คือใจและความรู้สึกข้างในมันเบาหวิวๆจนกลัว และอ่อนแรงลงมาก เมื่อต้องมาเจอเหตุการณ์แบบไม่ทันได้ตั้งตัวเกิดขึ้นพร้อมกันในเวลา1อาทิตย์

1.อยู่ๆแฟนที่คบกันมาไม่มีสัญญานการทะเลาะ หรืออะไรมาก่อนเลย...อยู่ดีๆเธอมาบอกว่าเลิกกันเถอะ..คิดว่าไปด้วยกันต่อไปไม่ได้

หลังจากนั้นก็ตัดทุกช่องทางการติดต่อจากทางผม

-โดยผมงงสับสนไม่มีโอกาสอธิบาย เหมือนเอาผ้าปิดตาแล้วเอาไปทิ้งไว้ในป่า

2.พอดีย้ายที่อยู่จากอยู่บ้าน ไม่มีที่นอนต้องตระเวณนอนตามบ้านญาติหรือนอนในรถ  ตรงนี้คืน ตรงนั้นคืน เวทนาตัวเองเหมือนกันผ่านมา2สัปดาห์ยังคิดถึงบ้านเก่าบ้างอยุ่มานานครับเหมือนน้ำพักน้ำแรงสร้างตัวมา..ยังดีพอว่าได้เงินที่ผ่อนๆมาคืนหมดและปิดหนี้แบ็งค์ในยุคโควิกแบบนี้ อย่างน้อยสถานะทางการเงินเรายังไม่มีปัญหาไม่งั้นคงต้องมี เรื่อง3

บางคืนบางวันยามที่เลิกงานก็มีน้ำตาซึมไหลออกมาบ้าง มันคือการแบบทุกอย่างไว้ในใจเรา 

การที่เจอเหตุการณ์แบบนี้ในวัยเกือบ40. มันเป๋แทบจะทรงตัวสู้ต่อเลยครับ  เหมือนเราไปหาหมอแล้วหมอถามว่าจาก10คุณเจ็บระดับไหน ผมคงต้องตอบหมอว่า9 อีก1ขอให้เป็นทุนผมสู้ต่อไป