แม่คุณมีความเป็นผู้นำ  มั่นใจในตนเอง  .. คนแบบนี้ไม่สามารถพูดให้เปลี่ยนความคิดได้  ต้องเจอด้วยตนเอง
ตรงข้าม  พ่อคุณเป็นผู้ตาม  กลัว อ่อนแอ หมุนรอบคนอื่น ... ต้องย้ายให้พ่อหันมาหมุนรอบตัวลูกๆ ยึดลูกเป็นศูนย์กลางแทน
เป็นไปได้สูง ว่าพ่ออับอายสังคม  และเพื่อปกป้องลูกๆ  ..จึงรับมือด้วยการยอมนิ่งเงียบ
---------
สำหรับเรา  เราจะขอให้แม่ออกจากบ้านไป ... ยิ่งเห็นพ่อยิ่งเจ็บ  แล้วซึมเศร้าจะมา ..ไม่เห็นยังจะดีกว่า
เพราะคนอย่างแม่  ต้องออกไปเจอความจริงด้วยตนเอง ... ยิ่งไปขลุกด้วยกัน  ความท้าทายไม่เหมือนเดิม  ธาตุแท้จะมาเร็วขึ้น
เรามั่นใจว่า  หญิงวัย45up ที่แก่แล้วยังไม่ทันโลก  แยกแยะไม่ได้ (คนเราพลาดได้  แต่ถูกจับได้ ต้องได้สติ ต้องเข้าที่ค่ะ)   คนแบบนี้จะต้องกลับมาในวันที่ล้มพัง   และการให้ออกไปคือเร่งวันให้ถึงจุดหักเห .. ถ้ายังได้ทั้งสองคน  ความย่ามใจก็ขยายเวลาให้ยาวนาน

การแยกออกไป ไม่จำเป็นต้องประกาศความจริงแก่สังคม ... ตอนนี้มีสารพัดเหตุที่จะอ้าง  กักตัว  โควิด  ไปดูแลตายาย
บอกเหตุผลไปเรื่อยๆ  เดี๋ยวคนก็ลืม!!!

ถ้าแม่คุณไม่ค่อยมีต้นทุน  เช่นไม่สวยหุ่นดี  ไม่ค่อยมีเงิน  งานไม่ดี  เพื่อนน้อย  ขี้เหงา  นิสัยวีน
ไม่เกิน 2 ปี แม่ก็กลับมา   (ถ้ามีเยอะ ก็นานหน่อย)
วันนั้นเค้าจะกลับมาอย่างได้สติ  Mature   เป็นคนใหม่ที่ดีกว่าเดิม

คุณบอกพ่อว่า  "หนูเองก็ไม่อยากเห็นเรื่องราวนี้ทุกวัน  หนูขอให้บ้านเป็นที่หนูอยากล้มตัวลงอย่างมีความสุข กับพ่อ
พ่อไม่ต้องห่วงพวกหนูนะ  พวกหนูคุยกันแล้ว .. มันดีกับเราทุกคน "

เอาใจช่วยนะคะ !!

ถึงกับ log in เข้ามาตอบเลยค่ะ
นี่มันชีวิตเราในอดีตชัดๆ ขอตอบในฐานะคนที่ผ่านมาแล้ว ขอบอกเลยว่า ตอนนี่มีความสุขมากๆ^^

เมื่อไม่ถึง10ปีที่แล้ว แม่เรานอกใจพ่อค่ะ ทางเฟสทางเบอร์โทร แอบโกหกครอบครัวว่าไปดูงานที่จริงไปอยู่กับกิ๊กอายุ 3x+ คือกิ๊กแม่ก็หน้าด้านมากค่ะ ตือเราเคยแอดเฟส โทรไปหาเขาบอกให้เลิก เขาเพิกเฉยค่ะ เราทำทุกวิถีทางเพื่อให้ครอบครัวอยู่กันอย่างมีความสุข โดยการปกปิดความลับนี้ไว้ไม่ให้พ่อทราบ  ตอนนั้นพ่อแม่อายุ 50+ ค่ะ เราทราบเพราะแม่ชอบแอบคุย เราก็ดักฟัง ตอนนั้น #ยอมรับเลยเสียความรู้สึกทำไมว่ะทำไมมันต้องเป็นครอบครัวเราที่มีเหตุการณ์แบบนี้# ปกปิดนานมาก จนกระทั่งวันหนึ่ง พ่อจับได้ ว่าแม่มีกิ๊ก   นั้นแหละค่ะ บ้านแตกสาแหรกขาด อายคนทั้งหมู่บ้าน เพราะข่าวโตมาก คนนอกดูในบ้าน้ราคือครอบครัวที่อบอุ่น ใครๆก็อิจฉา แต่หารู้ไม่ หึหึ  แต่แม่ยังไม่หยุดค่ะ แม่ได้แต่บ่นว่า ฉันไม่ผิด คุณไม่เคยใส่ใจฉันเอง (ยอมรับเลยตอนนั้นโครตเกลียดแม่แต่ก็รักแม่?) คือแม่เป็นคนที่เราสนิทที่สุดค่ะ เราไว้ใจทุกเรื่อง เชื่อกระทั่งว่าเขาไปดูงานทั้งๆที่อยู่กับกิ๊ก หลอกตัวเองทั้งๆที่รู้TT พอพ่อรู้เข้าทึกคนในบ้านแตกแยกกันค่ะ คือทานข้าวคนละมุมเลย จากที่ครอบครัวอบอุ่น ไปไหนมาไหนด้วยกันพร้อมหน้า  ตอนนี้คือตัวใครตัวมัน พ่อกับแม่ก็มาระบายกับเราว่า พ่อแม่อยู่เพราะสงสารลูก ตอนนั้นมีการขอหย่า แต่ราห้ามไว้ซึ่งพ่อแม่เคารพการตัดสินใจของเรา พ่อเอาแต่ร้องไห้ทึกคืน ว่าทำไมต้องเป็นพ่อ คนที่พ่อรักถึงนอกใจ พ่อสวดมนต์ทุกคืน ภาวนาขอให้เรื่องร้ายๆผ่านไป   ในใจเรา โคตรสงสารพ่อเลย หัวหน้าครอบครัวทำทุกอย่าง เพื่อเมียและลูก

ตอนนั้นจำได้เราจิตตก เครียด เป็นซึมเศร้า อยากตาย มันทรมานมาก เป็นช่วงเวลาที่ สุดๆในชีวิตเลยค่ะ ไป รพ ทุกอาทิตย์เพื่อไปหาหมอบอกหมอว่าปวดหัว แต่ขอยานอนหลับ เพราะวันไหนไม่ทานยานอนหลับเราจะคิดแต่เรื่องนี้ซ้ำๆ จนหมอสงสัย เราเริ่มบังคับตัวเองหยุดทานยานอนหลับ จนมันเริ่มบรรเทา แรกๆก็ทรมาน ซึมเศร้าจนตอนนี้ได้โรคใหม่คือ ไมเกรน มาจนถึงปัจจุบัน   เพราะเราคิดซะว่า "อะไรมันก็เกิดก็ให้มันเกิด" "ฟ้าหลังฝนสวยงามเสมอ" บอกเลยนะคะ ช่วงนั้นเป็นช่วงที่เราได้เกรดต่ำสุดในชีวิต เกือบใจแตกเพราะคิดว่าครอบครัวตัวเองเฮงซวย  แอบอิจฉาเพื่อนที่มีครอบครัวรักกันดี  

ตอนนั้นพ่อตัดสินใจจะบวชไม่ศึก  หัวอกคนเป็นลูกใจจะแตกเพราะความฝันสูงสึดของเราคือเห็นะอแม่อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข ตอนนั้นอ้อนวอนพ่อมากว่าอย่าบวชเถอะ อยู่กับลูก ลูกจะดูแลเอง (พูดไงก็ได้ว่า ถ้ามันแย่ยังมีลูกที่อยู่ข้างพ่อนะ)

หลังจากพ่อจับได้แม่ก็ไม่ค่อยได้เจอกับเขาอีกเลย เขามาหลอกเอาเงินแม่ไปด้วย หลายบาทอยู่ จีบได้เลยตอนนั้นขับรถข้ามจังหวัด เพื่อจะไปคุยกับกิ๊กแม่ แต่เขาหนีทัน

คือพ่อแม่อยู่บ้านด้วยกัน แต่ไม่คุยกันถึง3ปี มาเริ่มคุยกันได้ไม่นานมานี้ ตอนงานวันเกิดเรา ที่แม่ชวนพ่อคุยว่า มา HBD ลูกหน่อย   ตอนนั้นพ่อก็ตอบแม่ว่า เอ่อ  ##วินาทีนี้คือเหมือนโล่งใจอีกนิดที่เห็นพ่อคุยกับแม่ ถึงแม้จะคำเดียวก็ตาม## แต่ช่วงที่ผ่านมา แม่ก็แอบซื้อของกินให้พ่อ แต่แม่ก็ไม่กล้าคุยกับพ่อ

มีครั้งหนึ่งแม่เกิดอุบัติเหตุเล็กน้อย แต่ก็ต้องมีคนดูแล ซึ่งเราทำหน้าที่นี้เอง อยู่ดีๆแม่เกิดสำนึกขึ้นมาว่าไม่มีใครรักแม่เท่าลูก/ครอบครัวนี้แล้ว แม่เลยเริ่มกลับใจ

_____ใช้วลานานมากที่จะฟื้นฟูสุขภาพจิตให้ดีทั้งครอบครัว คือเรามองว่ามันคือปัญหา ที่ทดสอบว่าครอบครัวเราแข็งแรง รักกันขนาดไหน เจออะไรแย่ๆมารับมือได้ไหมมากกว่า แต่ตอนนั้นก็แอบท้อ อยากตาย เหมือนกันเพราะมันยากมาก กว่าจะจูนพ่อกับแม่ให้ไม่หย่ากัน ให้คุยกัน_____

จนปัจจุบันนี้ ครอบครัวกลับมามีความสุขอีกครั้งแล้วค่ะ เรายึดหลัก "อดีตคืออดีตปล่อยมันไปอย่ายึดติด ทำปัจจุบันให้ดีที่สุด" มันคือบทเรียนอันล้ำค่ากับเรามาก จนตอนนี้เราเริ่มแกร่งขึ้น ใครหน้าไหนจะกิ๊กพ่อกิ๊กแม่ก็มาเถอะค่ะ ถึงกระไรคนที่รักพ่อแม่ที่สุดก็คือลูก สาบานเลย  และพ่อแม่ก็ได้รับพลังความรักจากเราทุกๆวัน  


#เราอาจจะเล่าไม่ละเอียดแต่ใครอยากรู้เพิ่มเติมจากที่เขียน ก็หลังไมค์ได้นะคะ มันยาวมากกก(ก ล้านตัว) อยากให้ทุกคนอดทน ปล่อยวาง เพราะผลลัพธ์มันดีเสมอ

ปล่อยให้เป็นเรื่องระหว่างพ่อกับแม่ค่ะ เป็นเราจะถอยออกมาไม่รับรู้ แต่เตือนพ่อไว้เรื่องเงินทองเอกสารที่ดินฉโนดให้เป็นชื่อพ่อหรือชื่อลูกไว้

ให้ความรักความอบอุ่นกับพ่อ คุยกันดีๆ แต่อย่าไปคุยเรื่องแม่ค่ะ เพราะความรู้สึกโกรธ ไม่ชอบใจบุพการีมันทรมาน และถอนตัวยากมาก เพราะฉะนั้นอย่าปล่อยให้เกิดขึ้นค่ะ ห่างๆแม่เอาก็ได้ค่ะ

ชีวิตแม่ เป็นของแม่ครับ คุณมีหน้าที่แค่ไปเตือน ถ้าแม่ไม่ฟังก็แล้วแต่แม่ครับ ส่วนพ่อก็แล้วแต่แก ถ้าแกมีความสุขที่อยู่แบบนี้ก็ปล่อยแกไป คุณเองก็ตั้งใจเรียน ทำงาน เก็บเงินไว้ดูแลตัวเองและพ่อแม่ตามที่คุณเห็นสมควร