สวัสดีค่ะ เราอายุ20เป็นเรื่องเรากับแฟนค่ะ ช่วงนี้ทะเลาะกันบ่อยมาก แต่เราไม่รู้ทุกอย่างเกิดจากความผิดของใครหรือว่าแค่ความเห็นไม่ตรงกัน
เราจะเล่ารวมๆนะคะ คือว่าเราก็เป็นผู้หญิงขี้งอน อยากให้แฟนสนใจ คนหนื่งเหมือนผู้หญิงคนอื่น ช่วงนี้เขาติดเกมมาก เราคุยกันน้อยลงมาก
แรกๆเราก็โอเคร ไม่เป็นไร นานๆไปความน้อยใจของเรามันก็เพิ่มขึ้น (ช่วงนี้โควิดรรปิดต่างคนต่างอยู่บ้านใครบ้านมัน) เราก็งอนเนี่ยแหละแต่เขาก็ไม่ง้อ
จนเราต้องหายเองแล้วพอนานๆไปก็ยังเป็นแบบเดิม เรางอนก็ต้องหายเองตลอด ทุกอย่างมันเหมือนเปลี่ยนไปเร็วมาก เขาเฉยชามากขื้น ไม่สนใจว่าเราจะเป็นไรบ้าง เราเหมือนเป็นส่วนเกิน จากทีเขาเคยง้อเรามาตลอดแม้แต่เรื่องน้อยๆ เขาก็ไม่ทำแล้ว เราสับสนไปหมด หรือมันเป็นเพาะเราเองที่งอนเขามากไป ทำให้เขาเบื่อ เรายังทำใจไม่ได้ที่เป็นแบบนี้ เราไม่รู้จะไปต่อหรือพอแค่นี้ดี เราพยายามเปิดใจคุยเรื่องปัญหาที่เกิดขื้นกับเขาแล้ว เขาก็ตอบได้แค่ไม่รู้ๆๆ เราบอกว่าเขายังรักเรานะ แต่การกระทำมันไม่ให้เลย จากที่ทุกวันเคยนอนคอลด้วยกันทุกคืน ตอนนี้เขาก็ไม่อยากแม้แต่จะตอบแชทเราแล้ว นานๆตอบที ตอบก็สั้นๆ แค่ อ้อ โอเคร หรือไม่ก็สติ๊กเกอร์ตัวเดียว เราสับสนแล้วก็เหนื่อยมากค่ะ เรายังรักเขามากๆอยู่ค่ะ เรายังไม่อยากให้เป็นแบบนี้ เราอยากเปิดใจคุยกับเขาอีกครั้ง แต่เรารู้เลยว่าต้องได้คำตอบแบบเดิม คือเขาจะบอกว่าเขายังรักเรานะ ให้เราใช้ชีวิตเราแบบนี้ละ ทำไมต้องมาคาดหวังกับคนแบบเขา เขาพูดกับเราแบบนี้ การกระทำทุกอย่างเขามันบอก ออกมาหมด แล้ว หรือเป็นเพาะเราเองที่ไม่ยอมรับความจริง เราสับสนมากค่ะ เราไม่รู้อะไรเป็นอะไรแล้ว เราควรเปิดใจคุยอีกมั้ยคะ หรือว่า พอแค่นี้ เราพยายามทบทวนทุกอย่างเราไม่อยากด่วนตัดสิน เรามีอยู่เหมือนไม่มี เขาทำให้เราเหงา โดดเดี่ยว เหมือนไม่มีอะไรเหมือนเดิมอีกแล้ว