--- จากกระทู้คุยเกี่ยวกับนิพพาน

---------

ความคิดเห็นที่ 16
ควรกล่าวว่านิพพานเป็นอนาลยธรรม
หรือ ธรรมที่ไม่มีอาลัย เมื่อไม่มีอาลัย

- ก็ไม่เกิดทิฏฐิอหังการสำคัญผิดว่านี้เรา
หรือเราผู้ดับ หรือ ภายหลังการตาย เราจักขาดสูญ ไม่มีอีก เป็นต้น

------ อนุโมทนา ด้วยครับ

        เพราะ การที่จะคิดว่า เป็นเรา  ของเรา คือ คิด หรือรู้สึก หลงผิดไป
    ( เพราะไม่เห็นความเปลี่ยนแปลง เกิดดับตลอดเวลา ของกายและจิตและสิ่งที่เกิดขึ้นที่จิต ว่าไม่คงที่ ไม่คงทน ไม่ถาวรนานพอจะเรียกว่าเป็นตนว่าของตน)  
       ว่า ร่างกาย จิตใจ   ความคิด  ความรู้สึก  การรับรู้สัมผัส ว่า เป็นตัวเอง เป็นของตัวเอง

      การจะไปคิดว่า สิ่งภายนอก  สิ่งที่ถูกรับรู้ ด้วยจิตหรือวิญญาณ(ธรรมารมณ์, อายตนะภายนอก)
   ว่า เป็นตน  นั้น  ต้องเห็นผิด
เข้าใจผิดแบบลัทธิธรรมกลาย ที่เป็นว่านิพพานเป็นภาพนั่งสมาธิ ที่เห็นในสมาธิที่เกิดจากจิตตัวเอง  จึงจะเข้าใจผิดว่านิพพานเป็นตนได้


      ส่วนการจะเห็นว่า สิ่งภายนอก สิ่งที่เป็นสิ่งที่ถูกรับรู้ด้วยจิต(ธรรมารมณ์  ในที่นี้หมายถึงนิพพาน(สภาวะสงบสันติสุข). ว่าเป็นตัวเอง(อัตตา) จึงเกิดจากการพยายามตีความแบบผิดๆว่า สิ่งที่มีอยู่ สงบ สันติสุข เป็นตัวตน(ทั้งที่ไม่ได้เป็น และเป็นไม่ได้  ไม่มีสภาวะว่าเป็นตัวตนของใคร เพราะนิพพานมีอยู่เอง ไม่มีการเกิด จึงไม่มีการดับหมดไป ไม่ได้มีการเกิดเพราะใครเพื่อใคร  ไม่เป็นใคร  เป็นสภาวะธรรมชาติที่มีอยู่อย่างนั้นเอง)


.
---------