สวัสดีค่ะ เราคบกับแฟนมาปีนี้เข้าปีที่สองแล้วค่ะ
แรกๆที่คบกันก็มีความสุขดีค่ะ แต่พอหลังๆเขาหวงเรามากเกินไป ไม่ให้เราไปเที่ยวที่ไหนเลยกับเพื่อน
ถ้าไปก็ต้องตอบแชทเขาตลอด ถ้าไม่ตอบเขาจะงอนมาก พอกลับมาจากเที่ยวเขาก็จะพูดว่า เธอสบายจังไปเที่ยวกับเพื่อน สนุกไหมล่ะ พูดเชิงเหน็บแนม
เรารู้ว่าเขาไม่พอใจจากนั้นมาเราก็ไม่เคยไปเที่ยวกับเพื่อนเลยถ้าไปก็นานๆครั้ง พอเรียนเสร็จกลับมาห้องเราก็นอนเลยไม่ได้ออกไปไหนจนเรารู้สึกว่าเรามีอาการ เริ่มเบื่ออะไรง่ายๆ ขี้โมโห เข้าสังคมได้ยากกว่าเมื่อก่อน ชอบฟังเพลงเศร้า ชอบอยู่ในที่มืดๆ และกลัวการออกไปข้างนอกค่ะ ขาดความมั่นใจ คิดว่าตัวเองไม่ดีพอรู้สึกด้อยค่าเหมือนการมีชีวิตมันไม่มีค่า
พอเราบอกเขาว่าเราเหมือนจะเป็นโรคซึมเศร้า เราก็บอกอาการแล้วก็บอกสา้หตุว่าอาจเป็นเพราะที่เขาห้ามเราหวงเรามากเกินไปจนเรารู้สึกกดดัน เขาก็จะมาโทษตัวเอง ว่าผิดเอง ผิดทุกอย่าง ทำอะไรก็ผิด ไม่เคยดีขอโทษนะ คำพวกนี้ไม่ได้ทำให้เรารู้สึกดีเลยค่ะ เรายิ่งเกลียดเขามาก เกลียดจนมีคำว่าเลิกเข้ามาในหัวทุกวัน
จนเราเก็บกด พอเขาเป็นแบบนี้เราจะเก็บกดขึ้นทุกวันๆ
และวันนี้เป็นวันที่เราทนไม่ไหว เราเอาแชทที่เพื่อนคุยกับเด็กของมันไปเม้นแกล้งเพื่อนของเราในเฟส
แล้วแฟนเรามาเจอ คิดว่าแชทนั้นเป็นของเรากับผู้ชายคนอื่น เขาก็ทักมาว่า เขาดีใช่ไหม ขอให้รักกันนานๆนะ
เค้ามันไม่ดี แล้วก็โทษตัวเองต่างๆนาๆ ซึ่งแฟนเราไม่อ่านให้ละเอียดก่อนว่าแชทนั้นไม่ใช่แชทเรา  แต่เราก็อ่านนะที่เขาส่งมาแต่เราเอือม แล้วก็ขี้เกียจอธิบายก็ปล่อยแบบนั้น สักพักเขาก็สาธยายความดีที่เคยช่วยเหลือเราต่างๆนาๆ พอเขาพูดจบเราก็โอนเงินไปให้เขาทุกบาทที่เคยขอความช่วยเหลือซึ่งเขาบอกเองว่าให้
เราเหนื่อยใจมากค่ะ เราควรคุยต่อหรือพอแค่นี้คะ
แต่ในใจจริงๆอยากพอแค่นี้ค่ะรู้สึกความสุขขาดหายไปค่ะ