คือต้องขอบอกก่อนเลยว่าเราเป็นคนที่ไม่ได้อายที่จะแสดงออกเลยค่ะ เราเป็นตัวของตัวเองมาตลอด เวลามีกิจกรรมที่โรงเรียนเราก็ทำได้หมด
แต่พอมาเรียนต่อม.ปลายที่โรงเรียนใหม่ตัวคนเดียว เพราะเข้าคนละสายกะเพื่อน เลยไม่รู้จักใครเลย แล้วคือเราไม่กล้าทักใครเลย แม้แต่ทีกถามชื่อก็ไม่กล้า แต่ในใจคิดนะว่าอยากถามชื่ออยากคุยด้วยแต่ก็ไม่ทำ ได้แค่คิดซะงั้น เวลาอยู่ในห้องเราก็ไม่คุยกะใครเลย ถ้าเพื่อนไม่ทักก่อนคือไม่ได้คุย เวลาคุยก็ตอบเฉพาะที่เพื่อนถาม ละเราก็ไม่ถามอะไรกลับด้วยนะ เพราะไม่อยากคุยด้วย (งงมั้ย) ทำรู้สึกทำตัวไม่ถูก คำพูดติดๆขัดๆ ประหม่าไปหมด แม้กระทั่งกลุ่มห้องแชทยังไม่กล้าพิมพ์คุยกะเพื่อนใหม่เลย แต่ก็ยังมีแต่อีกแหละ ในเฟสเราก็จะมีเฟสเพื่อนใหม่ในเฟสแอดเฟรนกันมา แต่เราก็ยังเป็นตัวของเรา บ่นบ้าๆบอๆปกติ แต่พอต้องกลับไปคุยกะเพื่อนใหม่อาการเดิมมันก็จะกลับมาดหมือนเดิม😣
แบบนี้เรียกกลัวการเข้าสังคมไหมคะ
แต่พอมาเรียนต่อม.ปลายที่โรงเรียนใหม่ตัวคนเดียว เพราะเข้าคนละสายกะเพื่อน เลยไม่รู้จักใครเลย แล้วคือเราไม่กล้าทักใครเลย แม้แต่ทีกถามชื่อก็ไม่กล้า แต่ในใจคิดนะว่าอยากถามชื่ออยากคุยด้วยแต่ก็ไม่ทำ ได้แค่คิดซะงั้น เวลาอยู่ในห้องเราก็ไม่คุยกะใครเลย ถ้าเพื่อนไม่ทักก่อนคือไม่ได้คุย เวลาคุยก็ตอบเฉพาะที่เพื่อนถาม ละเราก็ไม่ถามอะไรกลับด้วยนะ เพราะไม่อยากคุยด้วย (งงมั้ย) ทำรู้สึกทำตัวไม่ถูก คำพูดติดๆขัดๆ ประหม่าไปหมด แม้กระทั่งกลุ่มห้องแชทยังไม่กล้าพิมพ์คุยกะเพื่อนใหม่เลย แต่ก็ยังมีแต่อีกแหละ ในเฟสเราก็จะมีเฟสเพื่อนใหม่ในเฟสแอดเฟรนกันมา แต่เราก็ยังเป็นตัวของเรา บ่นบ้าๆบอๆปกติ แต่พอต้องกลับไปคุยกะเพื่อนใหม่อาการเดิมมันก็จะกลับมาดหมือนเดิม😣