สวัสดีค่ะ ทุกคน เราจะมาเล่าอะไรให้ฟังเกี่ยวกับเรา เราเคยมีเพื่อนคนนึ่ง มีกลิ่นปากค่ะ เเต่เราไม่ได้บอกเขา ตอนนั้นอยู่ม1 เรียนด้วยกันจนถึง ม3
พอเราจบ เรามาต่อปวช ที่โรงเรียนใหม่เเล้วก็ไม่ได้เจอเพื่อนคนนั้นเเล้ว เเต่เรารู้สึกว่าเรากังวลเกี่ยวกับกลิ่นปากของเรามากทั้งๆที่มันไม่มีกลิ่น
เราเเปรงฟันทุกวันเเปรงลิ้น ใช้ไหมขัด น้ำยาย้วนปาก ทำทุกอย่าง เเล้วก็ทดสอบกลิ่นปาก ไม่ว่าจะเป็นการเป่าลมใส่กระจก หรือเป็นการเลียหลังมอเเล้วรอให้น้ำลายเเห้งเเล้วดมดู เเต่มันก็ไม่มีกลิ่น เเต่เรากังวลมาก ทำให้เราไม่กล้าพูดกับเพื่อนเลย เราจะทำไงดี ตอนนี้ติดเป็นนิสัยเเล้ว
มันเข้าไปอยู่ในจิตใต้สำนึกเเลเว ใครมีอะไรเเนะนำไหมค่ะ เราว่าจะหาเเฟนสักคนเเล้วอยู่กับเเฟนจะฝึกพูดกับเเฟนก่อน ค่อยไปพูดกับเพื่อน เพราะเราขี้กังวลมาก มันบอกใครไม่ได้เลย บางวันเราร้องไห้เลยนะ เราไม่รู้หรอกว่าปากเรามีกลิ่นไหม เเต่เพื่อนเราทำถ่ารังเกลียดบางครั้ง เราก็เคยคิดว่ามีจริงๆ เเต่พอมาทดสอบดูทำไมเราไม่ได้กลิ่น เรามีน้องสาวพูดกับน้องสาวปกติ น้องก็ไม่ว่าอะไร เเต่เราไม่กล้าพูดกับเพื่อน ว่าจะพูดวันนี้กะพูดไม่ได้ เพราะไม่มั่นใจ ทุกคนมีความคิดเห็นว่าไงบ้างคะ