ตามหัวข้อเลยค่ะเราเริ่มมีความคิดแบบนี้มาสักพักแล้วว่าพ่อแม่เลี้ยงดูเราไม่ดีและไม่ได้มีความสุขสบายแต่ทำไมเราต้องเลี้ยงเขาให้สุขสบายตอนแก่เราลำบากมาทั้งชีวิตไม่เคยได้อะไรที่เพื่อนคนอื่นได้แต่เราต้องหาให้เขาทุกอย่างเมื่อเราเรียนจบไม่ว่าจะบ้านหรือรถหรือที่ดินลำบากใจมากเลยค่ะเหมือนถูกเลี้ยงส่งๆให้เรียนจบๆไปจะได้หาให้เขาสุขสบายตอนนี้ก็อายุ16แล้วเงินจะเรียนก็ยังต้องกู้กยศเลยค่ะ เราได้รับค่าใช้จ่ายจากแม่แต่แม่ก็เงินเดือนแค่หมื่นกว่าบาทส่วนพ่อก็เอาแต่ติดยาติดเหล้างานการไม่ทำแต่เขาจะคอยกรอกหูเราตลอดว่าต้องหาเลี้ยงเขาให้สุขสบายส่วนญาติๆฝั่งพ่อนั้นก็เอาแต่ว่าเราตลอดว่าเราไม่รักพ่อและเนรคุณแต่เวลาเขาทำร้ายแม่เราไม่มีใครสนใจขอความช่วยเหลือจากใครไม่ได้เลยแม้กระทั่งเจ้าหน้าที่ตำรวจเราทนมาแบบนี้ตลอดตั้งแต่อายุ11จนตอนนี้ก็16แล้วได้แต่อวยพรให้ตัวเองออกไปจากตรงนี้ไวๆและอยากจะตัดขาดกับคนเป็นพ่อแต่แม่ก็ไม่เข้าใจเราเอาแต่กดดันเราเหมือนกันว่ายังไงเขาก็คือพ่อแล้วก็เหมือนเดิมทุกวันเอาแต่กรอกหูเราว่าต้องหาเลี้ยงเขาให้สุขสบายเราเครียดมากๆไม่มีใครเข้าใจเราแม้กระทั่งแม่กลายเป็นครอบครัวแตกร้าวเราปรึกษาใครไม่ได้เลยพี่ชายก็ติดยาติดเพื่อนไม่ค่อยเข้าบ้านน้องชายก็ติดเกมส์เครียดมากๆเลยค่ะจนตอนนี้สุขภาพจิตย่ำแย่