ตามหัวข้อกระทู้เลยค่ะ 
วัยทำงานตอนนี้มันชัดเจนเหมือนภาพที่เคยวาดฝันตอนเด็กๆกันไหม
สำหรับเรา ไม่เลยค่ะ แต่ก็ต้องทำต่อไปให้ดีที่สุดเพราะยังต้องทำงานหาเลี้ยงชีพตัวเองอยู่
หลายครั้งระหว่างทางขับรถไปทำงาน ในหัวเราก็คิดว่าตื่นเช้าทนรถติดไปเพื่ออะไรนะ ถึงออฟฟิศก็เอาตัวเองอยู่บนตึกสี่เหลี่ยมทำงานประชุมคิดงานผ่านแลปทอปเหลี่ยมๆเหมือนกัน
เราก็ยังไม่หยุดพยายามนะคะ หาทางอื่นเผื่อเจอpassion ในชีวิตสักวันก็ได้ค่ะ
ส่วนงานที่ทำก็ทำให้ตัวเองมีmasterpiece ในชีวิต ไปใหเสุดในสายนั้นเท่าที่ความสามารถเราจะอำนวยค่ะ
แต่ถ้าย้อนเวลากลับมาได้ เราคงไม่มาสายนี้ไม่เลือกเรียนคณะนี้ด้วยซ้ำ
อย่างว่านะคะ เราไม่มีทางรู้อนาคตหรอก พอเส้นชีวิตเดินทางมาแล้วเราก็คงต้องยิ้มรับกับปัจตุบันและหาความหวังเพื่อหล่อเลี้ยงชีวิตต่อไป