คือเราเป็นคนชอบขโมยค่ะตั้งแต่เล็กๆเลย เราไปอ่านข้อมูลเกี่ยวกับโรคขโมยมา เขาบอกว่ามันอยู่ที่สมองของเราค่ะ
เราขโมยเพราะความสบายใจของตัวเอง แต่พอขโมยแล้วเราก็รู้สึกผิดอ่ะค่ะจะเอาไปคืนก็ไม่กล้า (เงิน) คือเราไม่เคย
ขโมยอย่างอื่นนอกจากเงินน่ะค่ะ พอโดนจับได้ ก็โดนคนในบ้านด่าทุกคนเลยค่ะ เราไปอ่านข้อมูลเขาบอกว่าโรคขี้ขโมย
มาจากการไม่ได้โดนอบรมเลี้ยงดูมาอย่างดีหรือขาดความอบอุ่นแล้วยังเสี่ยงเป็นโรคซึมเศร้าด้วยค่ะ เรายอมรับเลยว่า
เราเป็นคนชอบขโมยและโกหกตลอดเวลา โกหกจะโกหกแต่เรื่องที่ขโมยค่ะ เรื่องอื่นไม่เคยแต่เรารู้สึกผิดมาตลอดนะคะ
ว่าการขโมยเงินคนในบ้านมันเป็รสิ่งที่ผิด เพราะเขาก็หาข้างหาอะไรให้เรากินแต่เราอยากเลิกทำมากทั้ฃการโกหกและขโมย
อยากปรับปรุงตัว อยากจะมีชีวิตที่ดีกว่านี้ค่ะ เรายอมรับเลยส่าตั้งแต่เด็กเราไม่เคยได้รับการดูแลอย่างดีเลยค่ะ

เพราะเราเป็นคนที่โดนคนในบ้านทำร้ายร่างกายและจิตใจเลยค่ะ ทั้งโดนเตะโดนตบโดนต่อยโดนหยิกโดนขังในห้อง
โดนอดอาหารและโดนว่ากล่าวไม่ดี นั่นทำให้เราเคยคิดอยากฆ่าตัวตายสุดๆเลยค่ะ เคยจะทำนะคะแต่เราก็นึกถึงคนในบ้าน
ที่เล่ามาเราไม่ได้โกหกแต่งเรื่องเลยค่ะ เราได้มาทั้งระบายที่อยากจะพูดแต่พูดไม่ได้ เราไม่รู้ว่าเป็นโรคซึมเศร้ารึป่าว
แต่เราชอบอยู่คนเดียวเงียบๆไม่มีใครรบกวนน่ะค่ะ อะไรนิดหน่อยก็จะร้องไห้ ฟัฃเพลงนิดหน่อยร้องไห้ เหมือนมันจะดิ่งลงเลยค่ะ
เราไม่ได้รับการดูแลอย่างดีตั้งแต่เด็กเลยค่ะ เวลาเขาสอนอะไรเราเขาจะใช้แต่ความรุนแรงขึ้นเสียงตะคอกใส่อะไรแบบนี้ค่ะ

เราอยากรู้การแก้ปัญหาเกี่ยวกับขี้ขโมยและโกหกค่ะ มีอะไรที่แก้ได้ตัวเองมั้ยคะอยากวัดใจตัวเองห้ามใจตัวเองด้วยตัวของเราเองน่ะค่ะ
มีช่วยแนะนำด้วยค่ะ