค่ให้มันบรรเทาลงก็ดี
เป็นแบบนี้เรื่อยไป เราเหมือนเสียพลังงานไปกับเรื่องไม่จำเป็นตลอดเวลาเลยค่ะ
ขอบคุณล่วงหน้านะคะ💗
ช่วยด้วยค่ะ!!เรากลัวคนหล่อ
คือเวลาที่เราเจอผู้ชายหน้าตาดี เราจะตกใจมาก ใจสั่นรัวๆ รู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเอง
ลักษณะอาการภายนอกคือ ตัวชา ยืนนิ่ง เวลาที่มีคนหล่อมายืนตรงหน้า เราเหมือนไม่หายใจเลยค่ะ แต่พอเขาเดินออกไป เรารู้สึกเหนื่อย หายใจเร็ว
ขานี่แทบยืนไม่อยู่
ถ้าเป็นปกติแบบที่เราไม่ต้องทำงานก็อาจจะพอเลี่ยงได้ แต่ตอนนี้เราทำงานขายของ ซึ่งจำเป็นมากที่จะต้องคุยกับลูกค้า โดยตลอดเวลาที่มีผช.หน้าตาดีมาซื้อของ เราแทบจะไม่เคยมองตาพวกเขาเลยค่ะ เรามักจะรีบถาม รีบขายให้จบไป เหมือนใบ้-ชั่วคราว แต่ถึงเราจะเป็นแบบนี้เรามีผู้ชายที่เราแอบมองนะคะ ซึ่งแน่นอนค่ะ ถ้าเราเจอผู้ชายคนนี้ในระยะใกล้กว่า 2 เมตร อาการทุกอย่างที่พูดไป สามารถทวีคูณได้อีก 2เท่า จนตอนนี้เรากลัวที่จะเจอเขาแล้วค่ะ เราไม่ใช่แค่อยากรักษาอาการนี้นะคะ แต่เราไม่อยากกลัวใครอีกทั้งนั้น มันไม่ได้เกิดจากการที่เราสั่งให้ตัวเองกลัว แต่ทุกครั้งมันเป็นแบบอัตโนมัติ
มีใครในที่นี้พอจะมีวิธีรักษาหรืออย่างน้อยแค่ให้มันบรรเทาลงก็ดี
เป็นแบบนี้เรื่อยไป เราเหมือนเสียพลังงานไปกับเรื่องไม่จำเป็นตลอดเวลาเลยค่ะ
ขอบคุณล่วงหน้านะคะ💗