ฉันมีเรื่องราวบางอย่างที่อยากเล่า ทุกคนเคยคิดถึงคำว่า มันสายเกินไปแล้วยังไง มันสายไปแล้วกลับไปแก้ได้มันอีกไม่ได้เลยหรอ เรื่องบางเรื่องมันก็กลับไปแก้ไขได้ แต่บางเรื่องก็เกินจะแก้ อย่างเช่นเรื่องของฉัน 
1.ฉันทำร้ายจิตใจผู้ชายคน1ถึงแม้ทุกครั้งเราจะทะเลาะกัน มันมักจะลงท้ายด้วยการว่าเขาว่ารำคาญ เขาดีและรักฉันมาก เขาเป็นทุกอย่าง ในชีวิตของฉันการที้เราจะหาใครสักคนที่ลงตัวกับเราทุกอย่างมันยาก อาจจะมีบอกเลิกบ้าง  แต่หลายคนอาจจะคิดว่าบอกเลิกมันทำให้หลายคนต้องเสียใจ ฉันรู้สึกเสียใจที่บอกเขา ฉันห่างจากเขาได้ไม่เกินสามวัน อันนี้เขาน่าจะรู้ดี พอถึงวันที่ต้องจากเขาไปจริงๆใจมันก็เรียกร้องหา เขาบอกกลับมาหาเราไม่ได้อีก เราขอโอกาสแก้ตัว ทั้งที่เราไม่เคยได้รับโอกาสอะไรจากเขามาก่อน ลองให้เราได้แก้ในสิ่งที่ผิดพลาดบ้างไม่ได้หรอ ตอนเขาทำผิดเราโกรธสามวันคิดจะเลิก แต่เขาง้อบอกขอโอกาสอีกครั้ง เขาควรรู้ ไว้ ไม่ต้องขอโอกาสนั้นหรอก เราไม่คิดจะทิ้งไปจริงๆ เราคิดว่าเขาไม่มีอะไรให้เราแต่ เราพร้อมจะเดินจับมือไปกับเขา เราไม่เคยนอกใจ ต่อให้ทะเลาะกันขนาดไหนก็ไม่เคย ทั้งๆที่รักกันมาก เธอลืมฉันได้ง่ายขนาดนั้นเลยหรอ ฉันยอมเธอทุกอย่างพยายามให้เธอกลับมาแต่เธอก็เลือกจะทิ้งฉันไว้คนเดียว ถ้าเธอได้อ่านกระทู้นี้ ฉันอยากให้คนที่รอโอกาสอะไรก็แล้วแต่ ได้รับมัน ถ้าเขาสมควรได้รับโอกาสนั้นได้ ก็ให้เขาไปเถอะ มันไม่ใช่การนอกใจทุกอย่างเราแก้ไขมันได้ ขอแค่ครั้งเดียว ถ้าครั้งนี้ทำไม่ดีพอ ค่อยยอมรับความเป็นจริงว่าแก้ไขมันไม่ได้ ฉันร้องไห้ทุกคืนเพื่ออยากได้โอกาสนั้นแต่เขากลับบอกมันสายไปแล้ว ฉันรักเธอ ฉันยังให้เธอได้เลย ยอมรับว่าตัวเองผิดมาก แต่ขอแก้ตัว หัวใจยังลืมไม่ได้ รักยังไงก็ยังรักอยู่อย่างนั้น ขอบคุณนะที่ค่อยรับฟัง🙏🙏🙏