เรื่องมีอยู่ว่าพ่อเราไม่ค่อยถูกกับญาติพี่น้องซักเท่าไหร่ ชอบมาพูดว่าคนนั้นคนนี้ให้เราฟังเสมอ และเป็นคนที่ชอบคุยโทรศัพท์เสียงดังเป็นทุนเดิม เราจึงกลัวว่าบางครั้งที่พ่อโทรมาว่าคนอื่นให้ฟังจะมีญาติพี่น้องคิดว่าเราเห็นดีเห็นงามไปด้วย ซึ่งจริงๆแล้วเราเป็นเพียงแค่ที่ระบายเฉยๆ แม้จะไม่ได้เห็นดีเห็นงามด้วย แต่ครั้นจะพูดอะไรก็ไม่ค่อยกล้าพูดกลัวจะโดนหางเลขไปด้วยอีกคน ในบางครั้งเราก็แอบนึกในใจว่าอะไรทำให้พ่อไปจงเกลียดจงชังญาติพี่น้องตัวเองนักหนา  ซึ่งญาติๆคนอื่นก็จะมีว่าพ่อให้เราฟังบ้างแต่นานๆที แต่พ่อนี่คือทุกครั้งที่ได้คุยจะต้องว่าเสมอ เราอยากให้เค้าปล่อยวางจากเรื่องแบบนี้ซักที แต่ไม่รู้จะทำยังไงจริงๆ แล้วพอมาเจอเรื่องแบบนี้มันทำให้เราไม่อยากอยู่บ้าน ไม่อยากอยู่ท่ามกลางความขัดแย้งต่างๆที่เราไม่ได้เป็นคนก่อ แต่เลี่ยงที่จะไม่รับรู้ไม่ได้เลย