จะบอกก่อนนะคะว่าเราไม่ได้มีปัญหาครอบครัวหรือเพือนหรือปัญหาในความสัมพันธ์ไหนๆเลย ไม่รู้ว่าความคิดนี้มันมาตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่พอมานั่งเงียบๆ ได้ยินเสียงฝน อยู่คนเดียวบ่อยๆ ความคิดนี้มันก็มา แต่นี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่คิดแบบนี้ ตอนแรกคิดว่าคงเพราะขี้เกียจเพราะน่าเบื่อรึเปล่า เดี๋ยวพอมีอะไรทำความคิดนี้ก็คงหายไปเองน้นแหละ แต่มันก็ผ่านมาหลายเดือนแล้วจากตอนที่คิดแบบนั้น แต่ทุกครั้งที่มานั่งคนเดียว อยู่ในห้องคนเดียว อยู่ในความมืด ความคิดพวกนั้นก็ผุดขึ้นมาอีกเรื่อยๆ จนมันเหนื่อย เครียด ท้อ พอมีอะไรทำก็ไม่ได้คิด แต่พอมันมาเงียบอีกรอบ ความคิดนี้ก็มาตลอดเลยค่ะ ควรทำยังไงต่อดีคะ???
ขี้เกียจกับการใช้ชีวิต เหนื่อย
จะบอกก่อนนะคะว่าเราไม่ได้มีปัญหาครอบครัวหรือเพือนหรือปัญหาในความสัมพันธ์ไหนๆเลย ไม่รู้ว่าความคิดนี้มันมาตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่พอมานั่งเงียบๆ ได้ยินเสียงฝน อยู่คนเดียวบ่อยๆ ความคิดนี้มันก็มา แต่นี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่คิดแบบนี้ ตอนแรกคิดว่าคงเพราะขี้เกียจเพราะน่าเบื่อรึเปล่า เดี๋ยวพอมีอะไรทำความคิดนี้ก็คงหายไปเองน้นแหละ แต่มันก็ผ่านมาหลายเดือนแล้วจากตอนที่คิดแบบนั้น แต่ทุกครั้งที่มานั่งคนเดียว อยู่ในห้องคนเดียว อยู่ในความมืด ความคิดพวกนั้นก็ผุดขึ้นมาอีกเรื่อยๆ จนมันเหนื่อย เครียด ท้อ พอมีอะไรทำก็ไม่ได้คิด แต่พอมันมาเงียบอีกรอบ ความคิดนี้ก็มาตลอดเลยค่ะ ควรทำยังไงต่อดีคะ???