เรื่องมีอยู่ว่า....
   วันหนึ่งสามีเราทะเลาะกับตาเราที่บ้าน ซึ่งตาแก่และป่วยมีโรคประจำตัวหลายโรค ช่วยเหลือตัวเองได้ แต่ไม่สามารถดูแลตัวเองได้ เรื่องเกิดขึ้นจากตัวเราได้เวลาไปทำงาน เร่งให้สามีรีบมาเอาลูก แต่เขาก็ยังไม่รีบ เลยเกิดการพูดหลายครั้ง จนคนแก่ทนไม่ไหว พูดตาม เรื่องจึงยาว แต่เราก็ออกไปทำเมื่อเห็นสามีพาลูกออกไปแล้ว (ในใจก็คิดว่าเรื่องจะจบแค่นี้) เวลาผ่านไปเกือบ 2 ชั่วโมง แม่ของสามีโทรมาว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมสามีเราถึงได้ขนของกลับบ้าน ซึ่งตอนนั้นตัวเราเองก็ตกใจมาก (เพราะเขาไปโดยที่ไม่บอกเราสักคำ) เราก็อธิบายเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้ฟัง แล้วแม่สามีก็พูดขึ้นว่าถ้าเป็นแบบนี้แยกกันอยู้ดีไหม (ไอ้เราที่ตกใจอยู่แล้วยิ่งตกใจขึ้นไปใหญ่) ไม่รู้จะพูดต่อยังไง คุมสติตัวเองไม่ได้ เลยพูดขึ้นไปว่า ถ้าแยกกันอยู่ก็คือเลิกกัน ถ้าลูกแม่ไม่อยากรับผิดชอบลูกก็ให้ไปเลย ถ้าเลือกที้จะไปแล้วคือไม่ต้องกลับมา (เรามีลูกด้วยกัน 1 คนน้องอายุ 2 ขวบครึ่ง) ถ้าเลือกที่แยกกันอยู่ลูกคือเราไม่ให้เขาเอาไป เราจึงถูกคนที่บ้านเขามองว่าเราปากเก่ง ปากร้าย แล้วสามีเราก็ทำตามคำที่แม่เขาพูด (แยกกันอยู่)
   เราเลยเกิดคำถามในใจว่าเราผิดอะไร ผิดมากไหม ถึงได้ถูกมองว่าเป็นคนผิด และดูเลวในสายตาใครหลายๆคน และอยากถามเพื่อนๆว่าเราควรทำอย่างไรต่อดี