คือขอเกริ่นก่อนนะคะ"การไม่มีเมทเป็นลาภอันประ
เสริฐ"
ควรทำยังไงกับเมทดี ประเด็นเราเป็นคนไม่กล้าพูดกับเพื่อนตรงๆเราเลยจะไประบายกับเพื่อนสนิทเรามากกว่า แล้วเพื่อนสนิทก็จะพูดกันว่า"ถ้าอึดอัดทำไมไม่บอกไปเลยล่ะ?" เข้าเรื่องเลยดีกว่า ตั้งแต่ย้ายเข้ามาอยู่หอด้วยกัน(ไม่ได้สนิทกันมากขนาดนั้นแค่เพื่อนในห้องเรียน)เขาก็ออกคำสั่งเลยว่าไม่ให้เอาของออกจากที่ที่เราใส่ของมันจะเกะกะ ซึ่งของที่เราเอาไว้ถ้าเราเอาออกมาเราก็วางไว้เป็นระเบียบ ไม่ได้เกะกะขวางทางเดิน พอเพื่อนเราไม่อยู่เราก็เอาของออกมาจัดไว้เป็นระเบียบดี อยู่มาวันนึงเพื่อนเราเขาก็เอาแปรงที่เราใช้แปรงปกเสื้อไปขัดพื้นห้องน้ำเราเลยต้องไปซื้อแปรงใหม่ แถมเวลาสระผมไม่ชอบเก็บผมที่รูระบายน้ำด้วย พอน้ำไม่ลงก็ใช้เท้าเขี่ยให้รูระบายน้ำเปิด(นิสัยคนมักง่าย) ช่วงแรกมีอะไรก็ให้เพื่อนใช้ด้วยเพราะกลัวใช้ไม่ทัน เช่น น้ำยาซักผ้า(เพราะตอนอยู่คนเดียวซื้อตุนไว้เยอะมาก) แต่หลังๆคือไม่ไหวแล้วยิ่งอยู่คามเห็นแก่ตัวก็ยิ่งออก บางทีแอบใช้ของๆเราจนจะหมดก็มี เช่น แชมพู สบู่เหลว ฯลฯ คือมันเกินไปนี่มันของส่วนตัวนะเว้ย(กูก็ซื้อมาปะไม่ได้ไปขอเขา) เราก็ไม่พูดอะไรแต่ทำให้เห็นว่าไม่อยากใช้ของร่วมกับเธอแล้วเราก็ซื้อแยกไปเลย แต่เพื่อนก็ยังมาแอบหรอยอยู่ดี จนวันนึงเราไม่อยู่ห้องเป็นเวลานานมาก พอกลับมาถึงห้องเราแทบกรี๊ด แบบ..เกินบรรยาย ห้องคือสกปรกมาก ห้องน้ำไม่ล้าง จานข้าวเราก็เอามาใช้แถมกองไว้แบบนั้นไม่ล้างด้วย แต่ๆๆมีปัญญาจัดของที่เราทำไว้เป็นระเบียบแล้วเอาใส่ถุงผ้า แบบโอ๊ยแม่คุณมันขวางทางเดินคุณเหรอถามจริง แต่ทีตัวคุณเองไม่มองเลยว่าที่ทำอยู่มันเรียบร้อยแล้วหรือยัง แถมเอากล่องอะไรไม่รู้มาหมกไว้ตรงโซนของเราอีกโคตรแย่ โต๊ะญี่ปุ่นที่เพื่อไว้ทำงานลามมาโต๊ะรีดผ้าเอาของวางไว้ซะรกแต่ไม่มีปัญญาเก็บสุดท้ายก็ขึ้นมานั่งทำงานโต๊ะใหญ่ซึ่งเราก็ต้องใช้นั่งทำงานเหมือนกัน จบลงที่เราต้องทำที่เตียงร่ำไป มีอยู่ช่วงนึงชอบไดร์ผมด้วยตอนตี 4-5 แบบโอ๊ยจะนอน สุดท้ายนอนไม่หลับเลยจ้า 55
ปล.เราควรอดทนจริงๆใช่มั้ยถ้าพูดควรพูดยังไงดี
ควรทำยังไงดีอึดอัดมาก
เสริฐ"
ควรทำยังไงกับเมทดี ประเด็นเราเป็นคนไม่กล้าพูดกับเพื่อนตรงๆเราเลยจะไประบายกับเพื่อนสนิทเรามากกว่า แล้วเพื่อนสนิทก็จะพูดกันว่า"ถ้าอึดอัดทำไมไม่บอกไปเลยล่ะ?" เข้าเรื่องเลยดีกว่า ตั้งแต่ย้ายเข้ามาอยู่หอด้วยกัน(ไม่ได้สนิทกันมากขนาดนั้นแค่เพื่อนในห้องเรียน)เขาก็ออกคำสั่งเลยว่าไม่ให้เอาของออกจากที่ที่เราใส่ของมันจะเกะกะ ซึ่งของที่เราเอาไว้ถ้าเราเอาออกมาเราก็วางไว้เป็นระเบียบ ไม่ได้เกะกะขวางทางเดิน พอเพื่อนเราไม่อยู่เราก็เอาของออกมาจัดไว้เป็นระเบียบดี อยู่มาวันนึงเพื่อนเราเขาก็เอาแปรงที่เราใช้แปรงปกเสื้อไปขัดพื้นห้องน้ำเราเลยต้องไปซื้อแปรงใหม่ แถมเวลาสระผมไม่ชอบเก็บผมที่รูระบายน้ำด้วย พอน้ำไม่ลงก็ใช้เท้าเขี่ยให้รูระบายน้ำเปิด(นิสัยคนมักง่าย) ช่วงแรกมีอะไรก็ให้เพื่อนใช้ด้วยเพราะกลัวใช้ไม่ทัน เช่น น้ำยาซักผ้า(เพราะตอนอยู่คนเดียวซื้อตุนไว้เยอะมาก) แต่หลังๆคือไม่ไหวแล้วยิ่งอยู่คามเห็นแก่ตัวก็ยิ่งออก บางทีแอบใช้ของๆเราจนจะหมดก็มี เช่น แชมพู สบู่เหลว ฯลฯ คือมันเกินไปนี่มันของส่วนตัวนะเว้ย(กูก็ซื้อมาปะไม่ได้ไปขอเขา) เราก็ไม่พูดอะไรแต่ทำให้เห็นว่าไม่อยากใช้ของร่วมกับเธอแล้วเราก็ซื้อแยกไปเลย แต่เพื่อนก็ยังมาแอบหรอยอยู่ดี จนวันนึงเราไม่อยู่ห้องเป็นเวลานานมาก พอกลับมาถึงห้องเราแทบกรี๊ด แบบ..เกินบรรยาย ห้องคือสกปรกมาก ห้องน้ำไม่ล้าง จานข้าวเราก็เอามาใช้แถมกองไว้แบบนั้นไม่ล้างด้วย แต่ๆๆมีปัญญาจัดของที่เราทำไว้เป็นระเบียบแล้วเอาใส่ถุงผ้า แบบโอ๊ยแม่คุณมันขวางทางเดินคุณเหรอถามจริง แต่ทีตัวคุณเองไม่มองเลยว่าที่ทำอยู่มันเรียบร้อยแล้วหรือยัง แถมเอากล่องอะไรไม่รู้มาหมกไว้ตรงโซนของเราอีกโคตรแย่ โต๊ะญี่ปุ่นที่เพื่อไว้ทำงานลามมาโต๊ะรีดผ้าเอาของวางไว้ซะรกแต่ไม่มีปัญญาเก็บสุดท้ายก็ขึ้นมานั่งทำงานโต๊ะใหญ่ซึ่งเราก็ต้องใช้นั่งทำงานเหมือนกัน จบลงที่เราต้องทำที่เตียงร่ำไป มีอยู่ช่วงนึงชอบไดร์ผมด้วยตอนตี 4-5 แบบโอ๊ยจะนอน สุดท้ายนอนไม่หลับเลยจ้า 55
ปล.เราควรอดทนจริงๆใช่มั้ยถ้าพูดควรพูดยังไงดี