สวัสดีสมาชิกทุกท่าน
วันนี้จขกท.ไม่ได้มีคำถามอะไรเลยแต่เพียงแค่อยากมาระบายความทุกข์ใจให้ฟัง จขกท.เองตอนนี้เรียนอยู่มหาลัยปี 3 ฐานะทางครอบครัวไม่ได้ดีมากฝั่งแม่มีอาชีพทำนา เกษตรกรทั่วไปแม่ของจขกท ไม่ได้ทำงานอะไรเลยเพราะเป็นภูมิแพ้และนิสัยส่วนตัว ฝั่งพ่อดีหน่อยที่รับราชการแต่ก็มีถาระหนี้สินที่เยอะมาก แล้วตลอดเวลาที่เกิดมาและจำความได้จขกท อาศัยอยู่กับตายายและมีช่วงปิดเทอมไปอยู่กับพ่อแม่บ้าง ทุกครั้งที่อยู่กับพ่อแม่ก็จะเห็นพ่อแม่ดื่มเหล้ามาตลอดเวลาหลายสิบปี ใช้เงินสิ้นเปลือง ไม่มีอะไรเป็นชิ้นเป็นอันสักอย่าง ไม่มีเงินเก็บและส่งผลกระทบต่อจขกท โดยตรง เมื่อถึงเวลาต้องจ่ายค่าเทอมต้องหยิบยืมคนอื่นตลอดหรือต้องผ่อนผันค่าเทอมจนเกือบลงทะเบียนเรียนไม่ได้ก็มี จขกท เองพยายามเก็บเงินจากการที่ได้ไปโรงเรียนเพื่อซื้อสิ่งของที่ร้องใช้จนกระทั่งเข้ามหาลัย จขกท ก็ทำงานพาร์ทไทม์มาตลอดชีวิตช่วงนั้นก็ถือว่าโอเคขึ้นมากๆ ช่วงแรกต้องการที่จะอยู่หอแค่คนเดียวแต่เนื่องจากพ่อขอให้อยู่กับรูมเมทเพื่อลดค่าใช้จ่าย จขกท ก็ทำตามแต่อยู่กันได้แค่เดือนเดียวก็ต้องแยกกันเพราะเมทมีนิสัยค่อนข้างติสและโลกส่วนตัวสูงทำให้อยู่ด้วยกันลำบากจึงขอแยกย้ายและบอกพ่อแม่ว่าจะขออยู่คนเดียว จขกท หาหอที่ไม่แพงมากแต่หอนี้เป็นคล้ายห้องแถวซึ่งนักศึกษาไม่ได้เช่าอยู่จะเป็นคนวัยทำงานทากว่า วันดีคืนดีก็โดนเหมือนผีอำ ข้างห้องทะเลาะกันผู้หญิงร้องไห้ทั้งคืน บางวันก็มีอะไรกันในช่วงที่เราอ่านหนังสือสอบ และพึ่งมารู้ทีหลังว่าบ้านตรงข้ามมีคนเสียสติและมักทำร้ายคนแถวนั้นบ่อยๆ ก็อยู่ไม่ได้จนต้องขอพ่อแม่ย้ายหอไปอยู่หอที่มีราคาสูงขึ้นมานิดหน่อย แต่เนื่องจากหอนั้นค่อนข้างไกลจากมหาลัยและคณะที่เรียนก็ต้องย้ายมาหอที่ใกล้ขึ้นและความปลอดภัยสูงขึ้นและค่าใช้จ่ายค่อนข้างสูง ตลอดเวลาพ่อแม่ส่งค่าอยู่กินเพียงเดือนละ 4,500-5,500 รวมค่าหอแช้วซึ่งค่าหออยุ่ที่ 3,800-4,100 นั่นหมายความว่าจขกท ได้ค่ากินใช้อยู่แค่เดือนละไม่เกิน 1,500 ถามว่าอยู่ได้ไงเงินแค่นี้ก็ต้องบอกเลยว่าได้งานพาร์ทไทม์ที่ช่วยชีวิตไว้ แต่เนื่องจากสถานการณ์โคสิดที่ระบาดทำให้ต้องตกงานหลายครั้ง ทีนี้แหละคือนรกเลย ชีวิตที่ดีมากๆคือช่วงที่มีงานพาร์ทไทม์และช่วงที่แย่มากๆคือช่วงที่ตกงานเนื่องจากโควิด และตอนนี้เช่นกันจบกท ตกงานไม่มีเงินเก็บเหลือแล้ว ช่วงนี้พ่อของจขกท ป่วยด้วยโรคมะเร็งระยะสุดท้ายก็ยิ่งหนักไปอีก แต่พ่อแม่ยังใช้เงินฟุ่มเฟือยเหมือนเดิม กินเหมือนเดิมทั้งที่เจ็บป่วยต้องงดอาหารหลายประเภท จขกท หนักจจริงๆที่เตือนอะไรพ่อแม่ก็ไม่ค่อยฟัง และตอนนี้เป็นทุกข์มากสงสารน้อง ตา ยาย และตัวเอง ที่พึ่งพาใครไม่ได้เลย 😢
พ่อแม่ไม่ใช่ที่พึ่งจริงๆของเรา
วันนี้จขกท.ไม่ได้มีคำถามอะไรเลยแต่เพียงแค่อยากมาระบายความทุกข์ใจให้ฟัง จขกท.เองตอนนี้เรียนอยู่มหาลัยปี 3 ฐานะทางครอบครัวไม่ได้ดีมากฝั่งแม่มีอาชีพทำนา เกษตรกรทั่วไปแม่ของจขกท ไม่ได้ทำงานอะไรเลยเพราะเป็นภูมิแพ้และนิสัยส่วนตัว ฝั่งพ่อดีหน่อยที่รับราชการแต่ก็มีถาระหนี้สินที่เยอะมาก แล้วตลอดเวลาที่เกิดมาและจำความได้จขกท อาศัยอยู่กับตายายและมีช่วงปิดเทอมไปอยู่กับพ่อแม่บ้าง ทุกครั้งที่อยู่กับพ่อแม่ก็จะเห็นพ่อแม่ดื่มเหล้ามาตลอดเวลาหลายสิบปี ใช้เงินสิ้นเปลือง ไม่มีอะไรเป็นชิ้นเป็นอันสักอย่าง ไม่มีเงินเก็บและส่งผลกระทบต่อจขกท โดยตรง เมื่อถึงเวลาต้องจ่ายค่าเทอมต้องหยิบยืมคนอื่นตลอดหรือต้องผ่อนผันค่าเทอมจนเกือบลงทะเบียนเรียนไม่ได้ก็มี จขกท เองพยายามเก็บเงินจากการที่ได้ไปโรงเรียนเพื่อซื้อสิ่งของที่ร้องใช้จนกระทั่งเข้ามหาลัย จขกท ก็ทำงานพาร์ทไทม์มาตลอดชีวิตช่วงนั้นก็ถือว่าโอเคขึ้นมากๆ ช่วงแรกต้องการที่จะอยู่หอแค่คนเดียวแต่เนื่องจากพ่อขอให้อยู่กับรูมเมทเพื่อลดค่าใช้จ่าย จขกท ก็ทำตามแต่อยู่กันได้แค่เดือนเดียวก็ต้องแยกกันเพราะเมทมีนิสัยค่อนข้างติสและโลกส่วนตัวสูงทำให้อยู่ด้วยกันลำบากจึงขอแยกย้ายและบอกพ่อแม่ว่าจะขออยู่คนเดียว จขกท หาหอที่ไม่แพงมากแต่หอนี้เป็นคล้ายห้องแถวซึ่งนักศึกษาไม่ได้เช่าอยู่จะเป็นคนวัยทำงานทากว่า วันดีคืนดีก็โดนเหมือนผีอำ ข้างห้องทะเลาะกันผู้หญิงร้องไห้ทั้งคืน บางวันก็มีอะไรกันในช่วงที่เราอ่านหนังสือสอบ และพึ่งมารู้ทีหลังว่าบ้านตรงข้ามมีคนเสียสติและมักทำร้ายคนแถวนั้นบ่อยๆ ก็อยู่ไม่ได้จนต้องขอพ่อแม่ย้ายหอไปอยู่หอที่มีราคาสูงขึ้นมานิดหน่อย แต่เนื่องจากหอนั้นค่อนข้างไกลจากมหาลัยและคณะที่เรียนก็ต้องย้ายมาหอที่ใกล้ขึ้นและความปลอดภัยสูงขึ้นและค่าใช้จ่ายค่อนข้างสูง ตลอดเวลาพ่อแม่ส่งค่าอยู่กินเพียงเดือนละ 4,500-5,500 รวมค่าหอแช้วซึ่งค่าหออยุ่ที่ 3,800-4,100 นั่นหมายความว่าจขกท ได้ค่ากินใช้อยู่แค่เดือนละไม่เกิน 1,500 ถามว่าอยู่ได้ไงเงินแค่นี้ก็ต้องบอกเลยว่าได้งานพาร์ทไทม์ที่ช่วยชีวิตไว้ แต่เนื่องจากสถานการณ์โคสิดที่ระบาดทำให้ต้องตกงานหลายครั้ง ทีนี้แหละคือนรกเลย ชีวิตที่ดีมากๆคือช่วงที่มีงานพาร์ทไทม์และช่วงที่แย่มากๆคือช่วงที่ตกงานเนื่องจากโควิด และตอนนี้เช่นกันจบกท ตกงานไม่มีเงินเก็บเหลือแล้ว ช่วงนี้พ่อของจขกท ป่วยด้วยโรคมะเร็งระยะสุดท้ายก็ยิ่งหนักไปอีก แต่พ่อแม่ยังใช้เงินฟุ่มเฟือยเหมือนเดิม กินเหมือนเดิมทั้งที่เจ็บป่วยต้องงดอาหารหลายประเภท จขกท หนักจจริงๆที่เตือนอะไรพ่อแม่ก็ไม่ค่อยฟัง และตอนนี้เป็นทุกข์มากสงสารน้อง ตา ยาย และตัวเอง ที่พึ่งพาใครไม่ได้เลย 😢