เราอยู่ม.5 สมมติเราชื่อ ส้ม นะ ที่อยากเล่าเพราะอาจารย์เขาทำร้ายจิตใจเรามากค่ะ ช่วงนั้นเป็นปมเลยไม่อยากเรียนวิชานี้ไปเลยอ่ะ อาจารย์เขาอายุมากแล้วคะ เป็นอาจารย์ผญ.สอนคณิต
คาบแรกที่ได้เรียนกับเขา เขาก็ทักเราแหละ เราง่วงนอนมากค่ะแต่ก็พยายามฟังอาจารย์ มันเป็นช่วงหลังกินข้าวด้วยไง เขาทักว่า อ่ะ หลับๆ ส้มจะหลับแล้ว จากนั้นเพื่อนทั้งห้องก็หันมามองเรา เราก็ไม่ไร ก็ผิดจริงๆฉันง่วงนิ อ่ะอันนี้ไม่เท่าไร หลังจากนั้นมันมีการเปลี่ยนที่นั่ง เราได้นั่งหน้าห้องค่ะ กับเพื่อนสนิทเราอีก 2 คน เพื่อนๆต้องเคยมีปั่นงานค้างในคาบอื่นบ้างแหละ วันนั้นมีส่งการบ้านคาบต่อจากอาจารย์เขาอ่ะ ด้วยความที่เราอยากทำงานให้เสร็จ เราเลยแอบทำงานในคาบเขาแต่หูเราก็ฟังที่เขาสอนตลอดนะ จดก็จดตามลงสมุดด้วย สักพักเขาจับได้ว่าเราทำงานอื่น อาจารย์เขาเรียกชื่อเราพร้อมกระทืบเท้าแรงๆ พร้อมชี้หน้าด่าเรา เราจำไม่ได้ว่าเขาพูดว่าไง คือตอนนั้นเราแบบใจตกไปถึงตาตุ่มแล้ว น้ำตาแอบคลอนิดๆ พยายามฟังที่เขาสอนต่อ ตัวนี่เกร็งไปหมดเลย พูดอะไรกับใครก็ไม่ได้ในคาบเดี๋ยวโดนเรียก😫 กลายเป็นอาจารย์เริ่มอคติกับเราไปเลย พอถึงคาบอาจารย์คนนี้ทุกๆวีคเริ่มดีขึ้นค่ะ เพราะว่าเราพยายามตั้งใจเรียน ตานี่มองกระดานตลอดเลยออกไปทางเกร็ง สักพักมีอยู่ชั่วโมงนึง คาบเขานี่แหละ เพื่อนในแถวเดียวกันเขาก็มีคุยปรึกษากันนะ ในห้องก็มีเสียงเพื่อนคุยกันห้องไม่เงียบขนาดนั้น สักพักเพื่อนสนิทข้างๆเรามันก็ถามเราค่ะ ว่าเลข 5 ตรงนั้นมันมาได้ไง เราอธิบายให้เพื่อนไป สักพักจารย์หยุดสอน มือเท้าเอวมองตาดุใส่เรา อาจารย์ด่าเราอีกแหละ พร้อมบอกเพื่อนข้างๆคนที่ถามเรา สั่งไม่ให้คุยกับเราเลยค่ะ คือเข้าใจเรามั้ย ทำไมเราเป็นคนที่โดนดุอยู่คนเดียว แล้วมาสั่งให้คนอื่นไม่ต้องมาคุยกับเรา เล่นกับใจเราเหมือนเป็นสิ่งของเลย และเรายิ่งเป็นคน sensitive ด้วย วันนั้นกลายเป็นเราซึมไปทั้งวันเลย ที่บอกอาจารย์ 2 มาตรฐาน เพราะไอ้เพื่อนที่นั่งข้างเรานี่แหละตัวดีเลยทั้งแอบฟังเพลง เล่นโทรศัพท์ เอางานอื่นขึ้นมาทำ จารย์ไม่พูดไรสักคำ ขำแห้งเลย แต่ตอนนี้ไม่ได้เรียนกับเขาแล้วค่ะ แต่นึกถึงเขาทีไรมีแต่คำว่าอคติ เขาจะมองเราด้านลบตลอดเลย