เคยมีคนบอกไว้ว่าผม
เป็นคนไร้หัวใจ
เพราะอะไรน่ะหรือ..
เอาละ ผมจะเล่าให้ฟัง
กาลครั้งหนึ่ง😊เมื่อนานมาแล้ว ตั้งแต่ผมเริ่มรู้จักคำว่ารัก และเธอคือเจ้าของ
ความรู้สึกนั้นของผม
เธอเป็นโลกสีชมพูใบเบ้อเริ่มที่ไม่ว่าจะมองมุมไหน เวลาใด ผมจะมีเธออยู่ในสายตาเสมอ
เห็นเสื้อสวยใจก็จะ..เอ..
เธอจะใส่ได้ไหมนะ
เห็นดอกไม้ เห็นตุ๊กตา
เห็นเครื่องประดับ จะคิดถึง
เธอก่อนเป็นอันดับแรก
แวะเพราะลืมตัวแต่สุดท้าย
ก็ซื้อจริง(แต่ไม่เลือกชิ้นที่
เป็นต้นเหตุให้แวะนะครับ
เพราะคนที่ตกเป็นเหยื่อของผมคือแม่ ก็เลยต้องเลือกชิ้นอื่นที่เหมาะกว่า)
แม้เวลาว่างจะไม่ตรงกัน
(ยกเว้นตอนกินข้าว)แต่นั่น
ไม่เป็นอุปสรรคครับ พอหัวใจขอมา ผมก็บริหารเวลาได้อยู่ดี
รัก..คำนี้ช่างมหัศจรรย์มาก
สำหรับผม อดนอนมาทั้งคืน ก็มาตาตื่นตอนเธอถาม
ว่า เหนื่อยไหม กินอะไรหรือยัง และเมื่อจะวางสายเธอ
มักจะถามผมว่า
"แล้วเย็นนี้พี่จะโทรหาหนู
ไหม" ตลอด
ถ้าคำตอบคือโทร เธอก็จะ
บอกเวลาที่เธอสามารถรับ
สายผมได้
ระยะทางและหน้าที่ไม่เคย
เป็นปัญหาสำหรับผม
เธอก็เรียนของเธอไป
ส่วนผมก็ตั้งใจทำงานของผม
ถ้าอาทิตย์ไหนผมว่าง
ผมจะควบมอไซค์ไปหาเธอ
แล้วเราก็จะพากันไปไหว้พระ(เมืองพระศักดิ์สิทธิ์
ชิดเมืองหลวง เมืองนึง)
และ เธอชอบถามเสมอว่า
ผมอธิษฐานอะไร
ผมก็จะยิ้มก่อนตอบมึนๆ
ว่า ขอให้โลกสงบสุข
ช่วงนั้น ผมรู้สึกว่าตัวเอง
เป็นหนุ่มช่างฝันมากกกก
ยิ้มให้กับชีวิตได้ทุกอย่าง
และผมถูกจัดเป็นหนุ่มอารมณ์ดีอันดับต้นๆของ
แผนก
งานดี..เงินพอใช้พอเก็บ
แฟนน่ารัก ครอบครัวเข้าใจ เป็นคุณจะทุกข์มั้ย
ล่ะ
เราคุยกันได้ทุกเรื่อง ทั้งสาระและไม่มีสาระ
เราไม่เคยเถียงกันและผม
ไม่เคยขัดใจเธอ
เราสัญญากันไว้ว่า เราจะ
ไม่นอกลู่นอกทางไม่เกินเลยจนกว่าเธอจะเรียนจบ
และผมเคยบอกเธอว่า
ถ้าอยากเปลี่ยนใจไปรักคน
อื่นก็ให้บอกผมตรงๆ
"พี่จะไม่โกรธหนูไช่มั้ย"
"โกรธ"
"อ้าว.."
"แค่โกรธ..แต่จะไม่เกลียดหรอก เพราะพี่เข้าใจ เรา
อยู่ไกลกันขนาดนี้ ทุกอย่างต่างกันหมด หนูเรียน
พี่ทำงาน ครึ่งปีเจอกันครั้งนึง ที่มาได้ขนาดนี้ก็ดีเกินพอแล้ว"
"แล้วพี่จะคิดถึงหนูไหม"
"คิดถึง แต่พี่จะพยายามตัดใจ"
"หึ..หนูไม่มีวันทำอย่างนั้น
ถ้าต้องจาก ก็คงเพราะหนู
ไม่ได้อยู่บนโลกนี้แล้วแค่นั้น"
"ถ้าให้เลือก พี่เลือกจากเป็นดีกว่านะ ถึงเราจะไม่
ได้อยู่ด้วยกัน แต่พี่ก็ยังได้
รู้ ว่าหนูอยู่ตรงนี้
สักวันที่พี่ทำใจได้เราก็อาจ
จะเป็นพี่น้องกันได้เหมือน
เดิม พี่ยินดีจะทรมานแบบ
ยังมีหนูอยู่ดีกว่า"
"คนไร้หัวใจ"
เธอต่อว่าผมยิ้มๆ และพา
ผมไปกินก๋วยเตี๋ยวหลอด
(ทุกครั้งที่ผมไปหาเธอ
เราจะต้องกิน ทุกครั้ง
เพราะเป็นของโปรดเราทั้งคู่ และคุณป้าคนทำก็ทำได้
อร่อยมาก)
ตอนที่เธอจากไปช่วงแรกๆ ผมต้องกลั้นน้ำตา
ทุกครั้งที่คิดถึงเธอ
(แต่ถ้าอยู่คนเดียวก็ร้องครับ ร้องแล้วก็เป็นหวัด
และหดหู่ แต่ก็ยังร้องเรื่อยๆ
โรคจิตชมัด)
พระพุทธองค์สอนไว้ว่า
ทุกอย่างเกิดขึ้น ตั้งอยู่
แล้วก็ดับไป
ผมใช้พุทธวัจนะคำนี้ บอกสอนตัวเองอยู่หลายปี
จากคนอารมณ์ดี ผมก็เลิก
ยิ้ม ทำแต่งาน เลิกงานกลับบ้าน ไม่ไปไหน สิ่งเดียวที่
เยียวยาจิตใจผมคือลูก
เมื่อแม่น้ำความรักสายแรก
ของผมเหือดแห้ง
ผมก็สร้างสายใหม่ขึ้นมา
เพื่อลูก ผมไม่รู้หรอกว่า
มันจะยาวไกลแค่ไหน
(เพราะช่วงนี้โควิดน่ากลัว
มาก ผมหวังว่าแม่น้ำสายนี้
ของผมคงจะทอดยาวไกล
จนได้ออกทะเลในสักวันหนึ่ง
คุณละครับ ถ้าเลือกได้
ระหว่างจากเป็นกับจากตาย
คุณจะเลือกแบบไหนกัน
จริงๆก็อยากสมหวังเหมือน
เขาอื่นนะ😆
ขอให้โลกสงบสุขในเร็ววัน
ขอให้ทุกท่านปลอดภัยครับ
เรื่องสั้น แม่น้ำ ความรัก
เป็นคนไร้หัวใจ
เพราะอะไรน่ะหรือ..
เอาละ ผมจะเล่าให้ฟัง
กาลครั้งหนึ่ง😊เมื่อนานมาแล้ว ตั้งแต่ผมเริ่มรู้จักคำว่ารัก และเธอคือเจ้าของ
ความรู้สึกนั้นของผม
เธอเป็นโลกสีชมพูใบเบ้อเริ่มที่ไม่ว่าจะมองมุมไหน เวลาใด ผมจะมีเธออยู่ในสายตาเสมอ
เห็นเสื้อสวยใจก็จะ..เอ..
เธอจะใส่ได้ไหมนะ
เห็นดอกไม้ เห็นตุ๊กตา
เห็นเครื่องประดับ จะคิดถึง
เธอก่อนเป็นอันดับแรก
แวะเพราะลืมตัวแต่สุดท้าย
ก็ซื้อจริง(แต่ไม่เลือกชิ้นที่
เป็นต้นเหตุให้แวะนะครับ
เพราะคนที่ตกเป็นเหยื่อของผมคือแม่ ก็เลยต้องเลือกชิ้นอื่นที่เหมาะกว่า)
แม้เวลาว่างจะไม่ตรงกัน
(ยกเว้นตอนกินข้าว)แต่นั่น
ไม่เป็นอุปสรรคครับ พอหัวใจขอมา ผมก็บริหารเวลาได้อยู่ดี
รัก..คำนี้ช่างมหัศจรรย์มาก
สำหรับผม อดนอนมาทั้งคืน ก็มาตาตื่นตอนเธอถาม
ว่า เหนื่อยไหม กินอะไรหรือยัง และเมื่อจะวางสายเธอ
มักจะถามผมว่า
"แล้วเย็นนี้พี่จะโทรหาหนู
ไหม" ตลอด
ถ้าคำตอบคือโทร เธอก็จะ
บอกเวลาที่เธอสามารถรับ
สายผมได้
ระยะทางและหน้าที่ไม่เคย
เป็นปัญหาสำหรับผม
เธอก็เรียนของเธอไป
ส่วนผมก็ตั้งใจทำงานของผม
ถ้าอาทิตย์ไหนผมว่าง
ผมจะควบมอไซค์ไปหาเธอ
แล้วเราก็จะพากันไปไหว้พระ(เมืองพระศักดิ์สิทธิ์
ชิดเมืองหลวง เมืองนึง)
และ เธอชอบถามเสมอว่า
ผมอธิษฐานอะไร
ผมก็จะยิ้มก่อนตอบมึนๆ
ว่า ขอให้โลกสงบสุข
ช่วงนั้น ผมรู้สึกว่าตัวเอง
เป็นหนุ่มช่างฝันมากกกก
ยิ้มให้กับชีวิตได้ทุกอย่าง
และผมถูกจัดเป็นหนุ่มอารมณ์ดีอันดับต้นๆของ
แผนก
งานดี..เงินพอใช้พอเก็บ
แฟนน่ารัก ครอบครัวเข้าใจ เป็นคุณจะทุกข์มั้ย
ล่ะ
เราคุยกันได้ทุกเรื่อง ทั้งสาระและไม่มีสาระ
เราไม่เคยเถียงกันและผม
ไม่เคยขัดใจเธอ
เราสัญญากันไว้ว่า เราจะ
ไม่นอกลู่นอกทางไม่เกินเลยจนกว่าเธอจะเรียนจบ
และผมเคยบอกเธอว่า
ถ้าอยากเปลี่ยนใจไปรักคน
อื่นก็ให้บอกผมตรงๆ
"พี่จะไม่โกรธหนูไช่มั้ย"
"โกรธ"
"อ้าว.."
"แค่โกรธ..แต่จะไม่เกลียดหรอก เพราะพี่เข้าใจ เรา
อยู่ไกลกันขนาดนี้ ทุกอย่างต่างกันหมด หนูเรียน
พี่ทำงาน ครึ่งปีเจอกันครั้งนึง ที่มาได้ขนาดนี้ก็ดีเกินพอแล้ว"
"แล้วพี่จะคิดถึงหนูไหม"
"คิดถึง แต่พี่จะพยายามตัดใจ"
"หึ..หนูไม่มีวันทำอย่างนั้น
ถ้าต้องจาก ก็คงเพราะหนู
ไม่ได้อยู่บนโลกนี้แล้วแค่นั้น"
"ถ้าให้เลือก พี่เลือกจากเป็นดีกว่านะ ถึงเราจะไม่
ได้อยู่ด้วยกัน แต่พี่ก็ยังได้
รู้ ว่าหนูอยู่ตรงนี้
สักวันที่พี่ทำใจได้เราก็อาจ
จะเป็นพี่น้องกันได้เหมือน
เดิม พี่ยินดีจะทรมานแบบ
ยังมีหนูอยู่ดีกว่า"
"คนไร้หัวใจ"
เธอต่อว่าผมยิ้มๆ และพา
ผมไปกินก๋วยเตี๋ยวหลอด
(ทุกครั้งที่ผมไปหาเธอ
เราจะต้องกิน ทุกครั้ง
เพราะเป็นของโปรดเราทั้งคู่ และคุณป้าคนทำก็ทำได้
อร่อยมาก)
ตอนที่เธอจากไปช่วงแรกๆ ผมต้องกลั้นน้ำตา
ทุกครั้งที่คิดถึงเธอ
(แต่ถ้าอยู่คนเดียวก็ร้องครับ ร้องแล้วก็เป็นหวัด
และหดหู่ แต่ก็ยังร้องเรื่อยๆ
โรคจิตชมัด)
พระพุทธองค์สอนไว้ว่า
ทุกอย่างเกิดขึ้น ตั้งอยู่
แล้วก็ดับไป
ผมใช้พุทธวัจนะคำนี้ บอกสอนตัวเองอยู่หลายปี
จากคนอารมณ์ดี ผมก็เลิก
ยิ้ม ทำแต่งาน เลิกงานกลับบ้าน ไม่ไปไหน สิ่งเดียวที่
เยียวยาจิตใจผมคือลูก
เมื่อแม่น้ำความรักสายแรก
ของผมเหือดแห้ง
ผมก็สร้างสายใหม่ขึ้นมา
เพื่อลูก ผมไม่รู้หรอกว่า
มันจะยาวไกลแค่ไหน
(เพราะช่วงนี้โควิดน่ากลัว
มาก ผมหวังว่าแม่น้ำสายนี้
ของผมคงจะทอดยาวไกล
จนได้ออกทะเลในสักวันหนึ่ง
คุณละครับ ถ้าเลือกได้
ระหว่างจากเป็นกับจากตาย
คุณจะเลือกแบบไหนกัน
จริงๆก็อยากสมหวังเหมือน
เขาอื่นนะ😆
ขอให้โลกสงบสุขในเร็ววัน
ขอให้ทุกท่านปลอดภัยครับ