คือตอนเด็กๆนะคะรู้สึกมีความคิดที่วิปริตเข้ามาในหัวว่าอยากเป็นคนพิการจังแบบอิจฉาคนพิการจังคือมองแค่ผิวเผินอะ ว่าทำไมคนพิการสบายจังวะ พ่อแม่ก้เตรียมอาหารให้เดินไปไหนไม่ได้ การบ้านก็ไม่ต้องทำ เรียนก็ไม่ต้องเรียน ดูแค่โทรทัศน์ หรือมือถือนอนเล่นๆในห้อง พ่อแม่ก็ไม่ต้องใช้ให้ทำนั่นทำนี่ คือแบบถ้าเป็นคนรวยมีคนรับใช้มากมายก็ไปถึงยากงัย แต่ถ้าพิการแค่ทำให้ตัวเองพิการก็สบาย คือมันเป็นความคิดที่โง่วิปริต แต่แค่คิดนะ
ส่วนเรื่องที่สอง คิดอยากเป็นยมทูต ยมบาล ถ้าสมมติว่ามีจริงและมีโลกหลังความตายจริง เรารู้สึกอยากเป็นอยากไปจับพวกวิญญาณชั่ว อยากแบบปราบคนชั่วไปตามตัวมา หรือลงโทษ มันรู้สึกเท่ห์จังวะ แล้วไม่รู้ว่าคนที่เป้นยมทูตเค้าทำอะไรมา คือ จขกท เป็นผู้หญิงนะแต่ชอบอะรแนวนี้
จขกท ดูโรคจิตวิปริตไปมั้ยคือตอนนั้นมันก็แค่คิดอะเด็กๆแต่ไม่ได้อยากทำจริงๆ คือแค่อยากรู้ว่ามีคนคิดแบบ จขกท มั้ย
งงตัวเองทำไมตอนนั้นคิดวิปริตจัง ไม่เหมือนคนทั่วไปคิดกัน
ส่วนเรื่องที่สอง คิดอยากเป็นยมทูต ยมบาล ถ้าสมมติว่ามีจริงและมีโลกหลังความตายจริง เรารู้สึกอยากเป็นอยากไปจับพวกวิญญาณชั่ว อยากแบบปราบคนชั่วไปตามตัวมา หรือลงโทษ มันรู้สึกเท่ห์จังวะ แล้วไม่รู้ว่าคนที่เป้นยมทูตเค้าทำอะไรมา คือ จขกท เป็นผู้หญิงนะแต่ชอบอะรแนวนี้
จขกท ดูโรคจิตวิปริตไปมั้ยคือตอนนั้นมันก็แค่คิดอะเด็กๆแต่ไม่ได้อยากทำจริงๆ คือแค่อยากรู้ว่ามีคนคิดแบบ จขกท มั้ย