เรื่องมีอยู่ว่า เรารู้จักผู้ชายคนนึงผ่านเพื่อนของเพื่อนอีกที ตอนแรกเขาเข้ามาเเซว มาเเอบถามชื่อกับเพื่อนของเรา ส่วนตัวเราชอบเขาอยู่เเล้วค่ะ แต่ก็ไม่มากเท่าไหร่แค่สนใจ เพราะฟังจากเพื่อนมาเขาเป็นคนที่นิสัยดีมากๆคนนึง เราเลยแอดเฟสเขาไป แล้วทักเขาคุยกันได้คืนเดียว พอเช้าวันต่อมาเเฟนเขาก็ทักเรามาค่ะ ถามว่าคุยกับเเฟนเขาอยู่เหรอ ช่วยทำให้แฟนเขาลืมเขาได้หน่อย ผู้หญิงคนนั้นมาบอกเราค่ะ แต่สักพักผู้ชายก็ทักมายอกว่าตัวเองมีแฟนเเล้ว คุยกับเราไม่ได้ เราก็โอเคไม่เป็นไร เพราะไม่ได้คิดอะไรอยู่เเล้ว จนผ่านมาหลายเดือนเราก็ได้กลับมาคุยกันอีกหลายครั้งเลยค่ะ มีทั้งกลับมาคุยกันแล้วอยู่ๆแฟนเขาก็ทักมาด่าเราว่าแย่งเเฟนเขามา เขาตัดผญ.คนนั้นไม่ขาด เขาเลยลบอกว่าไม่อยากให้เรามาโดนอะไรแบบนี้ เราเลยเลิกคุยกันไปอีก เเต่เราก็บอกเขานะคะว่าจะรอ เพราะเราชอบเขาขึ้นมาจริงๆ ผ่านไปเดือนกว่า เขาเลอกกับเเฟน
เด็ดขาดเเล้วค่ะ เราก็ยังรอเขาอยู่แต่ก็ไม่กล้าทักไปอีก สุดท้ายมีวันนึง เราไปได้ยินว่าเขาคุยกับรุ่นน้องในคณะของเขา เราเสียใจจนร้องไห้ เเล้วทักไปถามเขาว่าคุยกับน้องคนนี้เหรอ ดีใจด้วยนะ เริ่มใหม่ได้สักที เขาก็ถามว่ายังรอเขาอยู่เหรอ เขาบอกว่าคุยกับน้องเพราะน้องอกหักมา เลยช่วยปลอบใจ จนน้องบอกจะจีบเขา เขาบอกคุยกับเราไม่ได้ค่ะ ให้เกียรติน้องผญ.ที่มาจีบ ไม่อยากคุยเยอะไรงี้ เราก็บอกว่าจะรอเขาอีกค่ะ5555 จนในที่สุดโชคก็เข้าข้าง เขาไม่ได้คุยกับน้องคนนั้นเเล้วเขาก็ทักมาบอกเราค่ะ ว่าไม่มีใครเเล้วนะ จากนั้นเราก็คุยกันมาเลื่อยๆ
เดือนกว่ามั้งคะ อยู่ๆเขาก็ไม่ตอบ เราก็ไม่ตามเพราะไม่อยากคื้อมากค่ะ เเล้วสุดท้ายเราก็มารู้ว่าเขาชอบเพื่อนในห้องเรา เเต่เพื่อนเรามีคนที่ชอบอยู่เเล้ว ช่วงปิดเทอมเขาคุยกับเพื่อนเราเเค่อาทิตย์กว่า เราก็ไม่คุยกับใครเลยค่ะ เพราะชอบเขามากลืมเขาไม่ได้ จนสุดท้ายเปิดเทอมมา
เรากับเขามาเจอกันอีกครั้ง อยู่ๆเขาก็ขับรถผ่านเเล้วถามว้าให้ไปส่งมั้ย
ตอนนั้นเราปฏิเสธไปค่ะ หลังจากวันนั้นเราอัพสตอรี่ เขาก็มาตอบกลับสตอรี่เรา จนทำให้กลับมาคุยกันอีกครั้ง รอบนี้มันดีมากๆเขาไปรับ ไปส่ง พาไปบ้านเขา พาไปเที่ยวเราอยากไปไหนเขาก็ตามใจตลอด คุยกันได้6เดือน เขาก็บอกว่าเขาอยากพัก บอกว่าความสัมพันธ์เรากับเขาไม่พัฒนาไปไหน อยู่กับที่เขาบอกว่าเขาอยากให้เรามีความสุขให้ไปเจอคนที่รักเราจริงๆ ช่วงเวลา6เดือน เขาลืมเพื่อนเราไม่ได้ค่ะ เรารู้มาตลอดแต่รักเขามากๆ ความรู้สึกเราคือขอแค่ได้อยู่ข้างเขา ถึงเขาจะไม่เลือกเราก็ไม่เป็นไร วันนั้นที่เขาบอกว่าจะตฝเลิกคุยกับเรา เราก็ขอให้ออกมาเจอกันครั้งสุดท้าย เขาก็มาค่ะ เเล้วเราก็ไปดื่มด้วยกัน ปกติเรากินเหล้าด้วยกันกับเขาสองคนบ่อยมากๆ ค่ะ ส่วนใหญ่ถ้าเราเมาเขาจะให้เราไปนอนบ้านเขา เเต่ก็ไม่มีอะไรเกินเลยนะคะ แล้วคืนนั้นเราก็เมาค่ะเลยได้ไปนอนบ้านเขา พอเช้าเราก็อยู่ด้วยกันจนตกเย็นเขาต้องไปส่งเรากลับบ้าน เราก็ร้องไห้ เพราะเขายืนยันคำเดิมว่าจะเลิกคุยกับเรา พอเขามาส่งเราก็ซึมกินข้าวไม่ได้ น้ำหนักลดเยอะมากๆ
ช่วงเวลาที่ไม่ได้คุยกัน เราทักข้อความหาเขาทุกวัน เขาก็ไม่เคยตอบค่ะ เราเขียนไดอารี่ถึงเขา เป็นเวลาสามเดือน เราได้กลับจากฝึกงาน ไปเจอเขาอีกครั้ง เราก็ทำเป็นไม่สนใจ จนวันจบการศึกษา เราเอาของขวัญไปให้เขาเป็นรูปที่ไปเที่ยวด้วยกัน กับไดอารี่เล่มที่เราเขียนอยู่สามเดือน หลังจากนั้นพอตกเย็นเขาก็ทักมาค่ะ ทักมาบอกขอบคุณเเละบอกให้เราโชคดี เราก็ร้องไห้เสียใจ ตกดึกเขากินเลี้ยงวันจบกัน เราก็ไปค่ะในกลุ่มเพื่อนก็มีเขาด้วย เเต่เรานั่งแยกวงกันนะคะ เเต่เขาก็เดินมานั่งเเถวๆที่เรานั่ง เหมือนเขาเมามากๆ มานอนลงตรงม้านั่ง เราเลยเอาเสื้อไปคลุมให้ สุดท้ายจากเเยกวงกลายเป็นทารวมวงกันหมด เขาก็มานั่งกับเราค่ะ ไม่รู้เพราะเมารึอะไร เราได้นั่งข้างเขา ดีดกีต้าร์ร้องเพลงด้วยกัน พอตกดึกทุกคนเเยกย้ายกลับบ้าน เขาก็อาสาไปส่งเราค่ะ อย่างที่บอกว่าเวลาเมาเราไม่เคยกลับบ้าน เราก็ไปนอนบ้านเขา เเต่ระหว่างทางเราก็พูดสารพัดว่าคิดถึงเขา ชอบเขา
เรื่องน่าอายที่สุดคือเราขอเขาจูบค่ะ555 เราบอกว่าอยากให้เขาเป็นจูบแรกของเรา เขาก็ว่าเราเลอะเทอะ พอถึงบ้านเขา เขาก็ให้เรานอนในห้อง เเต่เราไม่ยอมนอน บอกว่าขอจูบก่อน ตอนนั้นเขาก็ยอมค่ะ ยืนนิ่งๆให้เราจูบ เร่เกร็งมากๆ เเค่เอาปากแตะปาก้ขาถามว่าพอใจรึยัง เราบอกว่าขออีกรอบได้มั้ย ยังไม่รู้สึกอะไรเลย เราก็จูบเขาไปอีกทีแค่แตะค้างไว้ เเต่รอบนี้เขาจับหน้าเรา เเล้วจูบตอบมันมวนท้องเเล้วเขินมากๆ พอถอดจูบออกเราทรุดเลยค่ะ ไม่ทันตั้งตัวหลังจากนั้นเราก็ไปอาบน้ำ แล้วเขาก็มานอนในห้องกับเรา แต่ก็ไม่มีไรเกินเลย นอกจากกอดกันนะคะ จนเช้ามา เขาก็กอดหอมเรา จนเเม่เราโทรมาบอกว่าให้เรากลับบ้านที่ตจว.เพราะเรียนจบ เราต้องขนของกลับวันนั้นเลยค่ะ เขาก็ขับรถมาส่งเราเเล้วก็ร้องไห้ เราทำตัวไม่ถูกไม่รู้เขาร้องทำไม เขาบอกไม่ชอบการจากลา เขาบอกว่าที่เลิกคุยกับเราไป เพราะเขาอยากตัดทุกอย่าง เขาติดทหาร จะไปทหารแบบไม่ข้างคาใจ หลังจากนั้นเราก็กลับมาคุยกัน เราไปหาเขาสองครั้ง ครั้งล่าสุดเราพาเขามาบ้านที่ตจว.พามาหาแม่ค่ะ แต่ความสัมพันธ์เราก็เหมือนเดิม มันอยู่กับที่แบบที่เขาบอก ไม่พัฒนาไปไหน เราเคยทะเลาะกันเรื่องนี้ เขาถามเราว่าคาดหวังอะไร แค่ต่างคนต่างมีความสุขก็พอแล้ว จนทุกวันนี้เขาไปทหาร วันที่เขาจะไปเขาทักหาเพื่อนเราค่ะ บอกให้เพื่อนเราโชคดี มีข่าวดีเมื่อไหร่ให้บอกเขาด้วย
หลังจากวันนั้นเราก็รอเขาค่ะ รอทุกวัน เริ่มกลับมาเขียนไดอารี่เล่มสอง เขาก็โทรหานะคะ อาทิตย์นึงโทรมาครั้งสองครั้ง เขาโทรหาเเค่เเม่เขากับเรา ความสัมพันธ์แบบนี้เรามีโอกาสจะได้ใจเขาบ้างมั้ยคะ เเล้วมันจะเป็นแบบนี้ถึงเมื่อไหร่ เราทำใจไปจากเขาไม่ได้จริงๆค่ะ รักเขามากๆ เขาก็ดีกลับเรามากๆ