ตัดเรื่องสถานะว่าใครเป็นเพื่อน ใครเป็นแฟน ไปก่อนนะ

ผู้ชายคนหนึ่ง ไม่มีบ้าน และเจ็บป่วย เขาจึงต้องการหาคนดูแล ก็ได้ผู้หญิงคนหนึ่งมีทั้งบ้านให้อยู่ ทั้งคอยดูแลปรนิบัติ เขาช่วยออกค่าใช้จ่ายบ้างแค่บางส่วน และครอบคลุมแค่ส่วนของตัวเขา ไม่เคยคิดจะให้ผู้หญิงผู้ซึ่งเป็นเจ้าของบ้านและคนดูแลเลย (คือมาอาศัยเขาอยู่ มาให้เขาต้องเหนื่อยดูแลแล้ว อย่างน้อยๆ ควรให้เงินพอสำหรับค่าใช้จ่ายทั้งหมดในบ้าน ทั้งค่าน้ำ ไฟ อาหาร สำหรับทุกคน ไม่ใช่แยกแค่ส่วนของตัวเอง)

เขาให้เวลาแทบทั้งหมดที่มีกับผู้หญิงอีกคนที่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน อยู่ห่างไกลคนละประเทศ แต่แชทด้วยตลอด เขาเห็นคุณค่าของผู้หญิงคนนั้นมากพอที่จะให้สิ่งที่สำคัญที่สุดของเขากับผู้หญิงคนนั้น นั่นก็คือ "เวลา" และยังอินกับสิ่งที่ผู้หญิงคนนั้นทำถึงขนาดให้สิ่งที่สำคัญของเขาที่รองจากเวลาลงมาด้วย อย่าง "ทรัพย์สมบัติ" ส่วนใหญ่ของเขาให้กับผู้หญิงคนนั้น ในยามที่เขาจะจากโลกนี้ไป

ฝั่งผู้หญิงที่อยู่ข้างกาย ก็เลยถามหาความสำคัญของตัวเธอเอง ซึ่งเขาก็บอกว่าสำคัญ (แต่ก็ไม่ได้บอกนะว่าสำคัญยังไง) ซึ่งถ้ามองตามความเป็นจริงก็สำคัญแหละ ถ้าบอกไม่สำคัญ เขาก็ไม่มีบ้านให้ซุกหัวนอน ไม่มีคนคอยดูแลยามเจ็บป่วยสิ ไม่งั้นเขาก็ต้องเจียดเงินทรัพย์สมบัติไปหาที่อยู่ใหม่ หาคนดูแลใหม่ ซึ่งจะทำให้เบียดเบียดจำนวนเงินที่เขาจะให้กับผู้หญิงอีกคนไป อย่างที่เขาว่าผู้หญิงข้างกายว่าอยากเบียดเบียนเงินที่เขาตั้งใจให้เด็กกำพร้า (ผ่านผู้หญิงคนนั้น) หรอ

คนที่เขาให้ความสำคัญ ให้ความรัก ไม่จำเป็นต้องเกี่ยวกับเรื่องเพศ เรื่องบนเตียงเสมอไปหรอก แต่อยู่ที่เขาให้สิ่งที่มีค่าที่สุดของเขากับอะไร ถ้า จขกท มองจุดนี้ออก จะรู้สึกว่าเรื่องพินัยกรรมมันแค่ยอดภูเขาน้ำแข็งเท่านั้นเอง

จขกท ลองคิดดูเองละกันว่าเขาให้คุณค่าต่อผู้หญิงสองคนต่อไปนี้ยังไง ใครสำคัญกว่า ใครคือคนที่เรารัก เพียงแค่เรียบเรียงสิ่งที่ จขกท เล่ามาเองทั้งนั้น ให้เห็นภาพชัดเจนขึ้น

ผู้หญิงข้างกาย - เขาได้ที่พัก ได้การปรนิบัติดูแล ได้ความสุขทางกายยามต้องการ โดยแทบไม่ได้ตอบแทนอะไรเลย (เงินที่ช่วยจ่ายนิดๆ หน่อยๆ อย่าเรียกตอบแทนเลย เช่าเขาอยู่ยังมากกว่า)

ผู้หญิงห่างไกล - เขาให้เวลาพูดคุยด้วยตลอด ให้ความสำคัญกับความฝันและชีวิตความเป็นอยู่ของผู้หญิงคนนั้น พร้อมสนับสนุนกำลังทรัพย์เท่าที่ตัวเองมี เพื่อให้ผู้หญิงคนนั้นประสบความสำเร็จตามความฝันที่ตั้งเป้าเอาไว้

ไม่ต้องไปเลี้ยงมันค่ะ   ให้เก็บข้าวของออกไป

คุณคิดไปเองว่าคุณเป็นแฟนเค้า เค้าไม่ได้คิดว่าคุณเป็นแฟนครับ
ผู้หญิงที่ว่า คุยกันตั้งแต่ตื่นยันหลับ คุยเป็นสิบปี ไม่ปกติแน่ๆ
ทำพินัยกรรมยกสมบัติให้คนอื่น รวมถึงเพื่อนผู้หญิง แต่ไม่มีอะไรให้คุณเลย แถมยังต้องมาดูแลอีก คุณคืออะไรในสายตาเค้า

ถ้ายังไม่เข้าใจ อ่านอีกรอบ จนกว่าจะเข้าใจ เค้ามีาิทธิ์ไม่รักเรา แต่เราไม่มีสิทธิ์ไม่รักตัวเองนะครับ

"คิดว่ายังไงกันบ้างคะถ้าคุณเจอเหตุการณ์แบบนี้"

คิดว่าคุณเป็นแฟนกับเขาจริงเหรอ หรือเป็นแค่เพื่อนร่วมบ้าน ค่าใช้จ่ายหารครึ่ง แถมคุณจ่ายเยอะกว่า
เรื่องพินัยกรรมก็ฟังดูประหลาด เราเป็นคนปกติเราก็จะให้ครอบครัว คนรักค่ะ ไม่ใช่เพื่อน เป็นเราก็จะเลิกค่ะ
ไม่ใช่ไปอยากได้นะ แต่ในเมื่อไม่ได้เห็นกันเป็นคุณรัก ก็ทางใครทางมัน
เงินที่เยอะๆ ก็ให้ไปหาเช่าบ้านอยู่เอง