เรื่องนี้ผมเขียนยอดหลัง2วันนะครับวันนี้เป็นวันที่ 3
20 มิ.ย 64
ก่อนอื่นผมขอเกริ่นก่อนนะครับ ผมคิดว่าผมน่าจะทำอะไรผิดสักอยากแหละเธอถึงได้ทำแบบนี้ ผมไม่ได้โกรธเธอเลยนะไม่เคยโกรธเธอเลยสักครั้งตั้งแต่รู้จักกัน อ้อมีเรื่องเดียวคือเธอชอบส่งรูปจิ้งจก🦎มาอ่ะผมไม่ชอบมีแค่เรื่องเดียว5555555
แล้วก็เรื่องนี้ผมก็แค่อยากมาแชร์ประสบการณ์สักครั้งในชีวิตของผมแหละครับ
เรื่องย่อของเธอเลยนะ คือเธอป่วยเป็นโรคซึมเศร้าต้องกินยาแหละครับเป็นมานานแล้วล่ะครับ เธอเป็นคนที่น่าสงสารมากที่สุดในชีวิตที่ผมรู้จักคนๆนึงอ่ะนะ เป้าหมายของผมอยากแรกที่ไปจีบก็คงเพราะอยากมีแฟนตามภาษาวันรุ่นทั่วไปนี่แหละครับ แต่ก่อนหน้านั้นไม่รู้นะครับว่าเธอเป็นโรคซึมเศร้า พอคุยกันไปเรื่อยๆ ตอนที่ผมพึ่งรู้ว่าเธอป่วยผมมีเป้าหมายเพิ่มเลยล่ะ คืออยากให้เธอเป็นคนที่มีความสุขสมหวังในความรักอ่ะครับ ไม่อยากให้กลับไปเจอรักแย่ๆ แบบที่ผ่านๆมาอ่ะครับ 😭 งันเกริ่นแค่นี้พอก่อนล่ะกันมาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่า
วันแรกของการอกหัก วันนั้นผมว่าจะไปทำบุญพอดีตรงกับวันพระด้วยพ่อแม่ชวนแหละครับ ก่อนไปผมบอกเธอว่าเอาอะไรไหม55555 คิดได้ไงว่ะตัวเอง แต่คือไม่รู้จะคุยอะไรแล้วอ่ะครับก็เลยบอกไปแบบนั้นกะว่าจะทำบุญไปให้ด้วย รึควรบอกว่าเดียวเอาบุญมาฝากดีล่ะผมก็ไม่ค่อยเก่งการพิมพ์สักเท่าไหร่55555 แล้วผมก็ไปทำบุญแหละครับเมื่อทำบุญอะไรเสร็จรู้สึกแปลกๆ วันนี้เหมือนสกิวนักสืบทำงาน ไปส่องเฟสเขาแล้วไปเห็นสิ่งที่ไม่ควรเห็นคือเธอคนนั้นไปขึ้นสถานะกับผู้ชายอีกคนผมแบบสตันอ่ะ55555 จะร้องไห้ก็ร้องไม่ออก ทำตัวไม่ถูกเลยล่ะครับตอนนั้น ความไว้วางใจที่ผมมีให้เขาตั้งแต่วันแรกกลายเป็นความผิดหวังเลยล่ะครับ😅 ผมจึงตัดสินใจบอกลาเขาแหละครับว่าจะลายาวเลยตอนแรกลบเพื่อน บล็อคทุกอย่างเลยที่เกี่ยวกับเธอคนนั้น
แต่ไม่ได้บล็อคเฟสนะครับ เธอบอกขอโทษเราแล้วขอเราเป็นเพื่อนได้ไหม จุดๆนั้นผมไม่ได้ตอบเธอ มาตอบอีกทีตอนเย็นๆดึกๆนี่แหละครับ แล้วก็ตอบกลับไปว่าผมขอเวลาพักใจก่อน แต่ตอนนั้นคือเจ็บมากเลยนะเพราะวันก่อนเธอบอกเราอยากอยู่คนเดียว แต่ก่อนหน้านั้น 2 รึ 3 วันนี่แหละไปขึ้นสถานะกับอีกคน จุดนี้แหละที่ทำให้ผมเสียใจแล้วก็ผิดหวังนิดหน่อยล่ะครับ วันนั้นเป็นวันที่ผมเศร้ามากเลยล่ะครับคืออยากจะร้องไห้ แต่ร้องไห้ไม่ออกอ่ะมันเศร้ามากเลยนะครับ คืนนั้นก็เลยไปหาข้อมูลว่ามันเป็นเพราะอะไร ผมคิดว่าน่าจะเป็น "น้ำตาตกใน" อ่ะครับเจ็บจัดๆ5555 วันนี้ก็เริ่มเรื่องแค่นี้ก่อนล่ะกันครับ
ประสบการณ์ ความรัก การพักฟื้นใจในช่วง30วัน
20 มิ.ย 64
ก่อนอื่นผมขอเกริ่นก่อนนะครับ ผมคิดว่าผมน่าจะทำอะไรผิดสักอยากแหละเธอถึงได้ทำแบบนี้ ผมไม่ได้โกรธเธอเลยนะไม่เคยโกรธเธอเลยสักครั้งตั้งแต่รู้จักกัน อ้อมีเรื่องเดียวคือเธอชอบส่งรูปจิ้งจก🦎มาอ่ะผมไม่ชอบมีแค่เรื่องเดียว5555555
แล้วก็เรื่องนี้ผมก็แค่อยากมาแชร์ประสบการณ์สักครั้งในชีวิตของผมแหละครับ
เรื่องย่อของเธอเลยนะ คือเธอป่วยเป็นโรคซึมเศร้าต้องกินยาแหละครับเป็นมานานแล้วล่ะครับ เธอเป็นคนที่น่าสงสารมากที่สุดในชีวิตที่ผมรู้จักคนๆนึงอ่ะนะ เป้าหมายของผมอยากแรกที่ไปจีบก็คงเพราะอยากมีแฟนตามภาษาวันรุ่นทั่วไปนี่แหละครับ แต่ก่อนหน้านั้นไม่รู้นะครับว่าเธอเป็นโรคซึมเศร้า พอคุยกันไปเรื่อยๆ ตอนที่ผมพึ่งรู้ว่าเธอป่วยผมมีเป้าหมายเพิ่มเลยล่ะ คืออยากให้เธอเป็นคนที่มีความสุขสมหวังในความรักอ่ะครับ ไม่อยากให้กลับไปเจอรักแย่ๆ แบบที่ผ่านๆมาอ่ะครับ 😭 งันเกริ่นแค่นี้พอก่อนล่ะกันมาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่า
วันแรกของการอกหัก วันนั้นผมว่าจะไปทำบุญพอดีตรงกับวันพระด้วยพ่อแม่ชวนแหละครับ ก่อนไปผมบอกเธอว่าเอาอะไรไหม55555 คิดได้ไงว่ะตัวเอง แต่คือไม่รู้จะคุยอะไรแล้วอ่ะครับก็เลยบอกไปแบบนั้นกะว่าจะทำบุญไปให้ด้วย รึควรบอกว่าเดียวเอาบุญมาฝากดีล่ะผมก็ไม่ค่อยเก่งการพิมพ์สักเท่าไหร่55555 แล้วผมก็ไปทำบุญแหละครับเมื่อทำบุญอะไรเสร็จรู้สึกแปลกๆ วันนี้เหมือนสกิวนักสืบทำงาน ไปส่องเฟสเขาแล้วไปเห็นสิ่งที่ไม่ควรเห็นคือเธอคนนั้นไปขึ้นสถานะกับผู้ชายอีกคนผมแบบสตันอ่ะ55555 จะร้องไห้ก็ร้องไม่ออก ทำตัวไม่ถูกเลยล่ะครับตอนนั้น ความไว้วางใจที่ผมมีให้เขาตั้งแต่วันแรกกลายเป็นความผิดหวังเลยล่ะครับ😅 ผมจึงตัดสินใจบอกลาเขาแหละครับว่าจะลายาวเลยตอนแรกลบเพื่อน บล็อคทุกอย่างเลยที่เกี่ยวกับเธอคนนั้น
แต่ไม่ได้บล็อคเฟสนะครับ เธอบอกขอโทษเราแล้วขอเราเป็นเพื่อนได้ไหม จุดๆนั้นผมไม่ได้ตอบเธอ มาตอบอีกทีตอนเย็นๆดึกๆนี่แหละครับ แล้วก็ตอบกลับไปว่าผมขอเวลาพักใจก่อน แต่ตอนนั้นคือเจ็บมากเลยนะเพราะวันก่อนเธอบอกเราอยากอยู่คนเดียว แต่ก่อนหน้านั้น 2 รึ 3 วันนี่แหละไปขึ้นสถานะกับอีกคน จุดนี้แหละที่ทำให้ผมเสียใจแล้วก็ผิดหวังนิดหน่อยล่ะครับ วันนั้นเป็นวันที่ผมเศร้ามากเลยล่ะครับคืออยากจะร้องไห้ แต่ร้องไห้ไม่ออกอ่ะมันเศร้ามากเลยนะครับ คืนนั้นก็เลยไปหาข้อมูลว่ามันเป็นเพราะอะไร ผมคิดว่าน่าจะเป็น "น้ำตาตกใน" อ่ะครับเจ็บจัดๆ5555 วันนี้ก็เริ่มเรื่องแค่นี้ก่อนล่ะกันครับ