เมื่อก่อนต้องบอกก่อนว่าโดยส่วนตัวแล้วเป็นผู้ชานที่ตัวเงินตัวทองพอสมควรครับ ไม่เข้าถึงความรัก เป็นช่วงวัยที่ประมาณว่า พบเพื่อเพียงผ่าน แต่ไม่ถึงกับเก็บแต้ม เจอผู้หญิงที่ดีก็ทิ้งเขา เจอคนที่ทำทุกอย่างให้เรา เราก็ทิ้งเขา เอาเป็นว่าแต่ในช่วงเวลาที่ผ่านมาผมเจอแต่ผู้หญิงที่แทบจะทำทุกอย่างเพื่อผม แต่ผมเองกลับเมินผู้หญิงพวกนั้นมองเห็นว่าเป็นของตาย ผมไม่รู้จักคำว่ารักเลยหมายถึงความรักของคน2คน แต่ผมรักครอบครัวผมนะผมรักตัวเอง แต่ผมเข้าไม่ถึงความรักแบบคู่ชีวิต ผมทั้งตีครับทั้งด่าผมชั่วครับ พอวันหนึ่งผู้หญิงคนนั้นที่ทุกข์ทนอยู่กับผมเขาก็ได้จากผมไป ผมก็สำนึกได้ว่าผมรักเขาที่ผ่านมาผมหลอกตัวเองครับว่าผมไม่ได้คิดอะไรกับเขาผมหลอกตัวเองมาตลอดว่าผู้หญิงคนนี้เป็นของตาย ผมคิดถึงเขามากผมเลยตั้งคำสาบานกับตัวเองว่า ถ้าผมเจอใครอีกคนที่เข้ามาผมจะไม่ทำสิ่งที่เคยผิดพลาดอีกต่อไปผมจะยกเพศแม่ไว้ให้สูง และผมก็ทำได้ จนผมมาเจอผู้หญิงคนใหม่ครับ ผมไม่เคยตีไม่เคยด่าไม่เคยทำอะไรที่ผู้ชายไม่ควรทำครับรวมถึงการเที่ยวผู้หญิงด้วยผมไม่เคยทำครับ ทุกครั้งที่ทะเลาะต่อมห้ผมจะผิดหรือถูกผมจะง้อครับ ผมยอมให้เธอจิกผมยอมให้เธอด่า ผมอยู่ใต้คำว่ายอมมาตลอดแต่ผมมีความสุขนะที่ได้ทำ แต่ผมสงสัยทุกครั้งเวลาผมหอมแก้ม หรือ กอด เขาจะมีท่าทีที่รำคาญเช่น การตะคอกว่ารำคาญ หรือดันออก รวมถึง กรี๊ดดังลั่นแล้วบอกว่าออกไปอย่ากวน โดยส่วนตัวผมแล้วผมไม่รู้ว่าอาการแบบนี้คืออะไรเพราะเมื่อก่อนไม่มีผู้หญิงคนไหนทำกับผม ผมคิดว่าการกอดการหอมการเล่นด้วยกันคือการแสดงความรักครับ ผมสับสนว่าความรักที่แท้จริงต้องทำอย่างไร ผมกับเขาไม่ได้มีอะไรกันนับ 3 เดือน คือต้องเว้นระยะหรอครับ ผมไม่อยากร้องไห้แล้วครับเวลาผมเจอสถานะการณ์แบบนี้ บางครั้งผมคิดว่าเป็นเวรกรรมที่ผมต้องชดใช้ หรือผมควรเลิกหรอ หรือควรทำอย่างไรครับเพราะผมพึ่งเข้าใจความรักครับ