ทุกคนเรามีเรื่องที่อยากได้คำตอบมากเพราะเราคิดเองไม่ไหวจริงๆ เรื่องของเรามันเกิดขึ้นหลังจากที่เพื่อนสนิทของเราย้ายไปร.ร.อื่นเราก็กลัวไม่มีเพื่อนเลยเริ่มตีสนิทเพื่อนอีกกลุ่มไว้ซึ่งช่วงเเรกๆเราก็ยังไม่สนิทเท่าไหร่เเต่เรากับเพื่อนในกลุ่มนั้นคนนึง(ขอเเทนชื่อเป็นยอเเล้วกัน)ชอบพี่ม.6ที่เขาเป็นเพื่อนกันพอดี เลยสนิทกันมากเพราะพากันคุยเรื่องคนที่ชอบบ่อยจนไปไหนด้วยกันสองคนบ่อยมากช่วงนั้นเราอยู่ม.2เรากับยอไปไหนด้วยกันบ่อยจนเหมือนเพื่อนในกลุ่มยอจะไม่พอใจ ยอก็เลยเริ่มไม่ไปไหนกับเราสองคนเเต่เราก็ยังคุยยังเล่นด้วนกัน เราก็เริ่มไปไหนกับกลุ่มของยอเเต่เพื่อนกลุ่มยอจะไม่ค่อยชอบเราเท่าไหร่ เราก็ไม่ได้คิดอะไรจนหลังๆมาทุกอย่างมันเริ่มหนักขึ้น เพราะเราทำงานบ้านเยอะเเล้วเเทบไม่มีเวลาเหลือเลยเพราะต้องไปกรีดยางทำงานบ้านนู่นนี่นั้นจนไม่มีเวลาเราเลยกลายเป็นเหมือนคนไม่มีความรับผิดชอบในสายตาเพื่อนในช่วงที่เราขึ้นม.4 เราสอบเข้าได้ห้องเดียวกับยอ เเละก็เพื่อนในกลุ่มยออีกสองคน(มี ออกับกอ)ตัวออนี่ไม่ค่อยสนิทด้วยเพราะเหมือนเพื่อนจะไม่ชอบเราช่วงเเรกไปพวกเราก็คุยกันดีอยู่เเต่พอเทอม2มาเราทำงานคู่ไม่เสร็จเเต่ก็ได้ส่งอยู่เเต่อาจจะเป็นเพราะเพื่อนชอบคนทำงานเร็วเลยเห็นเราไม่มีความรับผิดชอบเพื่อนก็ไปพูดกระซิบกันเเต่ออนี่เป็นคนที่ไม่กลัวใครเลยพูดประชดให้เราได้ยินดังๆกับยอว่าไม่เป็นไร ครั้งหน้าเอาคนใหม่ เราจุกมาน้ำตาจะไหล เรารู้สึกผิดเเต่หลังจากนั้นยอก็ไม่ค่อยอยากคู่กับเราหันไปคู่กับผู้ชายในกลุ่มเเทนเราก็รู้ว่าเหตุผลเพราะอะไรเเต่ก็พูดอะไรไม่ได้ เป็นเเบบนี้ไปตลอดจนจบม.4 เพื่อไม่ให้ไปทำงานกลุ่มด้วยเเต่ให้เราอยู่กลุ่มด้วยอยู่ พอจะเปิดเทอมม.5เราตื่นเต้นมากจะได้เจอเพื่อนเเล้วเเต่พอไปรร.เราต้องย่ายโต๊ะไปห้องใหม่เราเอาโต๊ะวางไว้หน้าห้ิงใหม่ก่อนเข้าไปกวาดพื้นช่วยเพื่อนเเต่ยังกวาดไม่เสร็จเพื่อนคนอื่นก็รีบเอาโต๊ะเข้ามาจองที่พวกยอก็เอาโต๊ะเข้ามาเรียงต่อกันเเต่พวกยอไม่สนใจเลยว่าโต๊ะเราจะอยู่ตรงไหนเราเลยเอาโต๊ะไปต่อพวกยอเเต่สุดท้ายต้องเเบ่งกันนั่งคู่เพราะต้องเเยกโต๊ะออกจากกันเพื่อนเราตอนนั้นมี10คนซึ่งมันเเบ่งกันได้เเต่กลุ่มเรา5คนจะชอบนั่งด้วยกันมากกว่าดังนั้นมันเลยมีสองคนที่ไม่ได้นั่งกัยเพื่อนตัวเองสุดท้ายเพื่อนคนอื่นเลยขอนั่งสามคนได้ไหมครูให้เเต่เราจะไปอยู่กับใครละในเมื่อเราไม่สนิทกับใครเลยสุดท้ายเราไดเสียสละไปนั่งกับเพื่อนผู้ชายคนอื่นเเทนเรากลั้นน้ำตาเกือบไม่อยู่เพราะรู้สึกเหมือนเพื่อนรังเกียจเรามาก หลังจากนั้นมีงานกลุ่มสามคนเราคือคนที่ถูกตัดออกจากกลุ่มเพื่อนเราต้องไปหากลุ่มอยู่เองเพื่อนไม่สนใจเราเลยเหมือนเราเป็นธาตุอากาศเราแบกรับความรู้สึกไม่ไหวเลยไปกินข้าวกับน้องเเต่ก็เหมือนไปทำให้กลุ่มน้องลำบากใจ เราบอกเลยเลยว่าเรารู้สึกผิดที่ทำงานไม่ทันเพื่อน รู้สึกผิดที่ไม่เก่งเท่าเพื่อนเเต่เราไม่รู้เหตุผลที่เพื่อนทำ เราเจ็บเราร้องไห้ทุกวันจนเราคิดว่าควรพูดกับเพือนดีไหมหรือรักษาความสัมพันธ์นี้ไว้เพราะเราเองก็คงไปเข้ากับคนอื่นไม่ได้