หลานคนนี้เป็นลูกพี่สาวค่ะ เค้าเลิกกับสามีตั้งแต่หลานยังเล็กๆ พี่สาวเป็นซิงเกิ้ลมัม แต่รายได้ไม่พอเลี้ยงลูก เราและพี่ชายรวมทั้งคนในครอบครัว ช่วยกันส่งเสียเลี้ยงดู จนจบปริญญาตรีในสายอาชีพที่มั่นคง (เรียนสายวิชาชีพ ต้องใช้เงินเยอะ)

ก่อนหน้านี้ หลานเป็นเด็กดี ไม่เคยเกเร ตั้งใจเรียนมาตลอด แต่หลานจะอยู่บ้าน ตจว. อยู่บ้านหลังเดียวกับตายาย แม่ และลุง (พี่ชายแท้ๆเรา) ตัวเราเองในตอนนั้นทำงานบริษัทฯใน กทม.มีรายได้เยอะ ไม่มีครอบครัว เราช่วยส่งหลานเรียน (ค่าเทอมและค่าใช้จ่ายอื่นๆจิปาถะ)

พี่ชายเราโสด ทำธุรกิจส่วนตัว พอมีเงินเก็บก้อนหนึ่ง ที่ผ่านมาก็นำเงินเก็บมาช่วยส่งหลานคนนี้เรียนเกือบหมด ไม่ว่าหลานจะลำบากเงินทองอะไรเค้าจะช่วยเหลือทุกอย่าง พอหลานเรียนจบ ต้องไปทำงานไกลในพื้นที่ที่เดินทางลำบาก พี่ชายก็ออกเงินดาวน์รถยนต์ให้และตอนนี้ก็ยังผ่อนต่ออยู่ (หลานมีรายได้แล้วไม่ช่วยผ่อน  แต่นำรถไปใช้) 

แต่ปัญหาใหญ่คือ เราและพี่ชายได้ออกปากตักเตือนหลานไปเรื่องหนึ่ง (ซึ่งเกี่ยวกับอนาคตของเค้า) แต่เค้าไม่ฟังและก้าวร้าวใส่ บอกว่าอย่ามายุ่งกับเค้า เค้าโตแล้ว จะทำอะไรก็ไม่ให้มาวุ่นวาย ทุกวันนี้ก็ยังโกรธอยู่ เวลาเค้ากลับบ้านมาหาแม่เค้า แล้วเจอพี่ชายเรา เค้าก็ไม่พูดด้วย ไม่ไหว้ ไม่ทักทาย ทำหน้าบึ้งตึงใส่ เดินเข้าห้องตัวเอง ทั้งๆที่พี่เราง้อพูดด้วยทุกครั้ง ทำให้ทุกคนอึดอัดมากๆ ลำพังเราไม่เท่าไหร่ เพราะไม่ค่อยอยู่บ้าน แต่เราส่งสารพี่ชาย เราดูออกว่าเค้าเสียใจมาก ที่หลานโกรธทั้งๆที่เตือนด้วยความหวังดี นี่ก็ผ่านมาเป็นปีแล้ว ที่หลานไม่พูดกับพี่ชาย รวมทั้วตัวเราเองด้วย

ใครเคยเจอเรื่องราวแบบนี้บ้างคะ คนที่เรารักและเคยให้การช่วยเหลือมา  โกรธนานเกินไปแบบนี้ จะจัดการกับความรู้สึกแบบนี้ยังไงดีคะ

** เพิ่มเติม **

สิ่งที่เรากับพี่ชายเตือนหลานคือ รู้ว่าเค้าไปยุ่งเกี่ยวกับการพนันออนไลน์ เราเตือนในฐานะผู้ใหญ่ที่เป็นห่วง
ไม่เคยไปทวงบุญคุณหรือพูดถึงแม้แต่นิดเดียว แต่ที่เขียนในกระทู้ เพื่อให้คนอ่านรู้ที่มาที่ไปเท่านั้นค่ะ **