เข้าเรื่องเลยนะคะ คือตาเราป่วยเป็นมะเร็ง พรุ่งนี้ต้องเข้ารักษาที่โรงพยาบาลแล้ว คือตาเพิ่งพาตัดเนื้องอกมาค่ะ แล้วหมอตรวจเจอมะเร็งในลำไส้อีก คือช่วงนี้โควิดระบาดหนักมาก และคุณหมอก็ห้ามเยี่ยมคุณตา ห้ามมาๆ แต่เราอยู่กับตาทุกวันคุยกันทุกวัน เราก็อยากไปดูไปเยี่ยมตาว่าเป็นไงบ้าง เราเศร้าค่ะ เราร้องไห้ตั้งแต่หนึ่งทุ่มจนตอนนี้  เราห่วงตามากๆ เรารู้ว่าตาไปอยู่โรงพยาบาลก็มีหมอดูแล แต่มันก็อกห่วงไม่ได้ค่ะ หมอบอกถ้าตาหายดีจะส่งกลับมา แต่ครั้งนี้คงเป็นการอยู่โรงพยาบาลที่นานที่สุดแน่ๆ เพราะไม่รู้ว่าตาจะได้กลับมาเมื่อไหร่ เราเป็นคน sensitive เรื่องครอบครัวมาก ตาอยู่กับเรามาตั้งแต่เด็กๆ เราก็อยากให้ตาอยู่กับเราไปนานๆ อ่ะค่ะ ถึงจะอายุมากแล้วก็อยากให้อยู่นานๆ ค่ะ ไม่อยากเสียตาไปเหมือนตอนที่ยายเสีย ตอนนั้นเราเยี่ยมยายอยู่ที่โรงพยาบาล กลับบ้านมาแม่บอกยายเสียแล้ว เราช็อคมาก ทุกอย่างเกิดขึ้นไวมาก เราไม่อยากเสียตาไปแบบนั้นอีก ถ้าไม่ติดโควิด เราคงได้เยี่ยมตาแล่ว ตอนนี้โควิดระบาดหนักเกินไปจริงๆ เราเสียใจกับเหตุการณ์ตอนนี้ คนในครอบครัวเราต้องอยูที่โรงพยาบาลโดยที่ไม่รู้ว่าจะได้ออกมาตอนไหน ขอบคุณนะคะที่อ่านมาจนถึงตอนนี้ เราพิมพ์ไปน้ำตาไหลไป พิมพ์ผิดบ้างขออภัยนะคะ