กระทู้นี้เราเขียนขึ้นเพื่อต้องการแนวความคิด ความเห็น เผื่อจะเป็นหนทางชี้นำให้ชี้วิตเรามีแสงสว่างบ้างค่ะ
เราแต่งงานอยู่กับสามีมาประมาน 10 ปี มีลูกด้วยกัน 1 คน อายุ สามขวบกว่า สามีดีทุกอย่างยกเว้นเรื่องเล่นพนัน จับได้ว่าสามีเล่นพนันออนไลน์มาประมาณ 4 ปีที่แล้ว เราทะเลาะกันเรื่อยมา สามีมีปัญหาเรื่องการเงิน มีการขโมยเงินและของไปเพื่อเล่นพนัน เราจับได้และให้อภัยมาหลายครั้งหมดเงินส่วนของเราไปเป็นหลักแสนกับการใช้หนี้ จนครั้งนี้จับได้อีก เอาแหวนที่เค้าซื้อให้นั่นเเหละไปจำนำ เราคิดถึงอนาคตลูก อยากเก็บเงินไว้ให้ลูกเรียนหนังสือ คิดอยากจะเลิกกันให้มันจบๆไป แต่อีกใจก็กลัวกับการอยู่กันสองคนกับลูก เพราะเราไม่มีพ่อ แม่ ญาติสนิท ทุกคนเสียชีวิตหมดแล้ว ทั้งชีวิตตอนนี้เรามีน้องสาวเพียงคนเดียว ซึ่งน้องสาวก็มีครอบครัวแล้ว
เราควรจัดการกับความคิดตัวเองอย่างไรดีค่ะ เราเครียด สับสน เสียใจ ท้อใจ ผิดหวัง
เราอายุ 31 อาชีพราชการ คิดว่าสามารถเลี้ยงลูกคนเดียวได้ไม่เดือดร้อนเรื่องการเงิน เเต่เราเสียดายความหวัง ความฝัน ครอบครัว ความสุขที่เคยมี
กลัวกับการเผชิญหน้ากับความจริง ความจริงที่เราก็รู้อยู่แก่ใจ ว่าถ้าสามียังเป็นอย่างนี้สักวันเราก็คงต้องต่างคนต่างไป วันนี้เราต้องตัดสินใจเลือกให้เด็ดขาดเสียที
ขอแนวความคิด ความเห็น หรือคอมเม้นเพื่อนๆ เผื่อจะเป็นความหวัง เป็นกำลังใจ เป็นแสงสว่างให้เราบ้งค่ะ
ขอบคุณค่ะ
กำลังตัดสินใจจะเลิกกับสามีที่ติดพนัน มีลูกด้วยกัน 1 คน แต่ตัวเราเองไม่มีพ่อแม่หรือญาติสนิทเลย
เราแต่งงานอยู่กับสามีมาประมาน 10 ปี มีลูกด้วยกัน 1 คน อายุ สามขวบกว่า สามีดีทุกอย่างยกเว้นเรื่องเล่นพนัน จับได้ว่าสามีเล่นพนันออนไลน์มาประมาณ 4 ปีที่แล้ว เราทะเลาะกันเรื่อยมา สามีมีปัญหาเรื่องการเงิน มีการขโมยเงินและของไปเพื่อเล่นพนัน เราจับได้และให้อภัยมาหลายครั้งหมดเงินส่วนของเราไปเป็นหลักแสนกับการใช้หนี้ จนครั้งนี้จับได้อีก เอาแหวนที่เค้าซื้อให้นั่นเเหละไปจำนำ เราคิดถึงอนาคตลูก อยากเก็บเงินไว้ให้ลูกเรียนหนังสือ คิดอยากจะเลิกกันให้มันจบๆไป แต่อีกใจก็กลัวกับการอยู่กันสองคนกับลูก เพราะเราไม่มีพ่อ แม่ ญาติสนิท ทุกคนเสียชีวิตหมดแล้ว ทั้งชีวิตตอนนี้เรามีน้องสาวเพียงคนเดียว ซึ่งน้องสาวก็มีครอบครัวแล้ว
เราควรจัดการกับความคิดตัวเองอย่างไรดีค่ะ เราเครียด สับสน เสียใจ ท้อใจ ผิดหวัง
เราอายุ 31 อาชีพราชการ คิดว่าสามารถเลี้ยงลูกคนเดียวได้ไม่เดือดร้อนเรื่องการเงิน เเต่เราเสียดายความหวัง ความฝัน ครอบครัว ความสุขที่เคยมี
กลัวกับการเผชิญหน้ากับความจริง ความจริงที่เราก็รู้อยู่แก่ใจ ว่าถ้าสามียังเป็นอย่างนี้สักวันเราก็คงต้องต่างคนต่างไป วันนี้เราต้องตัดสินใจเลือกให้เด็ดขาดเสียที
ขอแนวความคิด ความเห็น หรือคอมเม้นเพื่อนๆ เผื่อจะเป็นความหวัง เป็นกำลังใจ เป็นแสงสว่างให้เราบ้งค่ะ
ขอบคุณค่ะ