เรากับสามีอายุสามสิบต้นๆค่ะ แต่งงานอยู่กินมาประมาณห้าปี มีลูกด้วยกันสองคน ก่อนแต่งงานนั้นไม่เคยได้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันจริงจัง นานๆเจอกันที มีกิจกรรมเหมือนคนรักทั่วไป ด้วยความที่นานๆเจอกันที กิจกรรมเรื่องบนเตียงนั้นสามีเราแย่มาก แถมเสร็จไว ตอนนั้นเราเข้าใจว่า ไม่เป็นไร เรื่องแบบนี้สอนกันได้ และนานๆเจอกันทีคงจะตื่นเต้นและเสร็จไวแบบนี้ สามีเราเป็นคนดีมาก ดีมากๆ ดีแบบที่เราไม่เคยพบเจอมาก่อน มันเลยทำให้เรามองข้ามเรื่องบนเตียงไป 

หลังแต่งงานได้มาใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันสักที เรื่องบนเตียงเหมือนเดิมค่ะ แย่เหมือนเดิม สอนแล้ว อะไรแล้ว ไม่ดีขึ้นเลย แต่ความดีของเขามีแต่จะดีขึ้น ดีขึ้น กิจกรรมบนเตียงมีอาทิตย์ละครั้งสองครั้งปกติ แต่เราไม่เคยมีความสุขเลย สองสามปีหลังนี่เขาเสร็จไวขึ้น บางครั้งไม่ถึงสิบวินาทีก็ไปแล้ว ในสิบวินาทีคือเราไม่สามารถขยับตัวได้ ไม่สามารถทำในสิ่งที่เราชอบได้ เพราะไม่ว่าจะทำอะไรเป็นการกระตุ้นให้เขาเสร็จเร็วตลอด ทุกครั้งหลังมีกิจกรรมบนเตียง เราจะร้องไห้ ผิดหวัง เสียใจ จนตอนนี้เขาทำให้เรากลัวเซ็กส์ไปแล้ว การมีเซ็กส์กับเขาเหมือนการถูกทำร้ายจิตใจของเราซ้ำๆ 

เราเริ่มที่จะไม่อยู่ใกล้เขา แยกห้องนอน เพราะเรามีความต้องการ การอยู่ใกล้เขาแล้วเราไม่ได้ในสิ่งที่เราต้องการมันทำให้เรารู้สึกแย่ เรากลัวที่เขาจะมากอดมาหอมเรา เพราะเรากลัวที่จะมีเซ็กส์กับเขา ทุกวันนี้เรายังรักเขาอยู่ เขาเป็นผู้ชายที่ดีมาก แต่เราทรมานตัวเองเหลือเกินกับความรู้สึกนี้ เราแค่อยากมีชีวิตปกติธรรมดาของคู่แต่งงานที่ควรจะมี เราเริ่มเครียด หงุดหงิดกับหลายๆเรื่อง 

สามีไปหาหมอมาแล้วค่ะ แต่ไม่ได้ดีขึ้น หมอบอกว่าเสื่อมสมรรถภาพเร็วค่ะ หมอให้ยามากินเพื่อให้แข็งตัว (ลืมเล่าไปค่ะ ว่านอกจากจะเสร็จเร็วแล้ว ไม่แข็งตัวด้วยค่ะ เราเคยถามเขาว่า มีความต้องการมั้ย เขาบอกมีค่ะ มีมาก อยากมีเซ็กส์ แต่มันไม่แข็ง และเสร็จเร็ว) หมอให้ยามาทานค่ะ ให้แข็งและเสร็จช้า แต่มันก็เสร็จเร็วเหมือนเดิมค่ะ ตอนนี้เรายอมรับความจริง ว่าไม่มีทางกลับมาเหมือนเดิมได้แล้ว บางครั้งจิตใจเราเหมือนยอมรับได้และสงสารเขา แต่หลายๆครั้งมันทำให้เรารู้สึกหงุดหงิดค่ะ มันทำให้เราเครียด เหมือนบางครั้งยอมรับได้ แต่บางครั้งก็ยอมรับไม่ได้ เราไม่รู้จะจัดการกับความรู้สึกเรายังไงดีค่ะ เราไม่อยากเลิก เราอยากอยู่กับลูก เพราะถ้าเราหย่า เราไม่มีวันได้ลูกมาอยู่กับเราแน่นอนค่ะ ไม่ขอพูดถึงเหตุผลว่าเพราะทำไมเราถึงไม่ได้ลูกมานะคะ ทุกวันนี้เราคิดแต่ข้อดีของเขาเพื่อให้เราลืมเรื่องพวกนี้ไปบ้าง แต่ตอนนี้ปัญหานี้มันกำลังทำลายครอบครัวเราจริงๆค่ะ 

เป็นกระทู้แรก ไม่รู้แทคห้องถูกมั้ย ขอคำแนะนำให้ใช้ชีวิตอยู่อย่างมีความสุขด้วยค่ะ มีใครเคยเจอปัญหาแบบเราบ้างมั้ยคะ จัดการกับชีวิตกันยังไงบ้าง ขอบคุณค่ะ