สวัสดีครับ วันนี้มีเรื่องมารบกวนสอบถามความเห็นหน่อยครับ เกี่ยวกับงานของ จขกท.

ณ ตอนนี้ จขกท. ทำงานอยู่ที่หน่วยงานราชการแห่งหนึ่งในต่างจังหวัด ในความเป็นจริงแล้ว หลังจากจบปริญญาโทเมื่อประมาณปลายปีที่แล้ว จขกท. คิดจะทำงานสองอย่าง คืองานราชการ และงานวิชาการ ที่เกี่ยวกับสาขาที่เรียนมา ซึ่งก็ได้สมัครสอบมาหลายแห่ง แล้วก็มาที่แห่งนี้ ซึ่ง จขกท. "ไม่ได้ตั้งใจจะทำมาตั้งแต่แรก" คิดว่าลองสอบดู อีกอย่างที่บ้านบอกว่า "ได้ที่ไหนก็ทำไปก่อน" เลยเชื่อที่บ้าน เลยมาทำ ตอนแรกคิดว่าพอจะทำได้ ปรากฏว่า งานนั้นไม่ใช่อย่างที่ จขกท. คิดว่าทำได้เลย มันพอทำได้ แต่เครียด และกดดันมาก แม้ว่า จขกท. จะพยายามเปิดใจ เรียนรู้หลักการทำงานต่างๆจากพี่ๆ และพยายามมากขึ้นแล้ว แต่ว่ายิ่งทำแล้วมันก็ยิ่งเครียด รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นตัวถ่วงของงาน ทำให้งานคนอื่นๆช้าไปด้วย หลายเดือนมานี่ค่อนข้างเครียดมาก แม้ว่า จขกท. จะพยายามยกเหตุผลมาร้อยแปด เช่น ยังมีคนลำบากกว่าเราอีกเยอะนะ เรามีเงินกินถือว่าดีนะ มีคนอีกมากอยากได้แบบเรานะ ตอนนี้สถานการณ์มันลำบากนะ ฯลฯ เพื่อเป็นแรงบันดาลใจให้กับตัวเอง มันก็ยังทำใจให้รักให้ชอบไม่ได้ เลยคิดจะลาออก ตั้งแต่ประมาณสองเดือนแรก ช่วงแรกที่บ้าน (ที่รับราชการมาตลอด) พยายามประคับประคองไม่ให้ลาออก ก็เลยทนเรื่อยมาจนเข้าเดือนที่ห้า คือ ณ ตอนนี้ ซึ่งมันก็พอคลายทุกข์ไปได้บ้าง แต่ความเครียดก็ยังคงมีอยู่
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เครียดมากจนครั้งหนึ่งไปเดินที่ระเบียงห้องแล้วคิดว่าถ้าเราโดดลงไปเรื่องคงจบ แต่ว่าด้วยความที่ศึกษาธรรมะมา และการที่คิดถึงคุณพ่อคุณแม่ขึ้นมา ก็เลยไม่ทำ
ไม่หายไป และ จขกท. ก็พูดเรื่องนี้ที่บ้านบ่อยมากจนที่บ้านเครียดตามไปด้วย คือพวกท่านก็สงสาร แต่ก็ยังเสียดายที่ จขกท. จะลาออกจากราชการ เลยพยายามประคับระคองไว้ จนเมื่อหลายสัปดาห์ที่มา ที่บ้านก็เริ่มไม่ไหว อนุญาตให้ลาออกได้ แต่ว่าต้องมีงานใหม่ก่อน ซึ่งเนื่องด้วยสถานการณ์ปัจจุบันที่โรคระบาดยังไม่คลี่คลาย การจะรับสมัครงานใหม่คงยากมาก เผลอๆอาจต้นปีหน้าเลย (ตอนนี้สมัครสอบราชการหน่วยอื่นไว้หลายที่เหมือนกัน) ถ้ารอถึงตอนนั้น ไม่รู้ว่า จขกท.จะเป็นโรคโควิดหรือโรคประสาทก่อนกัน เลยตัดสินใจว่าจะลาออก โดยในช่วงนี้ จขกท. ทำรอเผื่อว่าจะได้ย้าย (ยื่นเรื่องย้ายไปแล้ว) ไปจังหวัดอื่นที่งานอาจไม่หนักมากเท่าจังหวัดที่ทำอยู่ แต่ถ้าไม่ได้ย้ายก็จะลาออก แต่คิดอีกแง่กว่าจะถึงตอนนั้นคงต้องรักษาใจตัวเองพอสมควรเลยเพื่อไม่ให้สุขภาพจิตเสียไปก่อน แบบนี้ จขกท. ควรทำอย่างไรดีครับ ระหว่างรอจนกว่าจะได้ย้าย หรือลาออกเลย ถ้าถามว่าลาออกแล้วจะทำอะไร จขกท. ตั้งใจไว้ว่า จะอ่านหนังสือเตรียมสอบจนกว่าจะได้สอบ และเริ่มเขียนงานวิชาการ หรือเตรียมตัวเรียนต่อปริญญาเอก ประกอบกับ จขกท. ทำงานแปลพาร์ทไทม์บ้าง ตรงนี้น่าจะพอทำให้มีเงินไว้บ้าง โดยส่วนตัว จขกท.ค่อนข้างมองว่าตัวเองพร้อม บ้านมีแล้ว รถมีแล้ว คุณพ่อคุณแม่เป็นข้าราชการ มีสิทธิข้าราชการเบิกอยู่แล้ว จขกท. เองก็ไม่ได้ว่าต้องการรถหรืออะไรมากมาย เลยคิดจะทำงานที่ตนสบายใจ มีรายได้พอกับการยังชีพ แบบนี้น่าจะเหมาะกับ จขกท. มากกว่า

รบกวนขอคำแนะนำด้วยครับ ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับคำตอบครับ และขอเป็นกำลังใจให้ทุกๆท่านผ่านพ้นช่วงนี้ไปด้วยกันครับ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้บางท่านมองว่า จขกท. ควรจะดีใจกับสิ่งที่ได้ ผู้เขียนเองก็พยายามเหมือนกัน แต่ท่านหนึ่งบอกกับ จขกท. ว่ารองเท้า ต่อให้สวยงาม แต่ถ้าใส่แล้วมันกัด จะยังใส่ต่อไปทำไม จขกท. เองก็มองว่า คนเราควรเป็นในสิ่งที่ตนเองเป็น ฝืนเป็นสิ่งอื่นไม่ได้