ขอสมมุติ A คือเพื่อนที่มีแฟน
               B คือเพื่อนที่ค่อยเตือน



เรื่องมีอยู่ว่าในกลุ่มเรามีเพื่อนคนหนึ่งเขาก็มีแฟนตามภาษาวัยรุ่นแหละ แต่พวกเป็นห่วงเขาไงเลยค่อยบอกค่อยเตือน(แต่เพื่อนคนนี้เขาเป็นคนไม่ค่อยตั้งใจเรียนไม่ค่อยเอาการเรียนเลย ที่สามารถจบในแต่ละช่วงชั้นได้เป็นเพราะพวกเราส่วนหนึ่งด้วยแหละที่ช่วยเขาทำงานค้างด้วย)แล้วมีวันหนึ่งบ้าน B มีงานเลี้ยงที่บ้าน แล้ว A ก็ไปด้วยแล้วพอดื่มอะไรเสร็จ B บอก A ว่าอย่ายุ่งกับผู้ชายคนนี้เลยเขาไม่ดีอะไรประมาณนี้ เพราะตั้งแต่ A คบกับผู้ชายคนนี้เขาก็ไม่ค่อยมาเรียนไง แต่Aก็ตบหน้าBเพราะBว่าให้แฟนของตนเอง1 พอคบเสร็จ A ก็ไม่สนใจทำเป็นเมา B ก็เลยไม่สนใจ พอมาเมื่อวานพวกเราประชุมงานกลุ่มกันแต่ A ก็ไม่เสนอความคิดเลยบอกว่าไม่ไปเพราะติดธุระแต่จะเอาเงินให้แทน พวกเราเลยบอกว่าไม่ต้อง เดี๋ยวพวกเราทำแค่นี้ก็ได้เพราะมันหลายครั้งแล้วเรื่องไม่ทำแล้วบอกว่าจะให้เงินเพราะการหารเงินต้องการเท่ากันแต่คนอื่นต้องใช้สมองด้วยมันไม่เท่าเทียมกัน เพราะมันไม่ใช่ครั้งเดียวไงที่ Aทำแบบนี้ แล้วอีกวันนางไปบอกครูว่าพวกเราพูดทำร้ายจิตใจนาง แต่ที่พวกเราพูดไปทั้งหมดคือเป็นห่วงไม่มีคำด่าเลย

ปล.เราไม่ได้มาขายเพื่อนนะคะแค่อยากได้คำแนะนำเพราะเป็นห่วงเพื่อนจริงถึงจะรู้ว่าตอนนี้นางไปอยู่กลุ่มใหม่แล้ว และเท่าที่รู้มาแฟนนางไปๆมาๆระหว่างแฟนเก่าและนางค่ะเพราะงี้เลยเป็นห่วง