เราซึ่งเป็นพุทธมาตั้งแต่กำเนิดได้ศึกษาพระธรรมจนสอบผ่านนักธรรมชั้นโท แต่ชีวิตเราก็ยังเลื่อนลอยไร้จุดหมาย ไม่มีจุดยืนในชีวิต จนเราได้มีโอกาศที่จะได้เข้าไปในโบสถ์ เข้าร่วมพิธีสวดศพแบบคริสต์ เรารู้สึกสงบแปลกๆ ความรู้สึกแตกต่างกัน แรกๆเราแค่รู้สึกว่ามันคือความแปลกใหม่ ที่อยากศึกษา อยากรู้จัดจักพระเยซู แต่เมื่อได้อ่าน เมื่อได้รู้จักได้ดูหนังชีวประวัติ ก็ยิ้งรู้สึกศรัทธา และยิ่งรักพระองค์มากขึ้น รู้สึกว่านี้คือแสงสวางที่เข้ามาในชีวิต เราเริ่มมีจุดหมายในชีวิต เราค้นพบหนทางของเรา   เราเคยปรึกษาคนในพันทิปว่าถ้าเราอยากจะย้ายจากพุทธมาเป็นคริตส์เราควรทำยังไง...ส่วนน้อยที่บอกว่าเราควรเดินตามทางเลือกของตัวเอง แต่สวนมากบอก ทำไมละศาสนาพุทธดีออก..คุณยังไม่รู้จักศาสนาพุทธดีพอ นานาคำที่พยามประชดเรา หรือพยายามดึงให้เรากลับไป แต่เราคิดว่านั้นไม่ใช่เส้นทางของเรา 22 ปีที่ได้รู้จักศาสนาพุทธมาเรายอมรับว่าเราก็ชอบและศรัทธา แต่เวลาเราไปที่วัดเวลานี้ เวลาได้มองหน้าพระพุทธรูปใจเราไม่สงบ มันชอบฟุ้งชานคิดไม่ดีกลับพระพุธ ทำให้เรากลัวที่จะเข้าวัด เราเป็นมนุษย์ธรรมดาที่อยากหาทางรอดให้กลับตัวเอง เราพบพระผู้ช่วยให้รอด..เราพบเส้นทางที่นำเราไปสู่ความสงบในชีวิค

พระคริสต ทำให้จิตใจที่หยาบกระด้างอ่อนโยนลง
พระคริสต ทำให้เรารู้สึกเหงาหรือกลัว
พระคริสต ทำให้เรารู้จักที่จะรักคนอื่น
พระคริสต ทำให้เราพบกลับความสุขถึงข้างหน้าจะมีเส้นทางที่โหดร้ายรอเราอยู่ แต่ถ้ามีพระองค์อยู่เคียงข้าง เราก็ไม่ต้องกลัว

สักวันหนึงถ้าเหตุการบ้านเมืองสงบ ไร้โควิดเราคงมีโอกาศที่จะได้ไปโบถส์เพื่อศึกษาเพิ่มเติม