คบกับแฟนมา 6 ปี แฟนเป็นคนต่างชาติอาศัยอยู่ด้วยกันไม่เคยมีปัญหากันจะมีก็แค่ทะเลาะกันบ้างเรื่องจิปาถะตามปกติของชีวิตคู่ไม่เคยมีเรื่องชู้สาวหรือหึงหวง เมื่อประมาณเดือนพฤศจิกายนปีที่แล้ว แฟนต้องกลับไปอยู่บ้านเนื่องจากพ่อและพี่ชายเสียชีวิต ส่วนเราไม่ได้ไปเพราะต้องทำงาน แรกๆที่ไปก็มีโทรวีดีโอบ้างไม่โทรบ้าง
ข้อความก็ส่งบ้างไม่ส่งบ้าง เราก็เข้าใจเพราะคิดว่าคงยุ่งๆเรื่องงานศพ พอทุกอย่างเรียบร้อยดีก็ยังเป็นเหมือนเดิม ข้อความบางวันมีแค่ สวัสดีตอนเช้า สายๆก็กินข้าวยัง กับ ราตรีสวัสดิ์ ก่อนนอน วีดีโอคอลก็วันละหนบางวันก็ไม่ ส่วนเราก็มีส่งหาตลอด โทรบางทีก็รับมั่งไม่รับมั่ง จนหลังๆเลยรอให้เขาเป็นคนส่งมาหรือโทรมาละกัน  จะว่าเป็นเพราะเรื่องความต่างจากเวลามันก็อาจใช้ส่วนนึงของเขาช้ากว่าเรา 6 ชั่วโมง แต่บางวันก็ไม่เคยส่งข้อความอะไรมาเลยจนเราก็เป็นห่วง จนมาเมื่อประมาณต้นเดือน มิถุนายนที่ผ่านมาแฟนไม่สบายมาหลายวัน ไปหาหมอได้ยามากินจนอาการเริ่มดีขึ้นในวันที่ 11 มิถุนายน ที่ผ่านมาแฟนเงียบไปทั้งวันเราก็เป็นห่วงก็ยังรอเผื่อว่าเดียวคงโทรมาก็รอไปจนประมาณ 4 โมงเย็นเราก็ห่วงเลยโทรเข้าเบอร์มือถือปรากฎแฟนรับสายและบอกว่ามาเอายาที่โรงพยาบาล เราแบบโกรธมากคือมันคงเกินความอดทนของเราแล้ว จะส่งข้อความบอกเราหน่อยก็ไม่ได้เลยหรือเวลาตื่นมามันก็ต้องพอมีเวลาส่งข้อความมาบ้างไหม หรือแค่เราที่แคร์เขาอยู่ฝ่ายเดียว คำถามในหัวพุดออกมาเยอะมาก เราก็เลยพูดไปพร้อมกับความโกรธว่าไม่ต้องโทรมาหาอีกแล้วน่ะ เพราะเราจะบล๊อกทุกช่องทางการติดต่อ แล้วเราก็วางสายไป จนทุกวันนี้แฟนก็ไม่เคยเข้าโทรเบอร์มือถือหรือพยายามง้อเราบ้าง (เบอร์มือถือไม่ได้บล๊อก) เราก็ทำใจไว้แล้วค่ะว่าเราต้องเดินหน้าต่อให้ได้ แค่อยากรู้ว่าเราทำเกินไปไหมค่ะ