เรื่องมันมีอยู่ว่าเราได้เจอกับผู้ชายคนนึงเค้าเป็นผู้ชายที่ดีมากแล้วก็เทคแคร์เราดีทุกอย่างเหมือนเป็นผู้ชายในฝัน เค้าไม่ได้เพอร์เฟค หน้าตาหุ่นไม่ตรงสเปคเราเลย แต่สิ่งที่ทำให้เราชอบเขาคือการที่เขาบริสุทธิ์ใจกับเรา เขาเปิดมือถือเขาให้เราดูตั้งแต่ตอนแค่คุยกัน เขาแนะนำเรากับเพื่อนเขา เขาเองก็ติดเรามากๆ โทรมาหาตลอด และตอนอยู่ด้วยกันก็รู้สึกอบอุ่นแบบที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนกับผชคนอื่นๆ แต่เขาเองเป็นผชคิดมาก ตั้งแต่รู้จักกันมา เขาคิดเล็กคิดน้อย ขาดความมั่นใจในตัวเองประมาณนึง เราต้องปลอบใจเขาตลอด เราคุยและใช้เวลาด้วยกันมาเรื่อยๆ จนถึงจุดนึงเขาเป็นคนพูดเองว่าเขามั่นใจว่าเราเป็นคนที่ใช่ แต่ในตาเขาดูกลัวอะไรลึกๆบางอย่าง จนเวลาผ่านมาจนถึงก่อนเมื่อวาน เขาบอกว่าเขาต้องการเลิกคุยกับเรา เราเองก็ตกใจมาก ก็ถามว่าทำไม เขาก็หาเหตุผลมากมายมาโปะๆ บอกว่าไม่มีเวลาบ้าง ไม่ได้อยู่ใกล้กันบ้าง แต่สาวความไปมาก็พบว่าจริงๆแล้วเขาแค่กลัวเจ็บถ้ามีความสัมพันธ์จริงจัง เขาเลยต้องตัดไฟตั้งแต่ต้นลมก่อน เขาก็ขอโทษแล้วก็พูดว่าเราเป็นผู้หญิงที่ดีที่สุดที่เขาเคยเจอมา แต่ความดีของเราจะทำให้เขาเจ็บปวดหนักกว่าครั้งอื่นๆที่เคยผ่านมาถ้ามีอะไรผิดพลาดแล้วต้องเลิกรา เราก็ร้องไห้ต่อหน้าเขาเลยว่าขอโอกาสเราไม่ได้เหรอ เราเองก็ไม่ได้เหมือนผญเก่าๆของเขา รักใหม่มันอาจจะไม่เหมือนเดิมก็ได้ เขาเองก็ยืนกรานว่าเขาต้องทำแบบนี้ เขาพูดไปร้องไห้ไป เพราะไม่อยากให้เจ็บหนักทั้งคู่ จากคนที่คุยทุกวัน แทบตลอดเวลาเป็นเดือนๆตอนนี้ห่างกันสองวันเต็มๆแล้วค่ะ เราพิมไปว่า 'ยังไงก็ไม่โกรธเกลียดเขาที่ทำแบบนี้' เขาก็ไลค์ข้อความแล้วก็ไม่ได้ตอบอะไร เราเองก็ไม่ได้พิมพ์อะไรไปอีกทั้งที่ในใจทรมานมาก แต่ไม่อยากไปอ้อนวอนเขาแล้ว แต่ตอนนี้รู้สึกว่าเขาตัดใจได้ง่ายขนาดนี้ เขาไม่รู้สึกอะไรเลยเหรอ ทั้งๆที่เขาเป็นคนจีบเราก่อนแท้ๆแต่กลับทิ้งไปด้วยเหตุผล ความกลัวของตัวเอง